متن این بخش از کتاب خاطرات عسگراولادی به شرح زیر است؛
« در اول بهمن بود که در یک مصاحبه‌ای از حضرت امام پرسیدند؛ «فرجه قانونی شما برای حضور در فرانسه تمام شده، آیا شما به عراق بر می‌گردید و اجباراً سکوت اختیار می‌کنید، یا سازش می‌کنید و به ایران بر می‌گردید؟» امام فرمودند: « اگر این چند روز باقیمانده عمرم را از این فرودگاه به آن فرودگاه پرواز کنم، نه سکوت می‌کنم و نه سازش. من به دنبال وظایف خود هستم و از آن کوتاه نمی‌آیم».
عادت حضرت امام در پاریس این بود که هر روز یک ساعت مانده به نماز، به قسمت چمن روبه‌روی خانه‌اش می‌آمدند یک و نیم ساعت سخنرانی می‌کردند و حدود نیم ساعت هم به سؤالات پاسخ می‌دادند و بعد نماز را به جماعت می‌خواندند و به منزلشان تشریف می‌بردند. روزی که دژخیمان شاه به دانشگاه حمله کرده بودند و تعدادی را در آنجا به شهادت رسانده بودند، وقتی حضرت امام از خانه‌شان برای اقامه نماز بیرون آمدند، بسیار عصبانی بودند. من امام را تا به این زمان به این اندازه عصبانی ندیده بودم، در این حال چند خبرنگار آمدند و در وسط خیابان شروع کردند به مصاحبه گرفتن از امام. ژاندارم‌های فرانسوی که در آنجا حضور داشتند اشاره کردند که در وسط خیابان خطرناک است و ما نمیتوانیم شما را محافظت کنیم. وقتی این مطلب را همراهان به امام گفتند؛ ایشان با عصبانیت گفتند: «من کی گفتم که مرا محافظت کنید، خدا مرا محافظت می‌کند؛ ملت من زیر گلوله است، چرا من باید به زیر سر پناه بروم و مصاحبه کنم». آن روز شاید تندترین مصاحبه را بر علیه رژیم در همان وسط خیابان انجام دادند.»
29212
نظر شما