محققان معتقدند خشونت و فشارهای روانی که والدین به یکدیگر وارد میکنند ممکن است باعث افزایش میزان تنبیه بدنی در کودکان شود.
از هر 10 خانواده در آمریکا، 7 مورد سوء استفاده و بدرفتاری بین والدین دیده می‌شود که از جمله آن می‌توان به برخوردهای فیزیکی، دشنام دادن و محروم کردن آن‌ها از دیدن پدر و مادر خود و مواردی مانند آن اشاره کرد.
کاترین تیلور از مدرسه پزشکی و سلامت عمومی دانشگاه تیولان در نیو ارلئان یکی از اعضای تیمی است که رفتار والدین با یکدیگر و اثر آن در افزایش احتمال تنبیه در کودکان را بررسی کرده است.
او در این باره گفت: دو سوم از والدینی که نسبت به یکدیگر رفتارهای خشونت‌آمیز نشان می‌دهند فرزندان خود را تنبیه میکنند.
بررسی‌های ما نشان داد والدینی که بیش از همه با یکدیگر بدرفتاری میکنند و نسبت به یکدیگر رفتارهای خشونت‌آمیز دارند بیش از دیگران فرزندان خود را تنبیه میکنند.
این مطالعات محدوده بسیار وسیعی را شامل می‌شد. نزدیک به 2 هزار خانواده از 20 شهر بزرگ در آمریکا در این تحقیقات شرکت داشتند. محققان با تمام این پدر و مادرها در مورد رفتار خود با یکدیگر و هم‌چنین با فرزندانشان صحبت کردند.
محققان متوجه شدند مادرانی که مورد خشونت همسرشان واقع می‌شوند با احتمال بیش‌تری این خشونت را روی فرزند خود تخلیه میکنند. به طور کلی رفتار نامناسب والدین با یکدیگر احتمال تنبیه شدن کودکان را افزایش می‌دهد.
الیزابت گرسوف، کارشناس تربیت کودک و روابط خانوادگی از دانشگاه تگزاس در این باره گفت: این تحقیقات در نوع خود از اهمیت زیادی برخوردار است چرا که از معدود مطالعاتی است که میزان تنبیه بدنی روی کودکان توسط پدر و مادرهایی مورد بررسی قرار می‌گیرد که نسبت به یکدیگر نیز رفتارهای نامناسب دارند.
محققان معتقدند تنبیه بدنی روی کودکان کم سن و سال اثرات روانی مخربی روی آن‌ها به جا می‌گذارد، با این حال بسیاری از والدین معتقدند تنبیه کردن برای فرزندان لازم است. در مطالعه‌ای که در سال 2008 انجام شد نزدیک به 77 درصد از مردان و 66 درصد از زنان اعلام کردند که تنبیه کردن کودک لازم و مفید است.
اما بسیاری از روانشناسان تنبیه‌های غیر فیزیکی را بهترین روش برای تربیت کودکان می‌دانند. جامعه روانشناسی آمریکا و آکادمی مراقبت از کودکان این کشور هر دو والدین را از تنبیه کردن کودکان منع کرده و اثرات آن را بسیار مخرب دانسته‌اند.
تیلور در این باره گفت: کودکان نیاز به راهنمایی دارند و باید از والدین خود نظم بیاموزند. به طور قطع عوارض تنبیه کردن از فواید آن بیش‌تر است و در دراز مدت کودک را از لحاظ روانی با مشکل روبه رو می‌کند.
کودکانی که از سن یک سالگی توسط والدینشان تنبیه می‌شوند در زندگی آینده رفتار خشن‌تری از خود نشان می‌دهند و هم‌چنین بهره هوشی پایین‌تری نسبت به دیگر کودکان دارند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد مادران تقریبا 2.6 مرتبه در طول هفته فرزند یک تا 2 ساله خود را تنبیه میکنند و هرچه سن کودک بیش‌تر می‌شود میزان این تنبیه‌ها هم افزایش پیدا می‌کند. این در حالی است که روش‌های دیگر تنبیه مانند فریاد زدن ، سرزنش کردن، قهر کردن با کودکان و مانند آن اثر کمتری نسبت به تنبیه بدنی دارند.
محققان معتقدند در صورتی که رفتار مادر در این نوع تنبیه‌ها همراه با توجه و علاقه باشد خطری سلامت روانی کودکان را تنبیه نمی‌کند و آن‌ها در آینده با احتمال کمتری رفتارهای خشونت‌آمیز از خود نشان می‌دهند.
هم‌چنین معمولا خانواده‌های کم‌درآمد بیش‌تر فرزندان خود را تنبیه میکنند. این خانواده‌ها معمول تحصیلات کمتری دارند و از سطح اجتماعی کمتری نیز برخوردارند که این موارد باعث می‌شود فرزندان در این خانواده‌ها بیش‌تر قربانی خشونت و تنبیه شود. علاوه بر آن پدران و مادران در خانواده‌های با سطح اجتماعی پایین‌تر بیش‌تر با یکدیگر دچار مشکل شده و رفتارهای پرتنش از خود نشان می‌دهند. این موضوع سبب می‌شود خشونت از رفتارهای بین پدر و مادرها به فرزندان منتقل شود.
نظر شما