نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا چگونه پول خرج می کنند

محمد امین خرمی - تئودور روزولت، رئیس جمهور ایالات متحده، در سال 1905 خواستار اعمال اصلاحاتی در روند فعالیت های مالی در رقابت های انتخاباتی و قوانین مربوط به آن شد. طی سال های 1907 تا 1966 کنگره این کشور، قوانین متعددی تصویب کرد که به طور کلی دارای اهداف زیر بودند:

• محدود کردن تاثیر ثروتمندان و گروه های ذینفع بر نتیجه انتخابات فدرال.
• اعمال نظارت بر هزینه های انتخاباتی در انتخابات فدرال.
• جلوگیری از سوءاستفاده های مالی با استفاده از فرایند اعلام عمومی فعالیت های مالی کاندیداها.

در سال 1971 کنگره اقدامات خود در این زمینه را شدت بخشید و به منظور نظارت بیشتر بر فعالیت های انتخاباتی احزاب، کاندیداهای آن ها و کمیته های فعالیت سیاسی (political action committees - PAC)، «قانون رقابت های انتخاباتی فدرال» را به تصویب رساند. کمیته های فعالیت سیاسی، کمیته هایی هستند که توسط شرکت ها و اتحادیه ها برای جمع آوری کمک های مالی کارکنان به کاندیداها ایجاد می شوند.

پس از افتضاح به بار آمده در سال 1972 - در ماجرای واترگیت - کنگره این قانون را در سال 1974 اصلاح کرد تا بر «کمک های مالی» افراد، احزاب و کمیته های فعالیت سیاسی نیز نظارت قانونی اعمال شود. اصلاحیه  1974 همچنین سازمانی مستقل به نام «کمیسیون انتخابات فدرال» تاسیس کرد تا وظیفه اجرای این قانون، پیگیری فرایند اعلام عمومی فعالیت های مالی کاندیداها و اعطای کمک های مالی دولت به کاندیداها را بر عهده داشته باشد. قانون مذکور پس از آن در سال های 1976، 1979 و سپس در سال 2002 نیز مورد بازنگری قرار گرفت.

 اعلام عمومی

 قانون رقابت های انتخاباتی فدرال از کاندیداها، کمیته های احزاب و کمیته های فعالیت سیاسی می خواهد در فواصل مشخص گزارش های مالی خود را در مورد میزان مبالغ بدست آمده و هزینه شده اعلام کنند. کاندیداها باید نام کمیته های فعالیت سیاسی و کمیته های احزابی که به آن ها کمک های مالی می کنند را اعلام کنند. به علاوه کاندیداها باید نام تمام افرادی که بیش از 200 دلار کمک مالی به آن ها داشته اند را نیز اعلام کنند. تمام هزینه هایی که میزان آن ها بیش از 200 دلار باشند نیز بایستی اعلام شوند.

محدودیت در اعطای کمک های مالی

قانون سقفی را نیز برای کمک های مالی افراد و گروه ها به کاندیداها، کمیته های احزاب و کمیته های فعالیت سیاسی مشخص کرده است. جدول زیر به طور کامل سقف این کمک ها را نشان می دهد. اطلاعات این جدول مربوط به سال مالی 2010-2009 می باشد. کمیسیون انتخابات فدرال در هر سال، بر اساس نرخ تورم، مبلغ ها را اصلاح می کند.

* مبالغ جدول فوق در سال 2008 اندکی کمتر از این بوده است. به طور مثال سقف کمک مالی هر فرد به هر کاندیدا یا کمیته رقابت های انتخاباتی کاندیدا در هر انتخابات، در این سال 2300 دلار بود.

 کمک ها ممنوع

قانون رقابت های انتخاباتی فدرال در مورد کمک ها و هزینه‌ کردهای برخی افراد و سازمان ها ممنوعیت هایی را اعمال کرده است. پرداخت کمک از سوی افراد و سازمان های زیر به منظور جلوگیری از اعمال نفوذ در نتیجه انتخابات فدرال ممنوع شده است:

• شرکت ها
• تحادیه های کارگری
• پیمانکاران دولت فدرال
• اتباع خارجی

 با توجه به این قانون:

• هیچ کس نمی تواند به نام فرد دیگری، کمک های خود را اعطا کند.
• هیچ کس نمی تواند در کمک های بیش از 100 دلار، مبلغ را به صورت نقدی پرداخت کند.

 بر اساس قانون رقابت های انتخاباتی فدرال، افراد و گروه ها ( مانند کمیته های فعالیت سیاسی) می توانند «هزینه های مستقلی» در ارتباط با انتخابات فدرال داشته باشند. هزینه مستقل هزینه ای است که افراد یا گروه ها برای تبلیغات انتخاباتی صرف می کنند و به وضوح از کاندیدایی حمایت کرده یا کاندیدایی را رد می کنند. این نوع تبلیغات نباید هیچ گونه ارتباطی در زمینه همکاری، مشورت و هماهنگی، با خود کاندیداها داشته باشد. اگرچه محدودیتی در هزینه کرد برای این تبلیغات وجود ندارد اما صورت هزینه ها و منابع مالی آن ها بایستی به طور کامل در اختیار کمیسیون انتخابت فدرال قرار بگیرد تا این کمیسیون آن را به اطلاع عموم برساند.

