حالا جامعهای که از شنیدن صدای فحاشی مشتی تماشاگرنما در ورزشگاهها به ستوه آمده و محیطهای ورزشی را حتی برای پسران جوان هم مناسب نمیبیند، چه برسد به دختران و زنان، با یادآوری تجربه جواب داده حضور بانوان در سالنهای بسکتبال و والیبال که باعث شده این سالنها به احترام بانوان، فرهنگی و امن باشد، به این باور رسیده که اگر میخواهیم از شر این شرارتها و آلودگیهای صوتی و اخلاقی راحت شویم، باید حضور بانوان در استادیومهای فوتبال را تجربه کنیم.
حالا این بخش از جامعه هم با آنهایی که از روز اول میگفتند نمیشود نیمی از جمعیت کشور را از تماشای مسابقه فوتبال محروم کرد، همداستان شدهاند و منتظر روزی هستند که دختران و زنان این سرزمین هم با حفظ معیارهای عرفی و اخلاقی جامعه در ورزشگاهها جا و جایگاه داشته باشند.
اما این که حضور بانوان در اماکن ورزشی، مطالبه مردم از دولت باشد، کافی نیست. حالا باید این خواسته را با کمک اهالی ورزش به مطالبه دولت از مراجع تبدیل کرد. این که مسعود شجاعی، به عنوان کاپیتان تیم ملی در دیدار با رئیسجمهور، به جای خواستههای شخصی بحث حضور بانوان در ورزشگاهها را مطرح میکند، شروع خوبی است تا سایر چهرههای ورزشی ما هم امشب وقتی در مراسم افطاری مشترک با رئیسجمهور شرکت میکنند، همین حضور را از رئیس دولت بخواهند تا رئیسجمهور با درک این موضوع که حالا حضور بانوان در ورزشگاهها فقط خواسته دختران و زنان ایران نیست و خواسته تمامی اهالی ورزش و راهی برای برونرفت از ناهنجاریهای ورزشگاههاست، پیگیر این مطالبه شود.
در روزهای پرهیاهوی نقل و انتقالات و روزهای شادمانی پس از جشن صعود، آنچه مسعود شجاعی از رئیسجمهور خواست در رسانههای ورزشی زیر سایه حرفهای کیروش و خبرهای نقل و انتقالاتی قرار گرفت اما تردیدی نیست که این حضور، خواسته رسانههای ورزشی هم هست که جمعیت قابل توجهای از مخاطبانشان را بانوان تشکیل میدهند و رسانههای ورزشی خود را موظف به انعکاس خواسته آنها میدانند.
* این یادداشت در ستون حرف آخر یکشنبه ۲۸ خرداد روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.
نظر شما