سعید نوایی
پورمحمدی پس از ترک ساختمان وزارت کشور، قصد حضور در ساختمان ریاست‌جمهوری را کرد تا با حضور در رأس قوه مجریه، تفکراتش را اجرایی کند. پورمحمدی 50 ساله، قصد داشت در جهت رفع آنچه کم و کاستی می‌دانست تلاش کند. کم و کاستی‌هایی که اعلام آنها از سوی وزیر سابق، موجب شکایت دولت از او شد. اما اینک پس از ارزیابی شرایط سیاسی کشور، گویا از این خواسته خود منصرف شده تا شاید وقتی دیگر را برای عملی کردن تفکراتش در نظر بگیرد. او پس از ماهها بررسی، به صراحت اعلام کرد در انتخابات ریاست‌جمهوری دهم کاندیدا نخواهد شد.
در سودای پاستور
علاوه بر پورمحمدی، اعضای دیگری از کابینه احمدی‌نژاد نیز سودای ورود به انتخابات را داشتند. مهمترین و سرشناس‌ترین آنها، محمد جهرمی وزیر کار و امور اجتماعی بود که حتی سفرهای استانی‌اش را برای جلب آرای مردم آغاز کرده بود اما در میانه راه، این "پدیده ایران" که به طور غیر‌رسمی ستاد انتخاباتی‌اش را با عنوان ستاد مردمی حمایت از حضور دکتر سیدمحمد جهرمی در انتخابات ریاست جمهوری دهم راه‌اندازی کرده بود، منصرف شد و شاید توصیه‌های علی‌اکبر ناطق‌نوری به وی یا شاید برخی توافقات با مشاوران ارشد رئیس‌جمهوری برای خودداری از ورود به مبارزات انتخاباتی، در تصمیم جهرمی برای انصراف از فعالیت‌های انتخاباتی بی‌تأثیر نبوده باشد.
جهرمی پیش از این اعلام کرده بود که «به خاطر احساس ضرورت حضور و لزوم خدمت به مردم» با بررسی شرایط وارد انتخابات خواهد شد. طهماسب مظاهری رئیس کل سابق بانک مرکزی نیز یکی دیگر از یاران در راه مانده احمدی‌نژاد بود که زمزمه کاندیداتوری‌اش در محافل سیاسی به گوش می‌رسید.
در میانه آبان ماه سال 87 بود که خبرگزاری برنا به نقل از مظاهری اعلام کرد او «بدون هر گونه وابستگی به حزب یا جریان سیاسی خاص و به عنوان نامزد مستقل» وارد عرصه انتخابات ریاست‌جمهوری خواهد شد؛ اما تاکنون این خبر رنگ واقعیت به خود نگرفته است.
مظاهری گفته بود الزاماً برای برد و رسیدن به مقام ریاست‌جمهوری وارد عرصه نشده است بلکه سخنان بسیاری در دل دارد که انتخابات، فرصت خوبی برای مطرح کردن آنها و به ویژه پاسخ به انگ‌هایی است که برخی دولتمردان نهم به وی زده‌اند. حضور وزرا و اعضای کابینه در مبارزات انتخاباتی و به چالش کشیدن رئیس کابینه به دولت نهم محدود نمی‌شود. در دوره هشتم انتخابات ریاست‌جمهوری نیز سیدمحمد خاتمی چنین حالتی را تجربه کرد با این تفاوت که این بار اعضای کابینه هفتم تا آخر راه با رئیس خود همراه بودند و پس از آن نیز شانس حضور در کابینه را از دست ندادند.
حضور علی شمخانی وزیردفاع در مبارزات انتخاباتی هشتمین دوره ریاست‌جمهوری انتقاد بسیاری از اصلاح‌طلبان را برانگیخت، به طوری که در جلسه رأی اعتماد به وزرای کابینه هشتم، حضور وی در انتخابات و رو در روی خاتمی ایستادن، دستاویزی برای انتقاد از وی قرار گرفت هر چند که شمخانی برای بار دوم به وزرات دفاع رسید. شمخانی که با پشتوانه محسن رضایی به حضور در انتخابات ترغیب شده بود، توانست جایگاه سوم را از میان 9 نامزد انتخابات به دست آورد ولی با این وجود او برای همیشه سودای حضور در انتخابات را به فراموشی سپرد. مصطفی هاشمی‌طبا، رئیس وقت سازمان تربیت بدنی هم مانند شمخانی در انتخابات هشتم حضور یافت، اما بخت و اقبال وی مانند شمخانی نبود. او ضمن اینکه در رتبه‌های پایین قرار گرفته بود، دیگر به کابینه راه نیافت در عرصه دیگری از ورزش به کار مشغول شد.
اینک مصطفی پورمحمدی که سابقه وزارت کشور دولت نهم را در کارنامه خود دارد، با شعار بهبود مدیریت و ایجاد محصولات فرهنگی جذاب برای جوانان قصد داشت برای انتخابات ریاست‌جمهوری کاندیدا شود. رویکرد انتقادی او در برابر دولت، می‌توانست تأثیر بسزایی در شکستن آرای احمدی‌نژاد داشته باشد. وی مانند بسیاری دیگر از اصولگرایان به نحوه مدیریت احمدی‌نژاد و عملکرد دولت انتقاد می‌کند و می‌گوید: «بخشی از آن خواسته‌ها مدیریتی است. اگر با مدیریت قوی‌تری در جامعه حضور پیدا کنیم می‌توانیم از انرژی و توان مدیریتی بهتر و بیشتری در کشور برخوردار باشیم.»او برای بیان ضرورت نامزدی‌اش، روش‌های احمدی‌نژاد را برای مدیریت کشور کافی نمی‌دانست و معتقد بود که این روش‌ها باید با مسائل دیگری مانند مشورت‌گیری، جمع و تقویت شود و استفاده از تجارب موفق دنیا باید در دستور کار رئیس‌جمهور آتی باشد.
البته بررسی‌های پورمحمدی ماهها طول کشید تا او با رصد کردن شرایط، به صراحت اعلام کند که نامزد انتخابات نخواهد شد.
نظر شما