 فعالیت شرکت ها و اتحادیه ها

اگر چه شرکت ها و اتحادیه های کارگری نمی توانند در انتخابات فدارل کمک مالی داشته باشند، اما این امکان وجود دارد که «کمیته های فعالیت سیاسی» را در سازمان مربوطه راه اندازی کنند. این کمیته ها تنها می توانند از رده خاصی از کارمندان و کارکنان سازمان خود پول جمع آوری کرد و آن را در رقابت های انتخاباتی فدارال به کاندیداهای مورد نظر کمک کنند. این در حالی است که مدیران ارشد و خانواده های آن ها نمی توانند به این کمیته ها پولی پرداخت کنند.

 فعالیت احزاب سیاسی

احزاب سیاسی در انتخابات فدرال در سه سطح محلی، ایالتی و ملی فعال هستند. بیشتر کمیته های انتخاباتی شکل گرفته توسط احزاب، بایستی در کمیسیون انتخابات فدرال ثبت شوند و گزارش های خود در مورد فعالیت های انتخاباتی در سطح فدرال را به این کمیسیون ارائه دهند.

کمیته های احزاب می توانند به صورت مستقیم کمک های مالی خود را بر اساس جدول مالی بالا به کاندیداها اعطا کنند. این کمیته ها برای انجام فعالیت های انتخاباتی در سطح فدرال نمی توانند از منابع مالی غیر فدرال استفاده کنند. کمیته های سیاسی احزاب در سطح ایالتی و محلی می توانند منابع مالی خود را برای فعالیت های ایالتی و محلی مشخص شده در قانون استفاده کنند اما در صورتی که قصد داشته باشند فعالیتی در سطح فدرال داشته باشند، تنها باید از منابع مالی فدرال استفاده کنند. کمیته های احزاب نیز باید صورت تمام هزینه ها و منابع مالی خود را به کمیسیون انتخابات فدرال تسلیم کنند.

 صندوق انتخابات ریاست جمهوری

 بر اساس قانون، کاندیداهایی که شرایط لازم را داشته باشند می توانند از صندوق انتخابات ریاست جمهوری کمک مالی دریافت کنند. منابع مالی این صندوق از مبالغی تامین می شود که مردم به صورت داوطلبانه در اسناد مالیاتی خود پرداخت می کنند. هر فرد می تواند مبلغ 3 دلار از مالیات خود را به این صندوق اختصاص دهد. اختصاص 3 دلار در واقع بر میزان مالیات پرداختی فرد اضافه نمی کند، بلکه تنها این مبلغ از مالیات پرداختی وی به این صندوق اختصاص داده می شود تا در انتخابات ریاست جمهوری مورد استفاده قرار گیرد.

منابع مالی این صندوق به سه شکل در اختیار کاندیداهای واجد شرایط قرار می گیرد:

  - پرداخت های پایاپای مقدماتی

کاندیداهای واجد شرایط در انتخابات مقدماتی می توانند در قبال میزان کمک های مالی که جمع آوری می کنند، از کمک های مالی دولتی (صندوق انتخابات ریاست جمهوری) بهره مند شوند. تنها آن دسته از کمک های مالی در نظر گرفته می شوند که از «افراد» جمع آوری شده باشند؛ بنابراین کمک های مالی کمیته های فعالیت سیاسی شرکت ها و کمیته های احزاب مدنظر قرار نمی گیرند. با وجود اینکه هر فرد می تواند 2400 دلار به هر کاندیدا کمک کند، اما از این 2400 دلار تنها 250 دلار آن مدنظر خواهد بود.

برای اینکه کاندیدایی شرایط لازم برای استفاده از این کمک دولتی را داشته باشد، باید بتواند طبق شرایط گفته شده در بالا، در 20 ایالات و در هر ایالت کمکی مالی بیش از 5000 دلار جمع آوری کند. کاندیداها باید منابع مالی دولتی را تنها برای مصارف انتخاباتی هزینه کرده و محدودیت های اعلامی دولت در مورد هزینه ها را رعایت کنند. حداکثر مبلغی که کاندیداها می توانند در انتخابات مقدماتی هزینه کنند در هر سال مشخص می شود. در سال 2008 این مبلغ 42/05 میلیون دلار بود.

 - کمک های مالی انتخابات سراسری

پس از اینکه رقابت های درون حزبی احزاب ملی ایالات متحده (حزب دموکرات و حزب جمهوری خواه)، به پایان رسید و دو کاندیدای نهایی آن ها برای شرکت در انتخابات سراسری مشخص شد، آن ها می توانند از کمک های مالی دولتی بهره مند شوند. در سال 2008، مبلغ این کمک 84/1 میلیون دلار تعیین شده بود.

