صد و پنجاه و دومین برنامه باشگاه فیلم تهران یکشنبه شب در آمفی تئاتر فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
این نشست به نقد و بررسی فیلم «بیداری رویاها» اختصاص داشت و با حضور محمدعلی باشه آهنگر کارگردان، علی آشتیانیپور تهیه‌کننده، محمد‌رضا گوهری نویسنده، امیرحسین آرمان بازیگر و رضا درستکار منتقد برگزار شد.
در ابتدای این نشست گوهری فیلمنامه نویس با بیان اینکه کشور ما هشت سال تمام درگیر جنگ تحمیلی بود، گفت: «معتقدم آن روزها را باید بیشتر پردازش کرد و البته تا وقتی کارگردان‌ها و تهیه‌کنندگانی چون آهنگر وآشتیانی‌پور در این عرصه فعالیت کنند، بنده نیز قلم خواهم زد.»
در ادامه باشه آهنگر کارگردان به ساخت فیلم‌های اجتماعی اشاره کرد و گفت: «گاهی دوست دارم در ژانر اجتماعی فعالیت کنم، اما از آنجا که بیان حقیقت در این گونه سینمایی به سختی صورت می‌گیرد ترجیح می‌دهم دغدغه اصلی خود را در سینما دنبال کنم.»
وی دراین باره افزود: «بنده وظیفه دارم به دنبال شفاف‌سازی روزهای جنگ تحمیلی باشم، هرچند نفوذ دروغ و ریا در سینمای جنگ تحمیلی به قدری است که تلاش ما در نمایش واقعی شخصیت افراد به سختی اتفاق می‌افتد.»
این کارگردان با تاکید دوباره بر اینکه دروغ در تمام زوایای جنگ حضور پیدا کرده، اظهارکرد: «استفاده از چفیه در اکثر آثار جنگی لوس و فورمالیته شده به طوری که بنده بیشتر مواقع از استفاده آن در فیلم‌های خود دوری می‌کنم.»
آشتیانیپور تهیه‌کننده فیلم «بیداری رویاها» در ادامه با اشاره به چگونگی آشنایی خود با آهنگر، گفت: ارتباط بنده و آهنگر به روزهای جنگ تحمیلی باز می‌گردد و به نوعی هر دو آلوده سینمای جنگ هستیم، اما امروز فعالیت در این سینما نیازمند آلوده شدن به ریا است به همین دلیل فعالیت خود را محدود کرده و هراز گاهی به سمت گونه های دیگر سینما می‌رویم.»
آشتیانیپور در بخش دیگر نشست به فیلمنامه «بیداری رویاها» اشاره کرد و گفت: «فیلمنامه 10 سال پیش نوشته شد، اما اجازه ساخت دریافت نکرد و به طور حتم اگر در زمان خود تولید می‌شد روایت دیگری از آن مشاهده می‌شد.»
آهنگر با اشاره به بازیگرهای این فیلم سینمایی، افزود: «امین حیایی بازیگر قابلی است و در مدت بازیگری خود می‌توانست انتخاب‌های بهتری داشته باشد و مانند پرویز پرستوی در تمامی ژانر ها فعالیت کند و باز هم برای مخاطب باورپذیر باشد.»
آهنگر در پایان این نشست درباره پلان پایانی فیلم خود، گفت: «پلان آخر به معنای آن است که درخشنده نیاز به فکر و تامل دارد و البته بنده نتوانستم و یا به اصطلاح دلم نیامد طبق زندگی درخشنده‌های واقعی سرنوشت وی را به خودکشی ختم کنم.»
نظر شما