سفر پاپ بندیکت شانزدهم به اردن و سپس به سرزمین‌های اشغالی که با دیدار از کوه توبا که محل حرکت ناموفق حضرت موسی به سرزمین‌های مقدس بوده آغاز شد و با زیارت از کلیسای مهد و قیامت و محل تولد و طبق ادعای مسیحیان به صلیب کشیده شدن و عروج حضرت عیسی ادامه یافت، گرچه طبق اظهارات واتیکان صرفاً یک سفر روحانی و مذهبی بوده اما همه چیز به این خلاصه و محدود نمی‌شود. پاپ بندیکت شانزدهم رهبر کاتولیک‌های جهان در ادامه سفر زیارتی خود به منطقه خاورمیانه، روز دوشنبه از اردن با یک فروند بالگرد وارد بیت‌المقدس در سرزمین‌های اشغالی فلسطین شد، او مورد استقبال شیمون پرز رئیس رژیم صهیونیستی و بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر این رژیم قرار گرفت و این سفر را با پیام تجدید نظر در روابط یهودیان و مسیحیان ادامه داد. بندیکت شانزدهم در این سفر از یادیشم موزه یادبود هولوکاست نیز دیدار کرد.
از این رو و با توجه به اظهارات پاپ در حین این دیدار این سفر نمی‌تواند صرفاً مذهبی باشد. وقتی یک مقام ارشد مذهبی مسیحیت به سرزمینی که توسط یک نظام نژادپرست اشغال شده و اداره می‌شود سفر می‌کند، در واقع در حال تأیید اشغالگری و پذیرش این شرایط بوده است. پاپ با مجوز یک رژیم نامشروع وارد سرزمین‌های اشغالی شده و این یعنی بی‌توجهی به حقوق فلسطینی‌هایی که در سرزمین محدودی به حصار کشیده شده‌اند. پاپ باید در برابر آنچه در فلسطین اتفاق می‌افتد، موضع‌گیری کند. سکوت پاپ در قبال فجایعی که به مردم فلسطین تحمیل می‌شود، با رسالت دینی مسیحیت در تعارض است و غیر قابل قبول می‌باشد. پاپ درباره یهودیان جنگ جهانی دوم موضع گرفت و از کشته‌های هولوکاست تجلیل کرد اما در این سفر به کشته شدگان غزه اشاره‌ای نکرد و هرگز رژیم صهیونیستی را به خاطر حمله به زنان و کودکان مورد شماتت قرار نداد. حقیقت این است که سکوت در قبال تراژدی انسانی و کشتار مردم فلسطین نه در شأن یک رهبر دینی است و نه با روح مسیحیت که مدافع مظلومان است همخوانی دارد. و نکته دیگر اینکه پاپ در ابتدای انتخاب به این سمت اسلام را دینی خشن نامید و به پیامبر اسلام توهین کرد. حداقل انتظار از رهبر کاتولیک‌های جهان این بود که در این سفر درباره حوادث فلسطین موضع‌گیری نماید.
کارشناس روابط بین‌الملل
نظر شما