کاندیداهایی که از این کمک های مالی دولتی در انتخابات سراسری استفاده کنند، نمی توانند از کمک های مالی خصوصی (از سوی افراد، کمیته های فعالیت سیاسی و کمیته های احزاب) استفاده کنند و باید هزینه های انتخاباتی خود را محدود به همان کمک دولتی نمایند. به علاوه، این مبلغ تنها باید برای هزینه های رقابت های انتخاباتی صرف شود.

کاندیداهای احزاب دیگر در صورتی می توانند بخشی از کمک های دولتی را دریافت کنند که در انتخابات سراسری حداقل پنج درصد کل آراء را به خود اختصاص دهند. در این صورت، پس از انتخابات کمک دولتی به آن ها پرداخت می شود.

 - کمک های مالی به احزاب

دو حزب اصلی ایالات متحده می توانند برای تامین هزینه های همایش های مربوط به انتخاب کاندیدای حزبی خود جهت انتخابات ریاست جمهوری از کمک های دولتی بهره مند شوند. قانون مبلغ اولیه را 4 میلیون دلار تنظیم کرده است. مبلغ این نوع کمک مالی به احزاب، در سال 2008 با احتساب تورم، 16/82 میلیون دلار تعیین شد.

احزاب دیگر نیز در صورتی که بتوانند در انتخابات سراسری، حداقل پنج درصد آراء را کسب کنند، از بخشی از این کمک مالی بهره مند می شوند. در این صورت، مبلغ تخصیص داده شده به آن ها پس از انتخابات در اختیارشان قرار می گیرند.

 منابع مالی و هزینه های اوباما در انتخابات

نگاهی به منابع مالی و هزینه های باراک اوباما در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده در سال 2008 به شکل بهتری می تواند وضعیت مالی موجود در انتخابات سراسری این کشور را نشان دهد. در انتخابات سال 2008 ایالات متحده، برای اولین بار در تاریخ این کشور کاندیداها موفق شدند بیش از 1 میلیارد دلار کمک مالی جمع آوری کنند. این انتخابات پرهزینه ترین انتخابات این کشور لقب گرفت.

طی دو سال، به طور کلی 20 کاندیدا درگیر انتخابات - درون حزبی و سپس فدرال - بودند که در مجموع 2/5 میلیارد دلار هزینه فعالیت های انتخاباتی خود کردند. در میان شش کاندیدای نهایی انتخابات ریاست جمهوری، باراک اوباما در صدر جدول جمع آوری منابع مالی و هزینه های انتخاباتی قرار گرفت. جان مک کین، رقیب او از حزب جمهوری خواه، پس از وی قرار داشت. اوباما 745 میلیون دلار پول جمع آوری کرد و 730 میلیون دلار آن را صرف هزینه های انتخاباتی خود نمود. مک کین نیز در مجموع توانست 365 میلیون دلار پول جمع آوری کند که 333 میلیون دلار آن را به هزینه های انتخباتیش اختصاص داد.

 اوباما پس از اینکه به عنوان کاندیدای حزب دموکرات مشخص شد، بدون استفاده از منابع مالی دولتی (صندوق انتخابات ریاست جمهوری) توانست بیشترین میزان کمک های مالی را جذب کند. از 745 میلیون دلاری که اوباما بدست آورد، بیش از 656 میلیون دلار آن از سوی افراد تامین شده بود. جالب اینکه بیشتر این مبلغ از طریق اینترنت جمع آوری شد. 1/8 میلیون دلار نیز از سوی کمیته های فعالیت سیاسی شرکت ها پرداخت شد و 88/6 میلیون دلار هم از دیگر منابع بدست آمد. نکته بسیار جالب تر اینکه، در حدود 334/6 میلیون دلار از کل  مبلغ جمع آوری شده توسط اوباما، از کمک های کمتر از 200 دلار بدست آمده بود. طبق آمار این کمیسیون انتخابات فدرال، از میان افرادی که بیش از 200 دلار به اوباما کمک کرده اند، 137093 نفر (42/2 درصد) را زنان و 176492 نفر (57/8 درصد) را مردان تشکیل داده اند.

 همانگونه که اشاره شد، بر اساس قانون رقابت های انتخاباتی فدرال، بایستی مشخصات افراد و گروه هایی که مبالغی بیش از 200 دلار به کاندیدایی کمک کرده باشند ثبت شود و از طریق کمیسیون انتخابات فدرال به اطلاع عموم برسد. اسامی تمامی این افراد و گروه ها از طریق وب سایت کمیسیون انتخابات قابل دسترسی است. صورت هزینه های مختلف کاندیداها نیز در این وب سایت اعلام شده است. اوباما در انتخابات سال پیش با کسب 69,456,897 رای در نهایت به پیروزی دست یافت. با یک حساب ساده مشخص می شود که وی به ازاء هر رای چیزی در حدود 10/5 دلار هزینه کرده است.