اما گروههای سیاسی اصولگرا تمایلی به اعلام سریع این حمایت ندارند و آن را به اواخر ماه جاری و یا اوایل ماه آتی موکول می‌کنند.
پاسخ به این سؤال که چرا اصولگرایان علیرغم دستیابی به چنین نظر اجماعی‌ای اقدام به انتشار رسمی آن نمی‌کنند؟ برخی مرزبندی‌های درونی در گروههای اصولگرا را نمایان می‌کند. گروههای اصولگرایی که تا پیش از دمیدن موسم انتخابات، از جمله منتقدان دولت نهم بوده‌اند و اکنون در زمره مجموعه گروههای اصولگرایی قرار دارند که می‌خواهند نسبت به حمایت واحد از احمدی‌نژاد به اجماع برسند. اینجاست که بحث چگونگی حمایت از احمدی‌نژاد مطرح می‌شود. اصولگرایان منتقدی همچون اصولگرایان مستقل و یا اصولگرایان تحول‌خواه قطعاً نمی‌توانند حمایتی صد درصدی از احمدی‌نژاد داشته باشند، کما‌اینکه حسین نجابت به عنوان یکی از نمایندگان این طیف در مجلس نیز بر این موضوع تأکید دارد. غلامرضا مصباحی‌مقدم عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز نیز بر این باور است که برخی اصولگرایان به دلیل انتقاداتی که به احمدی‌نژاد دارند ممکن است حمایتشان از او را در حداقل شکل خود ارائه کنند و در مقابل برخی به حمایت صد در صدی از احمدی‌نژاد بپردازند. اشاره او به حامیان صد درصدی رئیس‌جمهور، به گروه‌هایی مثل رایحه خوش خدمت و فراکسیون انقلاب اسلامی در مجلس باز‌می‌گردد. منظور مصباحی‌مقدم از حمایت حداقلی از احمدی‌نژاد نیز اتخاذ سیاست سکوت پس از اعلام حمایت ضمنی از احمدی‌نژاد است. یعنی ممکن است برخی گروههای اصولگرا باوجود اعلام حمایت ضمنی از احمدی‌نژاد، در فازهای حمایتی بعدی از او به‌ویژه در قالب فعالیت‌های ستادی وارد نشوند.
به دلیل همین نظرات است که اسماعیل کوثری، نماینده حامی دولت در مجلس با بیان اینکه اگر چه ممکن است حمایت برخی نمایندگان از احمدی‌نژاد مطلق و صددرصدی نباشد، معتقد است که تنها 60 درصد از کل نمایندگان مجلس از کاندیداتوری احمدی‌نژاد حمایت خواهند کرد.
از سوی دیگر اصولگرایان کاندیدای مورد اجماع دیگری که توان جذب آرای اکثریت اصولگرایان را داشته باشد را ندارند. این همان نکته‌ای است که جناح رقیب نیز به آن پی برده است و از همین منظر حضور دیگر کاندیداهای اصولگرا را جدی نمی‌داند. کما اینکه محمدعلی کریمی، عضو فراکسیون خط امام (ره) با اعتقاد بر اینکه اصولگرایان کسی را ندارند که آمدنش فصل الخطاب باشد، گفت: اصولگرایان گزینه‌ای که بتوانند باگرایشات مختلف به او تمایل پیدا کنند، ندارند.
بلاتکلیفی حامیان قالیباف
محمدباقر قالیباف رقیب دیرینه احمدی‌نژاد در انتخابات ریاست جمهوری گذشته، تنها کاندیدای اصولگرایی بود که می‌توانست رأی احمدی‌نژاد را در بدنه اصولگرایان بشکند. چه آنکه دیگر کاندیداهای احتمالی اصولگرایان اعم از رضایی، توکلی، حدادعادل، پورمحمدی و. . . فاقد چنین پایگاه اجتماعی هستند. چرا که قالیباف باوجود تمامی آنها تا آخرین مرحله انتخابات ریاست جمهوری گذشته ایستاد و وزن اجتماعی خود را سنجید. او سپس با حضور در پست شهرداری تهران این فرصت را یافت تا چهره غیر نظامی خود را نیز بنمایاند و با ارائه خدمات شهری به ساکنان پایتخت، چهره موفقی از خود ارائه دهد و در عین حال فرصت انتقاد از سیاست‌های اجرایی دولت به‌ویژه در زمینه مسائل شهری را نیز بیاید.
