سونگونن حمله لر سن گهرمان سان!

آریا صالحی: «سونگونن حمله لر سن گهرمان سان ...آذربایجانا ما سن افتخار سان» بی شک اصلا برای شان مهم نبود که که سونگون هزاران کیلومتر آن طرف تر دارد بازی می کند. تیم فوتسال محبوب شان رفته بود برای افتخاری جدید. نه فقط مردم شهر کوچک و زیبای محصور میان جنگل های رویایی ارسباران که کل آذربایجان برای شان مهم بود سونگون چه افتخاری کسب می کند. این اولین قهرمانی آسیا برای فوتسال تبریز در آسیا بود. اصلا اولین کاپی بود که در تورنمنتی آسیایی زیر نظر AFC به آذربایجان می رسید. آن هم چه ؟ قهرمانی با تیمی که نامش گره خورده بود قبل از این به غمی بزرگ برای مردم آذربایجان. 

هنوز آن حوالی نام ورزقان اشک را در چشمان بسیاری از مردم آذری زبان جاری می کند . مگر می شود خاطره آن حادثه تلخ زلزله را به فراموشی سپرد. وقتی می گویی ورزقان ، کمتر ایرانی است که یاد آن حادثه شوم نیفتد.
حالا اما اگر امروز در جاکارتا نام ورزقان بر بلندای فوتسال آسیا قرار می گیرد ، نه برای آن حادثه شوم که برای زلزله ای در سالن فوتسال است. غرش آسیایی شیر بچه های مس ، توانست پس از سه سال کاپ قهرمانی آسیا در لیگ قهرمانان فوتسال را به ایران برگرداند.
تیمی کاملا ایرانی ، بدون بازیکن های خارجی روی دوش بازیکنانی که خیلی های شان بچه های آذربایجان هستند. پسران حمید بی غم تبریزی جوان به کاپیتانی حاج فرهاد فخیم رفته بودند برای بزرگری در آسیا . آنها البته بخش عمده ای از تیم ملی ایران را در زمین داشتند. اصغر حسن زاده ، حسین طیبی ، اصغر عروجی ، علیرضا صمیمی ، محمدرضا سنگ سفیدی همه از خوب های تیم ملی هستند و علی عسگری ، مرتضی عزتی ، بابک نصیری و جوان ترهایی مثل بهمن جعفری و بچه های بومی ورزقانی ، همگی تیمی را تشکیل داده بودند که کمتیرن حقش قهرمانی در اسیا بود.
تیمی که بر اساس مسئولیت اجتماعی شرکت صنایع مس ایران تشکیل شد. تیمی که یک رسالت مهم داشت. اینکه در آسیا فریاد بزند بچه های زادگاه ستارخان ، می توانند آقای آسیا باشند. ماموریتی که به درستی انجام شد. حالا بچه های ورزقان وقتی در شهر راه می روند ، دیگر خیلی آن ساختمان های ترک خورده شهرک خوابگاهی مس پیش چشم شان نیست. یاد و خاطره آنهایی که زیر آوار بودند مدام جلوی چشمان شان رژه نمی رود به ازای همه کامیون های کنستانتره ای که ساعتی چند تای شان در شبانه روز ، خاک های مسی استخراج شده از معدن سونگون را از وسط شهرشان رد می کند ، حالا میلیاردهایی هزینه شده برای رسیدن به موفقیت. آری این شاید بهترین شکل هزینه در ورزش باشد که امروز کارایی اش را نشان داده.
بچه های تیم قهرمان مس حالا نه فقط نامی ارزشمند در ایران که نام برتر ورزش فوتسال آسیا هستند. این همان خواست یک مردم خسته و کمتر برخوردار است. مردم شهری نازنین که شاید باید در آن تکه از بهشت آذربایجان ، به قطب گردشگری بدل باشند اما هنوز بعد از حدود 7 سال همه فقط به زلزله مرگبار می شناختندشان.
حمید بی غم و شاگردانش اما ماموریتی را که یک سال قبل آغاز کرده بودند ، با صلابت امروز ، مقتدرانه انجامش دادند. قهرمان آسیا شدند تا مردم بریزند توی خیابان های شهر ، شیرینی پخش کنند و با افتخار بخوانند:«یا ... یا ...یا ... شا... شا...شا سونگونن چوخ یاشا» و از ته دل قریاد بزنند:« سونگونن حمله لر سن گهرمان سان ...آذربایجانا ما سن افتخار سان»
چه لذتی بالا تر از این برای شان که با گل های فرهاد فخیم ، افتخار فوتسال آذربایجان و با بازی خوب تیم دوست داشتنی شان ، قهرمان شده اند؟
امروز روز جشن آنهاست. به پاس تلاشی که تک تک شان از محمدرضا کافی ، ناصر شهبازی ، حمید بی غم ، اسماعیلی ، فرش آرا ، مسیح آبادی ، مسعود باغبان و تک تک بچه های تیم و به پاس همه حمایت های شرکت مس از یک سو و مردم و مسئولان شهری ورزقان ، این افتخار بزرگ رقم خورده است برای آن شهر کوچک. باید خوش باشند و باید همه ما در هر جای ایران افتخار کنیم به این تیم و آرزو داشته باشیم ، این میلیاردها پولی که قرار است هر جایی در ورزش هزینه شود ، اینگونه هزینه شود. برای تحقق یک رویا ، با کمترین هدررفت ...
مس که در بازی نیمه نهایی نفت الاوسط عراق را برده بود ، در فینال هم با نتیجه 4 بر 2 توانست پس از سه سال طلسم بشکند و دوباره قهرمانی را به ایران برگرداند.

256 41