به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، تولیدکنندگان پوشاک می‌گویند با هر کیلو کالای قاچاق، حداقل 2 شغل در این صنعت از دست می‌رود. در همین حال، مصرف‌کنندگان پوشاک از تولید بی‌کیفیت و عدم تنوع محصولات ابراز گلایه می‌کنند. در چنین شرایطی، هم‌اکنون این سوال مطرح است که با توجه به این‌که امسال، سال اقتصادمقاومتی، تولید و اشتغال نام‌گذاری شده، برای بهبود کیفیت و کاهش قیمت و بهبود تنوع تولید داخل چه باید کرد تا این صنعت احیا شود؟
کاربران خبرآنلاین در این خصوص دیدگاه قابل تاملی دارند. یکی از کاربران خبرآنلاین که نام خود را عنوان نکرده، راهکار این مشکل را ایجاد فضای رقابتی و حمایت از نوسازی صنایع ریسندگی عنوان کرده است.
یکی دیگر از کاربران خبرآنلاین نوشته است: «در ایران هیچ‌کس تلاش نمی‌کنه یک محصول خوب تولید کنه. همه تلاش می‌کنند پولشان را بیشتر کنند. همه دلالند، همه دنبال پول یک شبه‌اند. همه تلاش می‌کنند یک نفوذ به دولت پیدا کنند و از رانت استفاده کنند و واردات یک چیز را ممنوع کنند تاخیالشان راحت شود و بعد با انحصار، جنس بی‌کیفیتشان را بفروشند. مردم هم به همین دلیل به تولیدکننده ایرانی بی‌اعتماد شده‌اند. در واقع اقتصاد سالم، فرهنگ سالم میخواهد.»
«جمشید تهرانی» عنوان کرده است: «برای بهبود کیفیت پوشاک ایرانی، در درجه اول باید به صنعت نساجی کشور و کارخانه‌های بزرگ تولیدی پوشاک توجه ویژه می‌شد که نشد. شما بروید تحقیق کنید، چه بر سر صنعت نساجی کشور آوردند و کارخانه‌های بزرگ نساجی کشور که زمانی از بزرگترین کارخانه‌های منطقه بودند، چه بر سرشان آمد. مثلا کارخانه نساجی مازندران با آن عظمت که سالانه سود قابل توجهی به سهامدارانش می‌داد، چه شد که کاملا نابود شد؟ جواب به این سوالات، آسیب‌شناسی بزرگ صنایع پوشاک و نساجی کشور است که تا حل نشود، وضع پوشاک کشور بدتر از این هم خواهد شد.»
یکی دیگر از کاربران خبرآنلاین تصریح کرده است: «من تو آلمان تا به حال کفش با ضمانت تو فروشگاه‌ها ندیدم. اینجا می‌شه جنس خریداری شده رو به شرط استفاده نکردن، با کاغذ خرید تا دو هفته پس داد. کیفیت‌ها هم همه به مارک و قیمت بستگی داره. اما خدایی مثل لباس‌های ایرانی تو ماشین رنگ نمی‌ده و رنگ نمی‌گیره. ولی تی‌شرت مارک خوب که یه سال کار کنه، بالای ۶۰ یورو هست. خلاصه این‌که یه سری به به‌روز بودن اهمیت می‌دهند و اینقدر پول دارند که دائم لباس بخرند. اما یک عده به کیفیت اهمیت می‌دهند. ولی کاملا مشخصه که کدوم مارک چه ویژگی داره.»
یکی دیگر از کاربران خبرآنلاین نوشته است: «باید پارچه و سایر مواد تولید پوشاک و کشورهای تولیدکننده آن را شناخت. بعد باید به فرهنگ و سلیقه مردم رجوع کرد و طرح آفرید.»
کاربر دیگری متذکر شده است: «ارتباط درست با جهان باعث می‌شه درها باز بشه و با ایجاد رقابت خودبه‌خود کیفیت بالا می‌ره.»
یکی دیگر از کاربران خبرآنلان عنوان کرده است: «اگه جنس ايراني با كيفيت باشد، همه مصرف مي‌كنيم، ولي كيفيت آن‌چناني ندارد.»
کاربر دیگری تاکیده است: «تولید بدون صداقت و سودجویانه ارزشی ندارد. تویلدکنندگان پوشاک ایرانی در کپی زدن از برندهای خارجی چیزی کم نگذاشته‌اند؛ تا جایی که حتی نشان تجاری برندهای مشهور جهانی را روی تولیداتشان می‌چسبانند و با قیمت‌هایی نزدیک به کالای اصلی می‌فروشند. تولیدکننده ایرانی تا وقتی به حق خودش قانع نباشد و کالایش را به اسم خارجی قالب کند، همین آش و همین کاسه است. این قدر از فروشندگان لباس داستان شنیده‌ام درباره تقلب ایرانی در فروش لباس‌های دوخت ایران و فروش به اسم خارجی که خوش دوخت‌ترین لباس‌های بازار را هم در خریدش تردید دارم و ترجیح می‌دهم از مزون‌های خانگی که از ترکیه جنس می‌آورند و می‌فروشند، خرید کنم یا به آشنایانی که از خارج می‌آیند، سفارش خرید بدهم. کپی از روی کالای خارجی بد نیست، اما فروش به همان قیمت خارجی.»
«مهرداد» نیز نوشته است: «راهکار درست، بالا بردن کیفیت مواد اولیه و پایین بردن قیمت آنها است.»
یکی دیگر از کاربران خبرآنلاین تاکید کرده است: «من فكر مي‌كنم توجه به كيفيت خيلى مهمه. اگر كيفيت را بالا ببريم و در قيمت هم تعادل را حفظ كنيم و فقط به سود كوتاه‌مدت راضى نباشيم، بلكه بلندمدت فكر كنيم و صبور باشيم كه محصولى كه توليد كنیم که بين مردم امتحانش را بدهد و اگر قبول شد سعى در بهتر كردن كالا داشته باشیم و اطمينان متقاظيان را جلب كنيم. آن زمان حتما موفق مي‌شويم. اين راهى است كه همه مارك‌هاى خوب رفته‌اند و ما هم به اين دليل از اين محصول خوب حمايت خواهيم كرد. يك‌شبه نمي‌شه راه صد ساله را رفت. يادمان نرود فرش ايران هنوز بهترين هست.»
35225
نظر شما