کناره‌گیری قالیباف از کاندیداتوری، حامیان او را دچار شوک انتخاباتی کرد. آنان که به جد به دنبال کاندیداتوری وی بودند، در حال حاضر در چگونگی حمایت از احمدی‌نژاد دچار بلاتکلیفی هستند. چرا که حمایت آنها از قالیباف، نشان‌دهنده انتقادشان به احمدی‌نژاد بود. از همین روست که محمد دهقان نماینده چناران و طرقبه که سخنگوی ستاد انتخابات قالیباف در انتخابات گذشته بود، با لبخندی تلخ از مقابل سؤالات پیاپی خبرنگاران در مورد موضع انتخاباتی خود می‌گذرد و می‌گوید: «ما که دیگر کاندیدایی نداریم، چرا از من سؤال می‌کنید؟» این سخنان وی نه تنها به‌عنوان سخنگوی انتخاباتی قالیباف بلکه به عنوان سخنگوی جمعیت رهپویان انقلاب اسلامی که شاخه‌ای از اصولگرایان تحول‌خواه است نیز معنا و مفهوم سیاسی خود را دارد.
نشانه دیگر از بلاتکلیفی حامیان قالیباف، اصرار آنها با بازگشت مجدد وی به عرصه کاندیداتوری است. دیدار اخیر 100 تن از نمایندگان ادوار مجلس با شهردار تهران به همین منظور انجام شد اما باز هم قالیباف درخواست آنان را نپذیرفت. حضور 40 نفر از نمایندگان مجلس هشتم در این دیدار نیز نمایانگر پایگاه نسبتا خوب وی در مجلس است. نمایندگانی که هنوز موضع انتخاباتی بعدی خود را تعیین و اعلام نکرده‌اند.
رضایی، کاندیدایی که پایگاهی ندارد
محسن رضایی دیگر کاندیدای محتمل اصولگرایان است که این روزها شاهد خبرهای پیاپی اعلام حضور قریب‌الوقوع وی هستیم. کاندیدایی که پایین بودن آرای وی در انتخابات ریاست جمهوری گذشته در بسیاری از نظرسنجی‌های رسمی و غیر‌رسمی اعلام شد و در نهایت موجبات اعلام انصراف وی در شب پایانی تبلیغات انتخاباتی را فراهم آورد. کاهش میزان آرای وی به نسبت انتخابات گذشته را در کمرنگ شدن پایگاه وی در میان نمایندگان مجلس می‌توان یافت. او در مجلس هفتم از حمایت فراکسیون وفاق و کارآمدی برخوردار بود. فراکسیونی که اگرچه به نظر می‌رسیددر قالب فراکسیون چشم‌انداز فعالیت خود را در مجلس هشتم از نو آغاز کرده است اما با غیرفعال ماندن این فراکسیون، مشخص شد که حامیان رضایی در مجلس هشتم فاقد انسجام و هماهنگی لازم هستند. حامیان او در مجلس هفتم پس از آنکه نتوانستند به مجلس هشتم راه یابند، حزب توسعه و عدالت را راه‌اندازی کردند تا به این ترتیب در قالب حامیان دولت ائتلافی و کارآمد به مدد او در آستانه انتخابات بیایند.
