هر سال اوایل مهر عادت کرده ایم به چنین پیشنهادهایی که مثلا:" کارشناسان آموزشی و تربیتی کشورمان به یکی از کشورهای موفق در سیستم آموزش و پرورش سفر کنند و رمز موفقیت آن را جستجو کنند و..."
هرسال اوایل مهر عادت کرده ایم به چنین حرفهایی و البته که عادت کرده ایم به قول های مسوولان امر که از امسال چنین و چنان می کنیم اما در نهایت این حرفها و قول ها در همان ماه مهر می ماند و آن قدر می ماند تا سال تحصیلی بعد که دوباره همان ها با همان آب و تاب ها و اظهار نظرها و اظهار فضل ها بیان شود.
برای درک بیماری -ظاهرا صعب العلاج- آموزش و پرورش کشورمان نیاز به تخصص و مدرک کارشناسی و بالاتر از آن نیست.
خیلی ساده است؛ مثل نوشته های این دانش آموز در پاسخ به سوالات معلمش که تصویر آن را در ادامه می بینید.
با هم این پرسش و پاسخ را مرور می کنیم:
سوال: وظیفه هر کدام از کارکنان مدرسه را بنویسید:
1-مدیر:از جایش تکان نمی خورد.
2-معاون:دور تا دور حیاط را می گردند.
3-آموزگار:درس می دهد.
4-مربی بهداشت:در دفتر می نشیند و از میکروفون حرف می زند.
5-مربی ورزش:خودش راحت است و ما ورزش می کنیم.
6-خدمتگزار مدرسه:من چه بدانم؟
پی نوشت: یکی از دوستان معلمم این کاغذ را که نتیجه نظرخواهی از دانش آموزانش است برایم فرستاده؛ با قبول اینکه،این،آینه تمام مدارس نیست منتشرش می کنم.
نظر شما