رامی خوری
آنچه هفته گذشته در مرز آبی غزه علیه فعالان صلح رخ داد از سه بعد قابل بررسی است. نتیجه‌گیری از این حادثه نیز به پذیرش یکی از این ابعاد به عنوان اصل بستگی دارد:
نخستین بعد این پرسش ساده را شامل می‌شود که : چه کسی نخستین بار شلیک کرد؟ آیا حمله اسرائیلی ها آغازگر همه چیز بود و یا ترک‌ها بودند که با دفاع از خود آغازگر ماجرایی شدند که به مرگ و جراحت عده‌ای منتهی شد؟
دومین بعد هم بررسی عملکرد دو طرف در بستر سیاسی وسیع‌تری است که می‌تواند پرسش‌های اخلاقی و قانونی بسیاری را به ذهن متبادر کند. پرسشهایی نظیر محاصره طولانی مدت غزه ، قحطی زده‌گی در این منطقه و اصرارهای اخیر فلسطینی ها و جامعه جهانی برای لغو این محاصره.
بعد سوم هم جایگاه اسرائیلی‌ها در سطح جهانی است . در این بعد ما به این سیر تاریخی می اندیشیم که چگونه جنبش مدرن صهیونیست که با موفقیت توانست اسرائیل را سرزمینی برای سکونت یهودیان کند، هر روز منزویتر از پیش می‌شود . دلیل این انزوا و دوری از جامعه جهانی هم حقی‌است که یهودیان برای خود ورای قانون قائل هستند. دقیقا به همین دلیل است که ما سالهاست که از خود این سوال را می‌پرسیم: آیا صهیونیسم جریانی نژادپرستانه است؟
در طول یک هفته گذشته این سه بعد در تمامی رسانه ها ونشست های سیاسی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. مهم ترین این ابعاد هم مورد سوم است. پرسش ما در این حوزه این است که اسرائیل و صهیونیسم گرایی در حال تبدیل شدن به چه روندی هستند؟رابطه آنها با سایر کشورها ورای بحث فلسطین چگونه تعریف می شود؟
آیا اسرائیل و صهیونیست به دنبال زندگی جریان یهودیت در صلح و آرامش بدون تکرار دائم خاطرات قتل‌عام ارامنه است؟ و یا جریان صهیونیست آنچنان در مطالبه‌های کوتاه‌مدت و خودخواهی غرق شده است که اصول ابتدایی عدالت محوری وبرابری برای تمام انسان‌ها از هر طیف وقومیتی را زیر سوال می‌برد؟ به زبان دیگر آیا صهیونیسم تعهد خود به اصول انسانی را فراموش کرده و به ابزار تبلیغاتی برای توجیه قتل عام ، اعمال خشونت و محاصره انسانی دیگران تبدیل شده است .
این‌سوالات پرسشهایی است که این روزها در سطح جهانی بسیار شنیده می‌شود. پرسشهایی که اسرائیل نیز باید به آنها بیندیشد. اسرائیل اما از این بعد ماجرا فرار می‌کند و ترجیح می‌دهد در خصوص مسائل تکنیکی صحبت کند . اسرائیل ماشین تبلیغاتی خود را به راه انداخته است و ادعا می‌کند که بیش از ده فعال صلح تنها به این دلیل کشته شدند که با چاقو و باتوم برای سربازان اسرائیلی خط و نشان کشیده‌اند.
یودیان در مرز آبی با باتوم و چاقو مورد حمله قرار گرفتند. با توجه به چند سال ظلم به یهودیان وقتل عام آنها در طول تاریخ توسط اروپایی‌های مسیحی ، بحث دفاع از خود، برای یهودیان را تبدیل به بحثی بین‌المللی کرده است . با این‌همه حق یهودیان برای دفاع از خود در دنیای مدرن با بحث توسل اسرائیل به خشونت ، پاکسازی قومی ، اشغال و محاصره انسانی برای رسیدن به اهداف قومی تقارن دارد. جریان صهیونیست این روزها نوعی از نظام نژادپرستی را علیه اعراب اعمال می‌کند.
جریان یهودی حاضر در اسرائیل به خود این اجازه را می‌دهد که تحت لوای دفاع از خود ، به کاروان‌های صلح حمله کند. اسرائیل می‌خواهد توجه جهانی را به حمله فعالان صلح با چاضو و باتوم به سربازانش جلب کند و این در حالیست که جامعه جهانی این پرسش را در ذهن دارد که آیا اسرائیلی‌ها می‌خواهند به قوانین بین‌المللی پایبند باشند یا به دنبال توسل به قربانی شدن یهودیان در طول تاریخ و ورای قانون عمل کردن هستند؟ اسرائیل به خاطره قربانی شدن خود تمسک می‌جوید و با این روش در هر نقطه که صلاح میداند قتل‌عام به راه می‌اندازد .
اسرائیل در حال تبدیل شدن به جریانی یهودی و فاشیست است. جریانی که هم مورد انتقاد قرار می‌گیرد و هم منزوی می‌شود. جریان یهودی‌گری جوامع بشری را نسبت به استانداردهای بالای انسانی مسئول کرد ، آیا یک دولت یهودی هم این حد از پاسخگویی را آموخته است؟
دیلی استار دوم ژوئن / ترجمه : سارا معصومی
نظر شما