به نقل از پایگاه اینترنتی شبکه راشاتودی، پایگاه هوایی دیویس مونتهن برای نخستین بار در ماه مه سال 1946 [یکسال پس از پایان جنگ جهانی دوم در 1945] به عنوان گورستان هواپیماهای نظامی از رده خارج مورد استفاده قرار گرفت. در همان سال بیش از 600 فروند هواپیمای بی-29 ، بی-52، بی-47، اف-14 توم کتس، آ-10 و سی-47 به این گورستان منتقل شد و اکنون شمار هواپیماهای رده خارج آن به بیش از 5 هزار فروند می‌رسد. برخی از این هواپیماها برای انجام عملیات در جنگ شبه‌جزیره کره استفاده شدند و بقیه بدون استفاده در این منطقه باقی ماندند.
این گورستان 72 ساله در مساحتی به وسعت 10 هزار کیلومتر مربع [معادل 1300 زمین فوتبال] در قلب صحرای خشک آریزونا قرار دارد. رطوبت این منطقه حدود 10 درصد است و بارش سالیانه در آن از 28 سانتی متر فراتر نمی‌رود. به دلیل شرایط آب و هوایی بسیار خشک، این منطقه برای نگهداری هواپیماهای از رده خارج بسیار مناسب است؛ چراکه هوای خشک مانع از پوسیده شدن بدنه هواپیماها می‌شود و امکان بازگرداندن آن‌ها به چرخه ناوبری وجود دارد.
از سوی دیگر، این سرزمین مسطح هرگونه نیاز به باندهای آسفالت شده برای فرود و برخاستن هواپیماها را کاهش می‌دهد. بنابراین قرار گرفتن این منطقه در سرزمین‌های مسطح در ارتفاع 600 هزار متری از سطح دریا از آن موقعیتی مناسب برای ایجاد گورستان هواپیماها ساخته است.
به طور معمول با پایان یافتن عمر مفید هواپیماها در آمریکا، قطعات الکترونیک آن شامل تجهزات امنیتی و ارتباطی جدا شده و بدنه آن در این منطقه رها می‌شود. در برخی موارد هواپیماها به مصرف کننده دست دوم یا سوم می‌رسد و گاهی اوقات بدنه هواپیما پس از ذوب شدن به چرخه تولید سایر محصولات باز می‌گردد.
گفته می‌شود ارزش این گورستان 35 میلیارد دلار است.
2323
نظر شما