جنگل‌های بارانی جزو پرتنوع‌ترین زیستگاه‌های زمین هستند. جانوران و گیاهان این جنگل‌ها علاوه بر اینکه به خودی خود ارزشمندند، برای انسان نیز بسیار مفیدند، اما حیف که توسعه صنعتی آنها را در خطر نابودی قرار داده است.
قایق‌رانی در کنگو: در رودخانه‌های جنگل‌های بارانی جمهوری کنگو، کانو ابزاری حیاتی برای حمل و نقل به شمار می‌رود. حوزه آبریز کنگو با 2 میلیون کیلومترمربع جنگل، پس از جنگل‌های آمازون بزرگ‌ترین جنگل بارانی دنیا است؛ زیست‌بومی که بخش اعظم شهرت آن به دلیل داشتن طیف وسیعی از جانوران وحشی از جمله میمون‌های آدم‌نما، فیل‌های آفریقایی، و 700 گونه ماهی رودخانه‌ای است. اما انسان‌ها نیز حدود 50 هزار سال است که در این مناطق زندگی می‌کنند. حوزه آبریز کنگو در حال حاضر آب و غذای حدود 75 میلیون آفریقایی را تامین می‌کند.
طوطی قرمز: این طوطی قرمز دم دراز آمریکای جنوبی در حال خوردن میان وعده‌ای مختصر در جنگل‌های بارانی برزیل است. این پرندگان بیشتر به خاطر قات‌قات‌های گوشخراش، پاهای چهار انگشتی و پرهای زینتی درخشان خود شهرت دارند.
درختان انجیر: فضای محدود در جنگل‌های متراکم بارانی منجر به ظهور گیاهان منحصر به فردی شده است، از جمله این درختان انجیر در فیلیپین که به جای میوه دادن بر روی شاخه‌ها، میوه‌های خود را بر روی ریشه‌های هوایی خارج شده از تنه می‌رویانند.
مارمولکی روی برگ: این مارمولک کوچک مشغول آفتاب گرفتن بر روی یک برگ در جنگل ملی EI Yunque پورتوریکو است. جنگل EI Yunque تنها جنگل بارانی استوایی در مجموعه جنگل‌های ملی ایالات متحده است؛ منطقه حفاظت شده‌ای که با مساحت 11331 هکتار در کوه‌های لوکوئیلو واقع شده است.
میمون و نارگیل: این میمون ساکن جنگل‌های بارانی مالزی مشغول لذت بردن از نارگیل خود است. مالزی یکی از معدود کشورهایی است که تراکم جنگل‌های خود را کماکان حفظ کرده است. حدود 60 درصد این کشور پوشیده از درخت است، اما توسعه اقتصادی اخیر این کشور باعث سرعت گرفتن جنگل‌زدایی شده است. جنگل‌های بارانی تنوع زیستی شگرفی را در خود جای داده‌اند. همچنین جنگل‌های بارانی ارتفاعات مالزی باعث شکل‌گیری رودخانه‌هایی شده‌اند که 90 درصد نیاز آب شیرین این کشور را تامین می‌کند.
رودخانه‌های شبه جزیره اوسا: رودخانه‌های شبه جزیره اوسا (دومین شبه جزیره بزرگ کاستاریکا) در میان یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های جنگل‌های بارانی کم ارتفاع جهان جریان دارند. این جنگل‌های دست‌نخورده میزبان مجموعه‌ای از قارچ‌ها و گل‌های رنگارنگ و تنوع شگفت‌انگیزی از حیوانات بزرگ‌تر، از کروکودیل‌های ساکن دهانه رودخانه تا پلنگ‌های خالدار مرموز است.
قارچ کانادایی: دمای معتدل جنگل‌های بارانی ساحلی در بریتیش کلمبیا کانادا، زیستگاه مناسبی برای قارچ مگس یا Amanita muscaria است.
جنگل درختان کاج: در دره رودخانه هوه (Hoh River)، جنگل بارانی معتدلی در ایالت واشنگتن آمریکا، خزه پوششی مخملین بر روی تنه درختان کاج ایجاد کرده است. درختان این جنگل اغلب میزبان گیاهانی هستند که بر روی سایر گیاهان رشد می‌کنند.
