سید ابراهیم علیزاده: «با واگذاری مسئولیت ایجاد اشتغال از وزارت تعاون به وزارت کار، تکلیف کاریابی های کشور چه خواهد شد؟» این سوالی است که رییس کانون انجمن های صنفی کاریابی های کشور در پاسخ به آن با اشاره به روند کار وزارت تعاون در نحوه ایجاد یک میلیون شغل در سال جاری اذعان می کند از این طریق نمی شود کاری کرد. به گفته وی، قرار است ایجاد شغل در وزارت تعاون این گونه باشد که افراد به صورت گروه های هفت نفره تعاونی هایی شکل بدهند و از این طریق مشغول به کار شوند که از دید بابک هاشمی پور رئیس کانون انجمنهای صنفی کاریابی ها به دلایلی از جمله نبود فرهنگ این کار در کشور، این طرح موفق نخواهد بود. به همین دلیل است که وی متذکر می شود: 90 درصد افرادی که ثبت نام کرده اند از اصل ماجرا اطلاع ندارند. وی همچنین از مذاکرات کاریابی ها با وزارت تعاون سخن می گوید و به این ظرفیت کاریابی ها اشاره می کند که در سال گذشته حدود یک میلیون نفر را برای شاغل شدن در واحدها معرفی کرده اند که 320 هزار نفر از آن ها مشغول به کار شدند.
*با واگذاری مسئولیت ایجاد شغل از وزارت کار به وزارت تعاون به نظر می رسد دیگر بیکاران تنها به این وزارتخانه مراجعه کنند، در این شرایط تکلیف کاریابی ها چه خواهد شد و کاریابی ها چگونه ادامه کار خواهند داد؟
ابتدا یک توضیح بدهم که وزارت کار بحث اشتغال را به وزارت تعاون نداده بلکه خود وزارت تعاون گفته با توجه به اینکه در قانون و برنامه های چهارم و پنجم پیش بینی و بودجه هم برای این کار در نظر گرفته شده است، این کار را می خواهد انجام دهد. در قانون پیش بینی شده 25 درصد از واگذاری های اصل 44 از طریق تعاونی انجام بگیرد که این موضوع در سال های گذشته محقق نشده است اما با این روش انتظار می رود این 25 درصد طی سال جاری و سال های آینده محقق شود. بعد از این توضیح می خواهم به این موضوع اشاره کنم که آنچه از وزارت تعاون برآمده نشان دهنده این است که این ها می خواهند با توجه به برنامه هایی که پیش بینی کردند، هفت هفت نفر تعاونی هایی تشکیل دهند. چرا که برای تشکیل هر تعاونی هفت نفر نیاز است. حالا تعاونی های دانش محور و یا با یک محور و موضوع دیگر. به هر حال در این تعاونی ها می خواهند با جذب افراد بتوانند کمکی به کاهش جمعیت بیکاران کنند. به عبارتی وزارت تعاون می خواهد در حد وسعش که قانون سهم 25 درصدی برایش در نظر گرفته است، از طریق تشکیل تعاونی و راهنمایی کارجوهای ثبت نام شده به این تعاونی ها، معضل بیکاری را حل کند، منتها با توجه به اینکه 90 درصد افرادی که ثبت نام کرده اند از اصل ماجرا اطلاع ندارند و از سوی دیگر برای تشکیل تعاونی هرچقدر هم که حمایت لازم باشد، اما همدلی و همفکری بین آن هفت نفر اولیه به جهت تشکیل تعاونی که اصل اولیه هست نباشد، موفق نخواهند بود، بنابراین ما فکر نمی کنیم از این طریق بشود کاری کرد.
*یعنی نمی توان شغلی ایجاد کرد؟
ببینید شغل ایجاد می شود اما وقتی خوب تعریف نشود همانی هم که ایجاد شده از بین می رود. این افراد که قرار است در تعاونی ها با هم فعالیت کنند، همدیگر را نمی شناسند و تنها مثلا به صرف اینکه یکی در بخش کشاورزی است، در یک تعاونی کشاورزی کار را شروع می کند. بعد از این کار، فردا یکی ادعای ریاست و دیگری ادعای مدیریت می کند و بحث مالی هم که پیش می آید. چون اینها به یک میزان پول می آورند و ممکن است با هم اختلاف پیدا کنند که مثلا چرا یکی کمتر کار کرده است. از دید من فرهنگ سازی تعاونی خیلی واجب تر از کاری است که می خواهد صورت بگیرد.
