مغز دعا توجه تام به معبود است

به گزارش خبرآنلاین، آیت الله مجتبی تهرانی در ادامه جلسات سخنرانی رمضان و بحث دعا، تأثیر زمان و مکان بر دعا کردن را تحلیل کرد.

آیت الله تهرانی گفت : " انسان اگر در یک زمان یا مکان خاص دعا کند، این زمان و مکان، بر روی اجابت دعا اثر می‏گذارد. در باب زمان، ما یک بحث در رابطه با زمان‏های خاص داریم که مربوط به ساعات شبانه‏روز است و یک بحث هم مربوط به اوقات خاصی است، مثل شب‏های خاص، روزهای خاص،‌ تا می‏رسد به ماه‏های خاص، مثل ماه مبارک رمضان. بحث این است که این زمان‏های خاص، به طور کلّی اثر دارد و اگر انسان در آن زمان خاص دعا کند، این زمان بر اجابت دعایش تأثیر می‏گذارد. "

وی درباره تاثیر دعا در هنگام شب گفت : " در شب بر یک ساعت خاص و یک ظرف خاص و در روز هم بر یک زمان خاص، برای دعا کردن تأکید شده است. در باب شب چند دسته روایت وجود دارد که یک دسته از این روایات به طور کلّی شب را به عنوان «زمان مناسب برای دعا کردن» مطرح می‏کند که در آن ظرف زمانی، دعا مطلوب است و «خودِ شب» بر دعا اثر دارد. در یک روایت این‏طور آمده است که پیغمبر اکرم(ص) فرمودند: « شبی که من را به معراج بردند، ندائی به من رسید که یک بخش از آن ندا این بود: هر کسی که حاجتی مخفی دارد ـ‏هر چه می‏خواهد باشد ‏ـ از من یا از دیگری، ، پس محرمانه و در دل شب، از من تقاضا کند. یعنی در حالی که با طهارت است، بگوید یاالله. » "

آقا مجتبی تهرانی در ادامه افزود : " در روایت دیگری از پیغمبر اکرم (صلّی‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم) آمده است: اگر بنده با مولایش در دلِ شبِ تاریک خلوت کند و با او راز و نیاز کند، خداوند نور را در دلش استوار می‏کند. وقتی بگوید پروردگار من! پروردگار من! خداوند هم جوابش را می‏دهد و ندا می‏کند لبّیک بنده من! بخواه تا به تو بدهم! به من توکل کن تا برایت کارسازی کنم!
در یک دسته از روایات داریم که ثلث آخر شب را برای دعا مطرح می‏ کنند. پیامبر (ص) می فرمایند : وقتی یک‏سوم شب باقی مانده باشد، خداوند متعال می‏گوید کیست که از من درخواستی کند تا برایش اجابت کنم؟ چه کسی است که تقاضا داشته باشد که من گرفتاری‏اش را برطرف کنم تا برایش برطرف کنم؟ آیا کسی هست که از من طلب روزی کند تا به او روزی دهم؟ در آخر هم می‏فرماید: چه کسی است که به طور کلّی از من چیزی بخواهد تا به او بدهم؟ "

استاد اخلاق در بخشی دیگر از سخنانش درباره چگونگی تاثیر زمان بر اجابت دعا گفت : " آنچه برای ما قابل لمس و ادراک است، این است که این زمان بر روی داعی، یعنی آن کسی که دارد دعا می‏کند اثر دارد. در شب به طور غالب این‏طور است که کارهای روزمرّه انسان تمام شده، استراحت می‏کند؛ وقتی که استراحت کرد، خصوصاً از نصف شب به آن طرف، یعنی زمانی که همه معمولاً خوابیده‏اند، آن سنخ افکار و اشتغالات ذهنی همه از بین می‏رود؛ وقتی این‏ها پاک شد، روایات ما می‏گوید حالا بلند شو و این ذهنی را که از این اشتغالات و تعلقات تا حدی تخلیه شده است، این را متوجه معبود خود کن و از او در خواست کن.
این همان چیزی است که من از آن تعبیر می‏کنم که مُخّ دعا است. در روایات هم داریم که مُخّ دعا، توجه تامّ به معبود و خالق برای تقاضا از او است. یعنی باید به مسببّ الأسباب بودنِ او توجه تامّ پیدا کنی. چون در آن زمان از شب، دیگران از ذهن رفته‏اند و کم‏رنگ شده‏اند و غیر خدا کمتر به ذهن می‏آید. "