به گزارش خبرآنلاین او ابتدا با نامزدی در انتخابات 80 شانس خود را آزمود و پس از آنکه رای نیاورد ترجیح داد تا نقش به جای حضور شخصی در این انتخابات، در زمره مدد کنندگان به نامزدهای دیگر، ایفای نقش کند.
او در انتخابات ریاست جمهوری هشتم در رقابت با 9 کاندیدای دیگر (محمد خاتمی، احمد توکلی، علی شمخانی، عبدالله جاسبی، حسن غفوری فرد، منصور رضوی، علی فلاحیان، مصطفی هاشمی طبا و محمود کاشانی) که در ۱۸ خرداد ۸۰ برگزار شد، هفتمین میزان رای را به خود اختصاص داد. صدر شانس خود را در انتخابات بعدی نیازمود و در انتخابات بعدتر که همین انتخابات ریاست جمهوری دهم بود نیز علیرغم برخی اخبار مبنی بر رایزنی با او برای کاندیداتوری، ترجیح داد شخصا وارد عرصه نشده و در عوض از احمدی نژاد حمایت کند.
در انتخابات ریاست جمهوری دهم و پس از آنکه صدر در انتخابات نظام پزشکی توانست رأی اول پزشکان را به خود اختصاص دهد، بار دیگر برخی به او برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری روی آوردند. بر اساس یکی از گزارش‌هایی که در آن دوران از سوی سایت عصر ایران منتشر شد، برخی از اعضای جامعه روحانیت مبارز و حزب مؤتلفه، با صدر جلساتی داشته و ضمن تشریح وضعیت موجود کشور از او دعوت کرده اند به عنوان کاندیدای اصولگرایان اعلام آمادگی کند. اما او جواب نهایی را به رصد دقیق تر فضای انتخاباتی کشور و انجام برخی مشورت ها موکول کرد تا اینکه هر یک از این دو تشکل سیاسی عملا از احمدینژاد حمایت کردند و صدر هم به جرگه حامیان او پیوست.
زمانی که اصولگرایان هنوز به تصمیم گیری نهایی خود دست نیافته و از احمدینژاد اعلام حمایت نکرده بودند؛ شهاب‌الدین صدر به عنوان نایب رئیس جبهه پیروان خط امام و رهبری در فروردین ماه سال گذشته از بررسی نامزدی میرحسین موسوی برای انتخابات ریاست جمهوری دهم، خبر داد. در آن زمان او معتقد بود که موسوی یک فرد شناخته شده است که سابقه اجرایی داشته و مورد احترام همه است و از نظر مواضع هم پایبند به اصول نظام و انقلاب بوده و خط قرمز خود را امام، قانون اساسی و ولایت فقیه دانسته است (راهروهای مجلس 25/1/88). البته پس از آنکه جبهه پیروان تصمیم نهایی خود را با توجه به تصمیم و نظر جامعتین اتخاذ کرده و از محمود احمدینژاد اعلام حمایت کرد، صدر دیگر هرگز از محسنات موسوی حرفی نزد.
حمایت صدر از نامزدی احمدینژاد از آن روی حائز اهمیت بود که او خود میتوانست از نامزدهای بالقوه انتخابات ریاست جمهوری باشد.
سکوت یکساله
اگرچه شهاب الدین صدر در جریان انتخابات ریاست جمهوری گذشته چندبار در حمایت از احمدینژاد سخنرانی کرد اما پس از آن، در جریان مسائل پس از انتخابات کمتر به موضعگیری پرداخت. معدود اظهارنظرهای سیاسی وی در این دوره محدود به روزهایی است که او به جای در هیات رئیسه از در اصلی صحن علنی مجلس خارج شده و در معرض سوالات خبرنگاران قرار گرفته. به عبارت دیگر او شخصا درباره مسائل پس از انتخابات موضعگیری یا سخنرانی نکرد و یا در برنامههای تلویزیونی حضور نبافت و اظهاراتش تنها و تنها واکنشی بود. این در حالی است که دیگر نمایندگان حامی دولت به مراتب پررنگتر از وی ظاهر شده و سخنرانی و نطق و مصاحبههای بسیاری داشتند.
او که پیش از انتخابات ریاست جمهوری دهم، طرح کمیته صیانت از آرا از سوی نامزدهای جناح مقابل احمدینژاد، را بهانه سازی برای دشمنان معرفی کرده بود تا آزادانه بودن و سلامت انتخابات را زیر سئوال ببرند، دو روز بعد از برگزاری این انتخابات با انتشار بیانیهای از جایگاه ریاست سازمان نظام پزشکی ایران به نمایندگی از آحاد جامعه پزشکی کشور، برگزاری شکوهمند انتخابات 22 خرداد را به محضر امام زمان (عج)، مقام معظم رهبری، رئیس جمهور منتخب و ملت ایران که آنها را برنده واقعی این انتخابات حماسه ساز معرفی میکرد تبریک گفت.
صدر گزینه وزارت بهداشت و رفاه
علیرغم سکوت صدر در دوران پس از انتخابات، برخی نمایندگان هرازگاهی نام او را بر سر زبانها میاوردند. چه آنکه شاهرخ رامین سخنگوی کمیسیون بهداشت از او به عنوان نامزد اول مدنظر رئیس جمهور برای تصدی وزارت بهداشت خبر میداد و محمدرضا میرتاج الدینی که بعدها معاون پارلمانی رئیسجمهور شد، او را هم‌عرض محصولی به عنوان گزینه‌های مطرح برای تصدی وزارت رفاه معرفی کرد. اما این پیش بینیها هرگز جامه عمل نپوشید و صدر برای پستی در کابینه به مجلس معرفی نشد.
نظر شما