به گزارش خبرآنلاین، به دنبال حاشیه‌های اخیر پیش‌آمده در دانشگاه علم و صنعت و پاک‌شدن پرچم اسرائیل توسط برخی دانشجویان که در اعتراض به برخی اقدامات غیرقانونی انجام شده بود؛ بیانیه‌ای درباره موضوع فلسطین و در محکومیت رژیم اشغالگر قدس و سلطه‌جویی‌های دولت آمریکا توسط جمعی از فعالان دانشجویی اصلاح‌طلب تهیه شده که با استقبال فعالان دانشجویی فعلی و سابق از طیف‌های مختلف قرار گرفته و توسط بیش از ۸۰۰ نفر به امضا رسیده است.
در ابتدای این بیانیه آمده است: «مسئله‌ی فلسطين، مسئله ديروز و امروز نيست. بیش از 70 سال از اشغال آرام فلسطین می‌گذرد و سال‌هاست كه مردم فلسطين براي احقاق حقوق اوليه خود با دستان خالي مي‌جنگند و مقاومت می‌کنند. در این میان، علی‌رغم تمام ادعاهای «حقوق‌بشری»، نه تنها دولت‌ملت‌هاي مختلف در راستاي كمك به بازپس‌گيري اين كشور كار موثري نكرده‌اند كه روز به روز، هجوم به حريم مردم فلسطین بيشتر هم مي‌شود. در طی سالیان گذشته، اتفاقا درست در زمان سکوت رسانه‌ها، شهرک‌سازی‌های مستمر اسرائیل تدوام یافته و با اجرای برنامه احداث مناطق یهودی‌نشین در سرزمین‌های اشغالی، بازپس‌گیری سرزمین‌های غصب‌شده به رویایی دست‌نیافتنی تبدیل شده است. تصمیم جدید رئیس جمهور آمریکا برای انتخاب بیت‌المقدس به عنوان پایتخت جدید رژیم صهیونیستی نیز چیزی جز همین پیش‌روی آرام نیست و تنها گوشه‌ای کوچک از این فرآیند را برملا می‌سازد.»
در بخش دیگری از این بیانیه آمده است: «استعمار و استبداد، مفاهیمی متعلق به تاريخ نيستند. در كنار ما اين مفاهيم روز به روز در شكل جديدي ساخته و پرداخته و بارتوليد مي‌شوند و سنگ‌هاي جنبش مقاومت فلسطين، تنها نمادي است كه اكنون براي مبارزه با اين پديده‌ها براي ما باقی مانده است. روز به روز خبرهای مختلفی از دستگیری و شهادت جوانان در فلسطین شنیده می‌شود که تنها جرمشان، ایستادگی در برابر زورگویانی است که به صورت روزمره، خواهان حذف، طرد و انکارخانه‌شان هستند. نمی‌توان معترض ظلم و بی‌عدالتی شد و از ستمی که در حق مردم فلسطین می‌شود با بی‌تفاوتی گذشت، مبارزه با اسرائیل و دفاع از آرمان فلسطین با مبارزات رهایی‌بخش مردم ایران در برابر استبداد و استعمار در برهه‌های مختلف همراه بوده است، چرا که دفاع از فلسطین یعنی دفاع از کرامت انسانی و اعلام همبستگی با مستضعفین جهان. مبارزه مردم فلسطين با مبارزه ملت ما و همه مسلمانان جهان در پیوند است، آرمان فلسطین می‌تواند وحدت‌بخش تمام مسلمانان جهان باشد، وحدتی درعین پذیرش تمام تفاوت‌ها و تحمل دیدگاه‌های مختلف.»
در بخشی دیگر از این بیانیه آمده است: «اما سال‌هاست كه مسئله فلسطين، تبديل به بازي‌هاي جناحي و كسب منافع براي كشورهايي شده است كه از اين جدال به نفع خود سود مي‌برند. كسي به مردمي فكر نمي‌كند كه هر روز براي به دست آوردن حريم خود در خيابان‌ها فرياد مي‌زنند. چراكه فرياد آن‌ها آنقدر براي همگان عادي شده است كه انگار هيچ وقت صدايي نشنيده‌اند. فلسطین برای بسیاری از دولت‌ها تنها به دستاویزی تبدیل شده است که از قِبل آن بخواهند با اعمال نمایشی و تبلیغاتی و طرح ادعاهایی که تنها مصرف داخلی دارند، سیاست‌های خود را موجه جلوه دهند. از طرفی مذاکرات بی‌نتیجه غربیان برای حل مسئله‌ی فلسطین تنها شبیه به یک بازی بی‌پایان و یک نمایش بزرگ است، نمایشی که پرده آخرش توسط کارگردانانی در سایه هدایت می‌شود. به همین خاطر است که فلسطین تنهاست.