*نگفتید کاریابی ها با این اتفاق چه خواهند شد؟
هرچند وزارت کار می گوید متولی اشتغال نیست اما از طرفی کاریابی ها در آن کار ساماندهی بازار کار و معرفی کارجویان به واحدهای کاری در حال انجام کار خودش است. به عبارتی این اقدام از طرف وزارت کار ادامه پیدا خواهد کرد. از طرف دیگر وزارت تعاون برای اینکه بتواند به افراد مشاوره بدهد و آن بسترسازی فرهنگی را فراهم کند که البته فعلا کار به خصوصی در این زمینه انجام نداده است می تواند از کاریابی ها همکاری بخواهد.
*در این مورد مذاکره یا همکاری با وزارت تعاون صورت گرفته است؟
ما نامه ای به وزارت تعاون نوشته ایم که در آن عنوان شده با توجه به 80 کاریابی ای که در سراسر کشور داریم، در صورتی که وزارت تعاون بخواهد می تواند از این سابقه و تجربه 10 ساله ما در زمینه به کارگماری و مشاوره شغلی استفاده کند.
*می توان گفت با این اتفاقات نقش کاریابی ها در حال کمرنگ شدن است؟
به نظر من اکنون نقش و جایگاه کاریابی ها خیلی بهتر هم دیده می شود.
*اما هرچند قبل از این ممکن بود تعدادی از بیکارانی که به وزارت کار مراجعه می کردند در مراحل بعدی به کاریابی هایی که وزارت کار معرفی می کرد و یا به صورت خودخواسته به یک کاریابی مراجعه کنند، ولی اکنون دیگر بیکاران تنها به وزارت تعاون مراجعه می کنند؟
مطمئن باشید فرایند فرهنگ سازی و این که بیکاران راهنمایی شوند تا در مرحله بعدی در واحدهای تعاونی کار خود را شروع کنند زمان گیر است و اصلا فرهنگ سازی این کار هم طول می کشد. از سوی دیگر تعاونی ها در همه کشورها و در کشور ما حتما حمایت دولت را احتیاج دارند. بنابراین بعد از فرهنگ سازی و مشغول به کار شدن افراد، در مرحله سوم پشتیبانی دولت از نظر مالی و دیگر عوامل نیاز است. البته این را هم فراموش نکنیم همه این ها تنها مربوط به آن 25 درصد ظرفیت است و 75 درصد دیگر در اختیار واحدهای صنعتی و غیرتعاونی است که طبیعتا کاریابی ها در آن بخش ها فعالتر هستند. از سوی دیگر در آن 25 درصد هم در صورتی که وزارت تعاون تمایل داشته باشد کاریابی ها می توانند نقش بسیار موثری داشته باشند.
* کاریابی های کشور سالانه به صورت متوسط چه تعداد افراد را می توانند به کار بگمارند؟
در این مورد اخیرا یک آمارگیری انجام دادیم که در شهرهای بزرگ صنعتی تعداد به کارگماری بیکاران توسط کاریابی ها بین 500 تا 600 نفر در سال است. در شهرهای کوچک هم این رقم بین 50 تا 60 نفر است.
*چرا این میزان اینقدر پایین است؟
در شهرهای کوچک واحدهای صنعتی و تولیدی وجود ندارند و بیشتر افراد در واحدهای خدماتی مشغول به کار هستند.
*تعداد این شهرهای کوچک از آن شهرهای بزرگی که اشاره کردید، بیشتر است؟
ما پنج ـ شش شهر صنعتی داریم و شاید 70 درصد کاریابی ها ما از همان نوع دوم یعنی کاریابی های در شهرهای کوچک باشند.
*در مجموع این رقم چقدر می شود؟
مثلا در سال گذشته کاریابی های کشور حدود یک میلیون نفر معرفی به کار داشته اند که از این تعداد، حدود 320 هزار نفر مشغول به کار شدند.
نظر شما