آیا مجلس دهم جز کسب رکورد بیشترین استیضاح در تاریخ مجالس به رکورد دیگری فکر نمیکند؟ واقعاً دردهای عمیق جامعه تنها با استیضاح قرار است رفع شود؟ اگر می‌گوییم استیضاح نه، معنی‌اش تأیید تمامی عملکرد دولت به ویژه در حوزه اقتصادی نیست ولی آیا مشکلات جامعه با استیضاح حل‌شدنی است؟ یک سال و ۳ ماه از تأیید وزرای دولت دوازدهم در مجلس میگذرد و فقط در این مدت ۷ استیضاح در مجلس انجام شده است؛ ۷ استیضاح در ۱۵ ماه معادل ۷ استیضاح در ۸ سال دوران دولت نهم و دهم.
هیچ‌کس منکر بعد نظارتی نمایندگان نیست ولی معنای نظارت فقط سؤال و استیضاح و یا گروکشی سیاسی نیست، مهم‌تر از نظارت وظیفه قانون‌گذاری نمایندگان است که در وضعیت دشوار مردم این مهم‌ترین ابزاری است که در اختیار دارند و می‌توانند جامعه را به سمت اصلاح و بهبود روند سوق دهند.
امروز ورزش بیش از پیش، نیاز به آرامش دارد. حساسیت‌های فدراسیون‌های جهانی نسبت به قانون منع بازنشستگی که متأسفانه با بی‌تدبیری بعضی رؤسای فدراسیون‌ها تشدید شد باید به درستی توسط کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش مدیریت شود. سایه تعلیق بر ورزش این روزها به مثابه تأثیر جنگ اقتصادی برای روان و نشاط جامعه خطرناک و مضر است.
محورهای استیضاح نیاز به بررسی‌های بیشتر دارد فقط یک مورد آن دلایل تأخیر در خصوصی کردن استقلال و پرسپولیس است. آقایان به خاطر دارند ده‌ها سال است موضوع خصوصی کردن این دو باشگاه مطرح است و هر بار به دلایلی این اتفاق نیفتاده ولی آیا شرایط اقتصادی بنگاه‌های خصوصی به گونه‌ای است که این دو سرمایه ملی را با صدها میلیارد بدهی تحویل بگیرند و آن را اداره کنند؟ کدام خصوصی؟ کدام کارخانه یا معدن یا بنگاه را درست خصوصی کرده‌ایم که حالا می‌خواهیم دو منبع بزرگ شورآفرینی و نشاط در مردم را آباد کنیم؟
در این شرایط بهتر آن است کمیسیون فرهنگی با کمک اعضای فراکسیون ورزش با استیضاح‌کنندگان به گفت‌وگو بنشینند و با در نظر گرفتن شرایط جامعه دوباره ورزش را ماه‌ها درگیر بازی‌های سیاسی و رفت و آمدهای بیهوده نکنند. استیضاح اگر درمان نمی‌تواند باشد نباید اجازه بدهیم به درد تبدیل شود.
نظر شما