حسرت بازی با تیم‌های بزرگ ادامه دارد/ چرا کی‌روش تن به بازی با حریفان قدرتمند نمی‌دهد؟

رضا پورعالی: سه شنبه هفته آینده که از راه برسد، مرد پرتغالی تیمش را برای سی و پنجمین بازی دوستانه در 7 سال اخیر، به مصاف بولیوی می فرستد تا تیم ملی با کارلوس کی روش، تقریبا هر دو ماه نیم یک بار، یک بازی تدارکاتی انجام داده باشد؛ آماری نه چندان خوب که هیچ تناسبی با رتبه ما در رنکینگ تیم های آسیایی ندارد.

فوتبال ایران سالهاست که صدرنشین تیم های آسیایی است. به طور دقیق جز یک ماه که استرالیا، قبل از جام جهانی روسیه، به صدر تیم های آسیایی صعود کرد، در تمام پنج سال گذشته این ایران بود که در رنکینگ فیفا پرچمدار تیم های آسیایی لقب داشت و هنوز هم این عنوان را در اختیار دارد. با این حال معضل اصلی فدراسیون فوتبال در تمامی این سالها، پیدا کردن حریفان تدارکاتی برای بوده است. اینکه تیم ملی هر 75 روز یک بار بازی دوستانه برگزار می کند، بدین معناست که فوتبال ملی ما تقریبا نیمی از روزهای فیفا را به دلیل نبودن حریف تدارکاتی از دست می دهد.

تیم ملی به طور متوسط هر سال فقط 5 بازی تدارکاتی انجام می دهد که کمترین تعداد بازی تدارکاتی در مقایسه با سایر تیم های مدعی در آسیاست. البته این تمام ماجرا نیست و کیفیت حریفان تدارکاتی تیم ملی هم، همواره مورد نقد اهالی فوتبال بوده است. بازی با 5 حریف تدارکاتی خوب در سال، قطعا به فوتبال ملی ما کمک می کند تا فاصله خود را با تیم های مطرح دنیا کاهش دهد، اما اشکال اینجاست که همین حریفان تدارکاتی انگشت شمار سالانه هم بعضا کیفیت فنی مناسبی ندارند.

ما در این سالها با تیم هایی نظیر ماداگاسکار، پاپوآ گینه نو، سیرالئون، فلسطین، قرقیزستان و تاجیکستان بازی دوستانه برگزار کرده ایم. بازیهایی که فقط هزینه های چند ده هزار دلاری روی دست فدراسیون گذاشته اند و هیچ بار فنی مطلوبی در پی نداشته اند. با این حال وقتی حریفان تدارکاتی خوب نیستند، بازی با این حریفان بی نام و نشان تنها چاره ممکن است برای اینکه تیم ملی در شرایط مسابقه باقی بماند و جایگاه خوب خود را در رنکینگ فیفا از دست ندهد.

با این حال در کارنامه فدراسیون فوتبال که به گفته مهدی تاج، یک فدراسیون 5 ستاره است باید یک نمره منفی هم ثبت کرد. تیم ملی در همین 7 سالی که یک مربی درجه یک، به نام کارلوس کی روش را روی نیمکت خود داشته، در کنار همه کمبودهای موجود، از کمبود بازی با تیم های بزرگ دنیا در بازیهای دوستانه رنج برده است. بازی هایی که نبودشان باعث شده نام فوتبال ایران کمتر از آنچه که باید، سر زبان ها باشد.

در واقع از سال 1390 تاکنون، تیم ملی فقط چند بازی تدارکاتی ارزشمند داشته است که با انگشتان یک دست هم قابل شمارش هستند؛ بازی با سوئد، بازی با شیلی، بازی با روسیه، بازی با ترکیه و بازی با تونس.

همین 5 بازی تدارکاتی هم در شرایطی برگزار شد که تیم های روسیه و ترکیه، در زمان بازی با ایران، در رنکینگ فیفا جایگاهی پائین تر از ما داشتند. به زبان ساده تر در 7 سال اخیر، تیم ملی فقط با 3 تیم بهتر از خودش بازی کرده و در 91 درصد موافق، با حریفانی روبرو شده است که به استناد رنکینگ فیفا از خودش ضعیف بوده است. این همن معضلی است که باعث می شود، تیم ملی باوجود داشتن پتانسیل بالا، در مصاف با تیم هایی چون آرژانتین، اسپانیا و پرتغال در دو جام جهانی اخیر، هیچ شانس بردی برای خودش قائل نباشد و با ارائه یک فوتبالی کاملا تدافعی، با ترس از پذیرفتن شکستن های پرگل، فقط به دنبال یک باخت کم گل یا نهایتا یک تساوی باشیم.

بازی با بولیوی هم که هفته آینده برگزار می شود، کمکی به آمار بازیهای تدارکاتی خوب تیم ملی نخواهد کرد. بولیوی در رنکینگ فیفا ضعیف ترین تیم آمریکای جنوبی محسوب می شود و 25 پله، پائین تر از تیم ملی ایران، در رتبه 58 فیفا قرار دارد.

مرور 34 بازی تدارکاتی تیم ملی از زمان حضور کی روش در ایران

43 43