زل زدن شترمرغی: شترمرغ استرالیایی نگاه خیره ترسناکی دارد که زائده استخوانی روی صورتش آن را ترسناک‌تر نیز می‌کند. این ساکنین جنگل‌های بارانی استرالیا دومین پرنده بزرگ دنیا هستند که می‌توانند تا 1.7 متر طول و 70 کیلوگرم وزن داشته باشند. شترمرغ های استرالیایی معمولا از انسان دوری می‌کنند، اما در صورت لزوم می‌توانند از پاهای قوی و ناخن‌های خنجرمانند خود برای ادب کردن متجاوزان استفاده کنند. اگرچه این پرندگان به خوبی می‌دوند، می‌پرند و شنا می‌کنند؛ اما نمی‌توانند پرواز کنند.
میمون‌های راهب کاستاریکا: بچه میمون‌های راهب صورت سفید مشغول بازی در جنگل‌های بارانی کاستاریکا هستند. بر خلاف این چهره‌های آشنا، بخش اعظمی از گونه‌های ساکن جنگل‌های بارانی کماکان در نوبت نامگذاری و مطالعه قرار دارند.
با این وجود، متاسفانه جنگل‌های بارانی سراسر دنیا با سرعت وحشتناکی در حال نابود شدن هستند؛ در حالی‌که هنوز بسیاری از گونه‌ها و رازهای آنها برای بشر ناشناخته مانده است.
منقارشاخی: منقارشاخی کرگدنی نام خود را به خاطر زائده مشخصه‌اش گرفته است؛ ساختاری عجیب که در بالای منقار این پرنده قرار دارد. کارکرد این شاخ دقیقا معلوم نیست، اما این زائده ممکن است نقشی در جذب جفت و یا تقویت صدای پرنده داشته باشد. منقارشاخی‌های کرگدنی عمدتا از میوه تغذیه می‌کنند. آنها اغلب به صورت جفت زندگی می‌کنند و به خاطر استراتژی آشیانه‌سازی عجیب خود شهرت دارند که طی آن پرنده نر جفت خود را درون یک درخت توخالی زندانی می‌کند و تنها یک سوراخ باریک را برای غذا دادن به وی و جوجه‌ها باز نگه می‌دارد.
قورباغه درختی چشم قرمز: قورباغه درختی چشم قرمز نماد جنگل‌های بارانی آمریکای مرکزی است. زمانی‌که این قورباغه در خواب به سر می‌برد، رنگ سبزش استتار کارآمدی را برایش فراهم می‌کند. همچنین زمانی‌که مورد تهدید واقع می‌شود، چشمان قرمزش که ناگهان بیرون می‌زند ممکن است باعث وحشت شکارچی شود و امکان فرار را برای جانور فراهم کند. قورباغه‌های ماده بر روی برگ‌های مشرف به آب تخم‌گذاری می‌کنند؛ بنابراین بچه قورباغه‌ها پس از به دنیا آمدن به درون برکه‌های آب می‌افتند. بچه قورباغه‌ها در آب از حشرات تغذیه می‌کنند و زمانی‌که به قورباغه بالغ تبدیل شدند، برای زندگی به درختان کوچ می‌کنند.
نور خورشید در جنگل‌های بارانی: پرتوهای خورشید از درون پوشش تاج درختان جنگل‌های بارانی اندونزی به میان جنگل نفوذ می‌کند. جنگل‌های بارانی جزو پرتنوع‌ترین زیستگاه‌های زمین هستند. جانوران و گیاهان این جنگل‌ها علاوه بر اینکه به خودی خود ارزشمند هستند، برای انسان نیز بسیار مفید هستند. برای مثال، پوشش گیاهی جنگل‌های بارانی برای مبارزه با حشرات و بیماری‌ها مواد شیمیایی تولید می‌کند که از آنها داروهای مفیدی ساخته می‌شود. با این وجود، متاسفانه جنگل‌های بارانی سراسر دنیا با سرعت وحشتناکی در حال نابود شدن هستند؛ در حالی‌که هنوز بسیاری از گونه‌ها و رازهای آنها برای بشر ناشناخته مانده است.
منبع: نشنال جئوگرافیک – ترجمه: محمود حاج‌زمان
نظر شما