حالا «یک ملت، یک ضربان» شدیم!

فرهاد عشوندی: برای داشتن «یک ملت، یک ضربان» نیاز نبود همه حاضرین در بیلبورد تبلیغاتی برای حمایت از تیم ملی در میدان ولی‌عصر مرد باشند. اصلا چنین تابلویی چطور می‌توانست در بر گیرنده همه مردم ایران باشد؟ نهایت می شد 40 میلیون نفر از جماعت 80 میلیونی. طراحانش اما با این باور که فوتبال برای خانواده‌ها بد است و آنها که حق ندارند بروند ورزشگاه، پس چرا باید در تابلوی حمایتی از تیم ملی هم حاضر باشند، به کلی نادیده گرفته شده بودند. منطقی که تنها از این دوستان نزدیک به موسسه اوج برمی‌آید.

آنها که ردیف‌های فرهنگی تحت نظرشان سر به فلک می‌کشد و تولیدات‌شان به ادعای خودشان متر کار فرهنگی انقلابی است اما مدام اشتباهاتی از این دست می‌کنند که حاصلش می‌شود چند تکه کردن مردم. چیزی که در فرمایشات عالی‌ترین مقامات کشور هم نقد و سرزنش شده است. ولی همین گروه هم وقتی دید چنین تصویری با چه انتقاد تندی از سوی همه مردم روبرو شده است، ناچار و ناگزیر عقب‌نشینی کرد و حالا در خیابان‌های شهر بیلبورد بزرگی نصب است که واقعا نشان دهند هیجان 80 میلیون نفر است.

حالا دیگر «یک ملت یک ضربان » در این تصویر جاری شده است. این حاصل همدلی برای داشتن یک حق است.

4141