سیاست خارجی یکی از امور حساس تصمیم گیری برای هر کشوری است. روحانی اولین رییس جمهوری بود که با تشکیل دولت ائتلافی توانست با بهره برداری مفید از توان تخصصی و تجربی تقریبا همه جریان های مختلف سیاسی در راستای تحقق اجماع ملی در سیاست خارجی به دستاوردهای بزرگی برای منافع ملی ایران نائل شود
در واقع، رابطه نزدیک و آشنایی دیرینه آقای روحانی با مقام رهبری از اوایل روزهای انقلاب و تصدی مسئولیت های مهم و کلیدی، از او رییس جمهوری آگاه، دغدغه مند و مسلط بر سیاست داخلی و خارجی ساخته است که هیچیک ازکاندیدای ریاست جمهوری در قیاس و اندازه او نبودند. بدون شک، بخشی از موفقیت روحانی در ایجاد عقلانیت و اجماع ملی و دستیابی به برجام، مرهون وزیرخارجه متخصص و مجربش، محمد جواد ظریف بوده است.
در سیاست خارجی بدون اجماع ملی و همبستگی میان بخش های مختلف حاکمیت و دولت هیچ کشوری نمی تواند موفقیت های دراز مدت و افتخارآمیزی بدست آورد. البته تمرین دموکراسی به معنای شنیدن صدای مخالف در دولت آقای روحانی، در مقایسه با دولتهای دیگر به مرحله عالی و در برخی موارد از مرز تخریب هم گذشت. در دولت آقای احمدی نژاد، انتقاد از هر وجهی از وجوه دولت او به منزله ضدیت با نظام و رهبری تلقی می شد و به همین دلیل فضای گفتمان ملی در دوره وی بسیار تنگ و تار بود. سرنوشت چنین دولتی برای همگان معلوم و مشخص شد افرادی که حامی دو آتشه وی بودند گام به گام به مخالفین دوآتشه وی تبدیل شدند. کسانی که از روی ترس و یا رودربایسی آشکارا از وی حمایت می کردند در دل، سیاست های خلق الساعه و رفتار ضد منافع ملی وی را تقبیح می نمودند، تا آنجا که با لاخره شورای نگهبان نیز بدرستی صلاحیت وی را برای کاندیاتوری در انتخابات تایید نکرد
اجماع ملی و بلوغ سیاسی در سیاست خارجی، یعنی از صدر مسئولین تا جریان های سیاسی و فرهیختگان حوزه و دانشگاه و اکثریت مردم عادی بر اصول اساسی و میثاق سیاست خارجی اتفاق نظر داشته باشند. برای درک بلوغ سیاسی هر انقلابی باید به فرازهای سرنوشت ساز آن انقلاب توجه کرد. ما امروز با پرداخت هزینه های سنگین، و با انتخاب حرکت در مسیر اعتدال و عقلانیت در دولت یازدهم و اینک در دولت دوازدهم، بیش از هر زمانی به بلوغ سیاسی انقلاب خود رسیده ایم. رفتار هوشمندانه و متمدنانه ملت ایران در این انتخابات همراه با عزت و افتخار ملی پیام روشن بلوغ سیاسی خود را به ملت ها و دولت های منطقه ارسال کرده است.
ما نباید اجازه دهیم این اجماع ملی در سیاست خارجی از دست برود و این موهبت ملی با إعمال شعارهای احساسی و بازگشت به تندروی مسیر پیشرفت و اعتلای کشور را متوقف و معطل کند. حامیان کاندیداهای دیگر باید توسط خود کاندیداها دعوت به آرامش و وحدت شوند، اولین گام تمرین دموکراسی، تبریک به کاندیدای پیروز است. لذا هر چه مشارکت سیاسی آحاد مردم در روند تصمیم گیری امور کشور گسترده تر باشد، مسئولیت حکومت و دولت در برابر تبلور خواست مردم و حسابرسی ملت بیشتر می شود. بدون شک، بار مسئولیت دولت آقای روحانی در دوره دوم، بسیار سنگین تر از گذشته است و بایستی از توان نیروهای تازه نفس بطور مفید بهره گیرد.
باید این واقعیت را بپذیریم که برجام برخاسته از اجماع ملی در سیاست خارجی و حمایت گسترده مردم بود، انتخاب رییس جمهور منتخب، بار دیگر مهر تاییدی است بر آن اجماع ملی و ادامه راه سیاست خارجی دولت یازدهم. مشارکت گسترده مردم در دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری در آستانه چهل سالگی نظام جمهوری اسلامی ایران و قرن جدید، همان بلوغ سیاسی انقلاب و قدرت نرم ایران است که می تواند عامل مهمی برای بازدارندگی در برابر هر گونه جنگ و تعرض به مرزهای میهنمان باشد. بیاییم، همه این دستاوردها ی پر ارزش را که در سایه اجماع رهبری، روحانی و مردم ایجاد شد ادامه دهیم و آن را پاس بداریم.
نظر شما