به نظر می‌رسد که تنها حامیان رضایی در این دوره از انتخابات نیز همان اهالی وفاق و کارآمدی مجلس سابق باشند. چرا که به جز برادر او در مجلس دیگر نمایندگان نزدیک به وی همچون علی کرمی‌راد، احمدرضا دستغیب و. . . نیز اعتقادی به احتمال پیروزی او ندارند. چه آنکه کرمی‌راد به عنوان هم‌رزم وی در دوران جنگ تحمیلی از پاسخ به سؤالاتی در مورد شانس پیروزی رضایی عذرخواهی می‌کند و می‌گوید: «دوستی ما را به مخاطره نیندازید!»
کاندیدای مجهول؟
درفضایی که قالیباف کاندیدا نمی‌شود و رضایی هم اقبالی ندارد، بازهم برخی اصولگرایان برای طفره رفتن از پاسخ به سؤالاتی که جویای نظر آنها در خصوص اجماع نهایی بر کاندیداتوری احمدی‌نژاد است از احتمال تغییر آرایش سیاسی و ورود کاندیداهای جدید سخن می‌گویند.
از جمله آنکه محمدرضا باهنر که اجماع صد در صدی در هر دو جناح سیاسی کشور را تقریباً غیرممکن می‌داند، با بیان اینکه در صحنه عمومی سیاسی امروز کشور تنها سه نفر به طور مشخص مطرح هستند، می‌گوید: البته این احتمال وجود دارد افراد مشهور دیگری وارد میدان شوند. احمد توکلی نیز با بیان اینکه تغییراتی در آرایش سیاسی همچنان وجود دارد، افزود: ممکن است افراد جدیدی به صحنه بیایند. وی در پاسخ به این سؤال که این افراد جدید چه کسانی هستند؟ نیز گفت: بنده از این موضوع اطلاعی ندارم و فقط حدس‌های خودم را گفتم. حسین نجابت نیز اگرچه از ضرایب اقتضایی صحنه سیاست سخن می‌گوید و معتقد است که جریانات سیاسی همواره یک کاندیدای در سایه نیز برای خود دارند، اما نمی‌داند که این کاندیدای در سایه برای اصولگرایان کیست!
شاید این طیف از اصولگرایان به ظهور کاندیدایی دل بسته‌اند که هنوز نیامده اما اگر بیاید توان تغییر آرای اصولگرایان را دارد. کاندیدایی که هویتش مجهول است.
راز حفظ حاکمیت اصولگرایی
در شرایطی که از کاندیدای مجهول اصولگرایان خبری نیست، رضایی مترصد اعلام کاندیداتوری است و قالیباف نیز از عرصه کنار کشیده است، تنها انگیزه اصولگرایان برای حمایت از احمدی‌نژاد، حفظ حاکمیت اصولگرایان در دولت است. این همان چیزی است که حدادعادل از آن به عنوان «عقل گرایی» در اصولگرایان یاد می‌کند و با بیان اینکه اصولگرایان پس از سال 76 عاقل شده‌اند می‌گوید که اصولگرایان با کاندیدای واحد در انتخابات آتی شرکت می‌کنند.
بر این اساس اصولگرایان اگرچه انتقاداتی به‌ویژه نسبت به مشورت‌پذیر نبودن احمدی‌نژاد و یا عدم تعامل مناسب وی با مجلس دارند اما در میانه رقابت او با میرحسین موسوی به عنوان جدی‌ترین رقیب انتخاباتی‌اش، باز هم به جرگه حامیان احمدی‌نژاد خواهند پیوست. از همین روست که الیاس نادران که بیشترین انتقادات را به سیاست‌های اقتصادی دولت به‌ویژه در حوزه انرژی دارد اخیراً گفته است که در اردوگاه اصولگرایان هیچکس غیر از احمدی‌نژاد قدرت جذب آرای مردم را ندارد.
اعلام مواضع مشابهی از سوی حسین فدایی و یا تحلیلی که سایت توکلی از استقبال گسترده مردم اصفهان از احمدی‌نژاد نوشته است، گویای آن است که اصولگرایان هویت اصولگرایی خود و دولت را فدای انتقاداتشان به احمدی‌نژاد و دولت او نمی‌کنند.
نظر شما