برد «دیپلماسی تعامل» در اجلاس نیویورک

در اجلاس نیویورک، همه طرف‌ها بر انجام تعهدات مربوط به قطعنامه 2231 شورای امنیت و برجام تأکید کردند. به این ترتیب واشنگتن در تلاش برای ایجاد فضای مخالفت با ایران دچار انزوا شد. اعتراض "نیکی‌هیلی" نماینده امریکا در سازمان ملل و حتی حامیان فرانسوی و انگلیس او درباره بند‌های مربوط به فعایت موشکی ایران در قطعنامه یاد شده نیز به جایی نرسید. دلیل این امر ماهیت و چگونگی تنظیم بندهای قطعنامه 2231 است که به گفته دبیرکل سازمان ملل متحد، نظر روشن و صریحی را برای فعالیت‌های موشکی ایران بیان نکرده است. از این‌رو هم امکان تفسیرهای مختلف از آن وجود دارد و هم مانع تصمیم‌گیری روشن اعضا در این باره می‌شود. اعتراض دولت تندرو "دونالد ترامپ" به برجام نیز مواردی از همین دست است که همواره آن را به عنوان یک "توافق بد" خوانده‌ است. توافقی که سبب شده تا به گفته "جفری فلتمن" معاون سیاسی دبیرکل سازمان ملل متحد در همان جلسه نیوریورک، ایران بتواند به‌طور گسترده با جامعه جهانی ارتباط برقرار کند و روابط تجاری و اقتصادی خود را گسترش دهد. به عبارت دیگر ایران درپی توافق‌هسته‌ای توانست با 160 کشور جهان به توافق‌های اقتصادی دست یابد و به طرزی ماهرانه خود را از حلقه تنگ تحریم‌هایی که علیه آن ایجاد شده بود،‌خلاص کند.

اکنون به رغم همه تلاش‌هایی که امریکا و متحدان منطقه‌ای آن در خاورمیانه برای انزوای ایران در دستور کار دارند، گزارش دبیرکل سازمان ملل و نیز نشست نیویورک توانسته است موقعیت تثبیت شده‌تری را برای این کشور در جامعه جهانی فراهم کند. استقبال مقام‌های فرانسوی، ایتالیایی و آلمانی از "محمد جواد ظریف" در سفر دوره‌ای اخیر او به این کشورها نیز مؤید این تغییر مثبت است.

علاوه براین نشست اعضای گروه 1+5 در نیویورک باردیگر براین الزام تأکید کرد که همه طرف‌ها؛ به‌ویژه ایالات متحده باید به روند مسالمت‌آمیز اجرای برجام تعهد داشته و براین اساس عمل کنند. گزارش دبیرکل تصریح کرده است که همه طرف‌ها باید از اقدام‌ها و سخنان مخرب در فضای موجود اجتناب کنند. این تأکید بیشتر متوجه واشنگتن است که این روزها می‌کوشد با تحریک ایران در عرصه‌های مختلف، زمینه‌های نقض قطعنامه 2231 را فراهم کند تا به این وسیله امکان هرگونه اقدام علیه ایران فراهم شود.

انزوای واشنگتن در اجلاس نیویورک نتیجه هوشمندی دیپلماتیک ایران چه در جریان مذاکرات هسته‌ای و برجام و چه پس از آن است. تهران با قبول مذاکرات با نتیجه "برد-برد " توانست نه تنها از حلقه تنگ تحریم‌های شکننده خلاص شود بلکه در پسا برجام قادر باشد ضمن حفظ توانمندی هسته‌ای صلح آمیز خود، در بزنگاه‌هایی چنین از توانمندی موشکی‌اش در دفاع از امنیت کشور نیز مراقبت کند. خشم دولت ترامپ نیز نتیجه برد‌ _ برد برجام است که می‌تواند در آینده به "برد کامل ایران" بینجامد.

نتایج اجلاس نیویورک باردیگر این واقعیت را به رخ می‌کشد که در عرصه دیپلماسی، عصبیت هیچ منافعی را درپی ندارد بلکه این تعامل هوشمندانه و مهارت‌های دیپلماتیک است که می‌تواند منافع ملی را تأمین کند.