با «ای ایران » روح جام‌جهانی را به میدان سرخ آوردند

فرهاد عشوندی خبرنگار اعزامی خبرآنلاین به جام جهانی: در فاصله سه روز تا جام جهانی ، شهر مسکو نشانی از جام جهانی پیدا کرد. البته باز نه در تمام شهر که در حاشیه تکمیل نشده فن فست مرکزی بازی ها در میدان سرخ .
جایی که یک به یک طرفداران کشورهای مختلف دور هم جمع می شوند. مکزیک ، کلمبیا ، پرو ، آرژانتین و دیگر کشورها از مراکش و مصر و ایران.
کلمبیایی ها ریتم را با خود آورده بودند. شور فوتبالی را با کله گرگی که یکی شان به سر داشت ، با سوتی که دیگری می زد و با شور و خواندن جمع 5 نفری شان. آنها ریتم بخشیده بودند به جام جهانی . چیزی که فقط همان جا در همه این روزهای گذشته و از لحظه ورود همین جمع به شهر مسکو آمده بود. اصلا با این ریتم بود که شور فوتبال وارد شده بود.
ایرانی ها هم کم نبود تعدادشان. ولی گسسته بودند. پیرمرد شیرازی ، مرد میان سال بوشهری که می گفت طارمی دمش گرم
خانواده شش یا هفت نفره تهرانی و باقی زوج هایی که از شهر های مختلف آمده بودند.
کری چند هوادار مراکشی برای شان انگار یکباره یخ شان را شکست. اول با تشویق معروف 5 دست و ایران. بعد با پیوستن طرفداران و خبرنگار پر شور آرژانتینی ، رفتند سراغ ایران هورا ، اسپانیا سوراخ!
بعد کم کم شعارهای استادیومی دیگر. روند هر لحظه تند و تندتر می شد. شور و هیجان داشت به میدان می آمد. تعداد جمعیت ایرانی تقریبا بیش از همه ملیت های دیگر بود. نزدیکی فاصله بین ایران و این هیجان فوتبال سبب شده تعداد ایرانی ها در مسکو بیش از سایر ملیت ها به نظر برسد. تازه از یاد نبرید اینجا در مسکو جبر حغرافیایی ندارید. وقتی می گویی ایران ، اگر انگلیسی بلد باشند یا نباشند فرقی ندارند و همه دوست خطابت می کنند. اینجا در روسیه حسن همجواری شامل ایرانی ها می شود و دوست مان دارند. چیزی شبیه نزدیکی فرهنگی با مردم ترکیه.
اینجا شاید روی خوش سیاست زدگی به ایرانی ها نشان داده شده است و رفاقت دیپلماتیک دو کشور به کمک مردم می آید. هر جا روسها پرچم ایران را می بینند برایت دم می گیرند. بوقی می زنند. چیزی تو مایه های دمت گرم برایت می گویند و خلاصه سعی می کنند نشان دهند با ما خوبند.
این تازه برای آنهایی است که فقط روسی حرف می زنند.
شهر پر است از ازبک ها ، قرقیز ها ، آذربایجانی ها که بیشتر شان مسلط به زبان ترکی هستند و مهمتر از آنها تاجیک ها که فارسی را به سادگی حرف می زنند. این یعنی خیلی از نیازهای کلامی را می شود با کمی تامل حل کرد و حس غربت نداشت!
با چنین جوی ، ایرانی ها حق داشتند بیش از همه جام های جهانی قبلی بیایند برای تماشای جام جهانی. تازه یادتان نرود این گرانی بی سابقه ارز ، در مسکو بیش از همه جا به چشم می آید. تقریبا اینجا هم تحریم های بی سابقه آمریکا باعث کاهش باورنکردنی ارزش روبل در سه ساله گذشته شده است . طوری که روبل به ارزشی قابل برابری با ریال بدل شده است. یعنی قیمت ها از بربری گرفته تا مرغ و ماهی و هتل ، خیلی تفاوت ریالی با تهران ندارند!
پس برای آنهایی که دل زدند به دریا ، فن آی دی گرفتند و آمدند روسیه برای جام جهانی تا با هیجان احتمالا آهنگ جناب خان را درست وسط میدان سرخ بخوانند ، اصلا کم نیستند! از امدن شان هم قطعا پشیمان نمی شوند چون رخدادی را می بینند که در جاهای دیگر دنیا به خاطر جبر جغرافیایی ، تماشایش برای شان بی شک سخت تر و پر هزینه تر می شد.
با این حس و حال و با آب شدن یخ ایرانی ها وسط میدان ، کم کم بچه ها میدان سرخ را به تسخیر در آوردند. ریتم که گرفتند ، جمعیت یک به یک زیاد شدند. حالا نوبت نمادی بود که باعث اتحاد شان شود. چیزی که با آن نشان دهند ما ایرانی هستیم. اگر کلمبیایی ها با شعار استادیومی شان به والدراما می پرداختند ، این سوی میدان ، جای نزدیک به بنای زیبای سن باستین ، بچه های ما ابتدا با «ایران قهرمان می شه » دم گرفتند و با رسیدن به نوای ملی «ای ایران » قلب میدان سرخ را از آن خود کردند.
جماعت همه شوری داشتند برای رسیدن به موفقیت. آری اینجا جهام جهانی است. مردمی که در سخت ترین گروه جام جهانی فقط یک باور دارند ؛ موفقیت.

256 41