مدتهاست که از سوی مسئولان بحث تمرکز زدایی و انتقال پایتخت از تهران به دیگر شهرها مطرح می شود .مسئله ای که همواره درحد بحث و بررسی مطرح شده و به جرات می توان گفت که تا کنون مسئولان نتوانسته اند این مهم را به مرحله اجرا در آورند .
در نگاه کلی می توان تهران را پایتختی در حال انفجار به لحاظ جمعیتی نام برد و اینکه این شهر به خاطرایجاد اشتغال توانسته جمعیتی انبوه راخود جای دهد .بنابراین تهران با ترافیک انبوه اش و جمعیتی فزاینده تنها پایتختی در دنیا است که موقعیتی بحرانی دارد . شهری که نه تنها در آن استانداردهای ساخت و ساز رعایت نشده است بلکه آلودگی هوای آن هم دلیلی برموقعیت نا به سامان آن است .شهری که می توان آن را از پایتخت بودن در نیاورد اما در آن جایی برای تنفس در نظر گرفت .
امروزه در تمام دنیا شاهد آن هستیم که پایتخت ها تنها پایتختهای سیاسی هستند و شهرهای بزرگ دیگر به عنوان شهرهای اقتصادی و فرهنگی تعیین می شوند . در آلمان برلین پایتخت سیاسی - مونیخ شهر بزرگ اقتصادی ،در چین پکن پایتخت سیاسی - شانگهای شهر بزرگ تجاری ،در ترکیه آنکارا پایتخت سیاسی و استانبول شهر بزرگ تجاری و فرهنگی .اینها نمونه ای از شهرهای بزرگ دنیا و پایتخت های مهم هستند که اتفاقا نبض اقتصادی و تجاری کشور در این شهرها جای ندارد .
با این تقسیم بندی همه شهرها از رونق اقتصادی ، رفت وآمد و نیز امکانات کافی برای زندگی خواه نا خواه بر خوردار می شوند که می توان این را راه حلی برای تهران و البته دیگر شهرهای ایران دانست . در ادامه باید به این مسئله توجه کرد که می توان پایتخت را تغییر نداد .تهران می تواند همچنان پایتخت باقی بماند . پایتختی سیاسی که تما م بر نامه ریزی ها و سیاست گذاری ها در این شهر انجام شود .اما تهران می تواند شهری اقتصادی نباشد ، می تواند شهری فرهنگی نباشد و می تواند نبض تجارت در ایران نباشد .می توان تمامی این پتانسیل ها را در نقطه نقطه شهرهای ایران پراکنده کرد وایران را به عنوان کشوری با پتانسیل بالا شناخت . به طور مثال بازرگانی چای می تواند در لاهیجان باشد و همه اقدامات مربوط به این مقوله ، شیلات در تمام شهرهای ساحلی و حتی در یک شهر ساحلی به عنوان مرکز .
از این طریق می توان ادارات را نیز به شهر ها منتقل کرد .چه لزومی دارد در سازمان کشتی رانی در تهران مستقر باشد . چه لزومی دارد مسائل مربوط به صنایع و معادن در تهران حل و فصل شود و مثال هایی از این دست ضمن انکه باید اذعان داشت که چاره این بحران تنها تمرکز زدایی است نه انتقال پایتخت . اما باز می توان انتقال پایتخت را با در نظر گرفتن اقد امی جدی به اقدامی مناسب و قابل ارزیابی و تایید تبدیل کرد وجلوی بسیاری از بحرانها در این شهر را با انتقال گرفت . مانند زلزله و حوادث غیر مترقبه دیگر ........
اما انتقال پایتخت از تهران با ید با رعایت ملاحظات امنیتی و دفاعی در استقرار جمعیت و فعالیت در سرزمین همراه باشد که از ملزوماتی است که باید آن را در نظر گرفت . دولت باید در تمرکز زدایی همه جوانب را در نظر بگیرد
مسئله ای که در مجمع تشخیص هم بدان اشاره شده است و مورد توجه قرار می گیرد . اما در نهایت باید پتانسیل شهر تهران در دیگرشهر ها تقسیم شود تا آنجا که تهران تنها به شهری سیاسی تبدیل شود وحل و فصل مسائل دیگر در شهرهای دیگر امکان پذیر باشد .
نکته دیگری که در این رابطه مورد توجه قرار می گیرد مسئله تاثیر گذاری این اقدام بر روی روستاها در سراسر ایران است .روستا ها مستقیما با این اقدام جان می گیرند .توسعه متوازن روستاها و شهرهای کوچک و پیشگیری از مهاجرت‌های بی‌رویه به مراکز استان‌ها نیز می تواند از جمله این محاسن از انتقال پایتخت یا تمرکز زدایی باشد .به شرط آنکه امکانات هم در در شهرها توزیع شود ومردم با آرامش خیال به جابه جایی بپردازند .
عضو هیات رییسه فراکسیون مدیریت شهری ونماینده مردم ساری .
عضو کمیسیون صنایع ومعادن مجلس
نظر شما