فلسطین آنقدر تنهاست که بسیاری علی‌رغم اینکه از عکس‌های شهدای فلسطيني متاثر می‌شوند و صداي فریاد و شعارهای زنان و مردان در خيابان‌هاي بيت‌المقدس دلشان را به درد مي‌آورد، اما ساکت و نظاره‌گرند تا مبادا کنش آن‌ها منجر به برچسب‌های مختلف شود. به همین خاطر بايد انگشت تقصير را به سمت کنشگران سیاسی و اجتماعی این چند دهه نیز گرفت كه سال‌ها در مقاطع مختلف به جاي تلاش براي مبارزه در راستاي آرمان‌هاي فلسطين، اجازه داده‌اند تا مفاهيم عدالت و مقاومت، تنها متعلق به جرياناتي خاص شود؛ جریاناتی که علی‌رغم برخورداری از سلطه‌ی رسانه‌ای، در سالیان گذشته نتوانسته‌اند گفتمان خودشان را در این باره گسترش دهند، چراکه نه حرفی برای گفتن دارند و نه مفاهیمی برای اشاعه دادن و نتیجه این انحصار گفتمانی و رسانه‌ای، امروز در بی‌اطلاعی و بی‌تفاوتی بسیاری از مردم بارز شده است. اما تا كي بايد در برابر اين ظلم سكوت كرد؟ تا كي بايد به بهانه اجتناب از بهره‌برداري‌هاي سياسي عده‌اي خاص، روش و منش مدنظر خود را علنا اعلام نكنيم و اصول اوليه خود را فراموش كرده و ميدان را خالي كنيم؟»
در این بیانیه آمده است: «روشنفکران و آزادی‌خواهان، در تمام دنیا یک صدا آمریکا را به دلیل عملکردهای سلطه‌جویانه‌اش محکوم می‌کنند و اسرائیل را تنها یک رژیم اشغالگر می‌دانند که روز به روز به پیشروی‌هایش ادامه می‌دهد. در روزهای گذشته، فرمان رئیس‌جمهور آمریکا بار دیگر مردان و زنان در کشورهای مختلف را به خیابان‌ها کشانده تا عرصه عمومی را به صحنه‌ای برای تظاهرات ظلم‌ستیزانه علیه سیاست‌های سلطه‌جویانه آمریکا و اسرائیل بدل کنند اما جای تعجب و همزمان جای نگرانی است که در ایران شاهد هیچ تظاهرات خود‌جوش و مستقل مردمی نبودیم. جامعه‌ی مدنی ایران در حالی ساکت و نظاره‌گر وقایع را دنبال می‌کند که انتظار می‌رفت صدای مستقلی را در قبال آرمان فلسطین بلند کند؛ صدایی که خارج از منطق قدرت به دنبال حقیقت ماجراست. جنبشهای اجتماعی اگر تنها یک کارکرد هم داشته باشند، آن اتحاد هرچه بیشتر تمام دغدغه‌مندان جهان و مقاومت جمعی در برابر مستعمران و مستبدان و اشغالگران است.
به همین خاطر فعالین و کنشگران باید تمام تلاششان را بکنند تا هرچه بیشتر بتوانند از ابزارهای خود برای خلق این همدلی و اتحاد، استفاده کرده و صدای این اتحاد را بتوانند به گوش جهانیان برسانند. خارج از جنبش دانشجویی سخت می‌توان گروهی را سراغ گرفت که بتواند از موضعی اصولی وضعیت موجود را نقد کند؛ موضعی اصولی که مسئله را نه با به کار بردن منطق هزینه-فایده مداخلات بین‌المللی، بلکه با تاکید بر حق مبارزه و سیاست مردمی به شکل حضور تنانه مردم فلسطین در عرصه عمومی، به مخالفت با جنگ و ناامنی بپردازد. موضعی که نشان دهد هیچ کشوری حق و صلاحیت آن را ندارد که ساختاری را به زور به کشوری دیگر تحمیل و نقش قاضی بین‌المللی را بازی کند.»
در بخش پایانی این بیانیه آمده است: «باید تاکید کنیم حتی از دید منافع ملی نیز «خاورمیانه مسئله‌ی ماست». وضعیت آشفته‌ی خاورمیانه باید پیش روی چشم هر کنشگر سیاسی باشد. باید با دید تاریخی به مقابله با رویکردهای سیاست‌زدوده و بی‌طرفانه‌ای که این روزها سکه‌ی رایج شده‌اند برخاست. ما فعالین دانشجویی همراه با گفتمان عدالت‌طلبانه و آزادی‌خواهانه‌ی جنبشهای جهانی، هرچه بلندتر این مهم را فریاد می‌زنیم که نمی‌شود برای آزادی و عدالت در جامعه‌ی خود تلاش کرد، اما در برابر ظلم و ظالم در گوشه‌ای از خاورمیانه سکوت کرد. ما معتقدیم باید با تاکید بر اصول و بازگشت به ایده‌های اصیل جنبش دانشجویی، راه را دوباره ساخت و نگذاشت که آرمان فلسطین تنها در دستان جریاناتی خاص محدود شود.
ما فعالین دانشجویی باید به شکلی نمادین مرزهای بین کشورها را به مثابه نمود اعمال قدرت دولت‌ها از بین برده و با طرد منطق یک بام و دو هوا و سراپا متناقض «مسئله ما نیست» بر همبستگی با تمام جنبشهای مقاومتی و مردمی تاکید کنیم. چراکه مسئله‌ی فلسطین اگر راه حلی داشته باشد، آن راه حل تنها و تنها از رهگذر مقاومت مردمی فلسطینیان و حمایت قاطع ما از این جریانات مردمی میسر خواهد بود.»
۴۷۲۳۸
نظر شما