تابلویی از ونسان ونگوگ که سال‌ها تصور می‌شد گم شده در اتاق زیر شیروانی در خانه‌ای در نروژ نگهداری می‌شد.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این تابلوی منظره «غروب در مونماژور» نام دارد و اولین تابلویی در اندازه بزرگ از ونسان ونگوگ است که از سال 1928 تاکنون پیدا شده است. صحت این تابلو را موزه ونگوگ تائید کرده است.
صاحبنظران هنرهای تجسمی با این کشف بسیار شگفت‌زده شده‌اند، یکی به این علت که این تابلو در دوران اوج شکوفایی هنری ونگوگ در آرله در جنوب فرانسه کشیده شده، یعنی در زمانیکه ونگوگ «خانه زرد» و «گل‌های آفتابگردان» را کشید.
سه متخصص هلندی موزه ونگوگ در آمستردام در مجله برلینگتن در مطلبی درباره این کشف، این تابلو را «کاملا هیجان‌انگیز» توصیف کردند.
از «غروب در مونماژور» روز دوشنبه در جریان ضیافتی در هلند رونمایی شد و اکسل روگر، مدیر موزه تجربه رونمایی از این تابلو را «اتفاقی که یک بار در زندگی رخ می‌دهد» توصیف کرد.
این تابلو در سال 1888 کشیده شده و منظره بکر و زیبای حومه آرله و عمارتی نیمه‌ویران را بر فراز تپه مونماژور نشان می‌دهد.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد این تابلو را اولین بار در سال 1908، صنعتگری به نام کریستین نیکولای موستاد به پیشنهاد ینس تیس، مورخ و موزه‌دار - که همان سال مدیر موزه ملی نروژ در اسلو شد - به موزه اوسلو معرفی کرد.
اما یک اتفاق همه چیز را تغییر داد. سفیر فرانسه در سوئد که به دیدن موستاد رفته بود با دیدن تابلو ادعا کرد تابلو یا تقلبی است یا اثر شخصی به غیر از ونگوگ. صنعتگر عصبانی هم تابلو را روانه اتاق زیرشیروانی خانه‌اش کرد.
لوئیس فان تیلبورگ، تیه‌او میدن‌دراپ و اودا فان مانن، سه متخصص هلندی در برلینگتن نوشته‌اند: «دنیای هنر در آن زمان وضعیت آشوب‌زده‌ای داشت، شاید به این دلیل که تعداد آثار تقلبی خیلی زیاد شده بود و صاحبان تابلوهای هنری درباره صحت همه تابلوهای نقاشی شک داشتند.»
البته مطالعات جدید نشان می‌دهد این اشتباه تقصیر سفیر نبوده است. بلکه همه چیز زیر سر کنسول نروژ در پاریس، شخصی به نام اگوست پلرین بوده که خودش هم مجموعه‌دار آثار هنری و صاحب‌نظر در زمینه آثار هنری بوده است. او صاحب مجله آسترا و رقیب مستقیم موستاد نروژی بوده است.
این اطلاعات را که کنار هم بگذاری می‌بینی عجیب نبوده که موستاد - مجموعه‌داری ضعیف‌تر به نسبت پلرین - عصبانی بشود و تابلو را روانه اتاق زیرشیروانی کند و اصلا عجیب نبوده که پلرین این حرف را تنها از سر حسادت زده باشد.
موستاد در سال 1970 درگذشت و تابلو پیش از این دو بار از سوی صاحبنظران (یک بار از سوی موزه ونگوگ در سال 1991) به عنوان اثری از ونگوگ رد شد.
اما همه مدارک حالا نشان می‌دهد صاحبنظران پیشین همگی اشتباه کرده‌اند و حتی صاحبنظران فعلی موزه در نوشته‌های ونگوگ به اشاره‌هایی به این تابلو برخورده‌اند.
ونگوگ در نامه‌ای به تاریخ 4 ژوئیه 1888 به برادرش تئو با هیجان درباره این اثر صحبت کرده است. او درباره نور زیبای این منظره نوشته «انگار از آسمان طلا ببارد» و ادامه داده: «اگر ناگهان چند شوالیه و بانوی عالی‌قدر که از شکار شاهین برمی‌گردند، در این منظره هویدا شوند اصلا تعجب نمی‌کنی. دشت ارغوانی رنگ است و پس‌زمینه آبی.»
در همین نامه ونگوگ درباره منظره‌ای دیگر صحبت می‌کند که تصور می‌شد به تابلو «صخره» اشاره دارد، تابلویی که امروز در موزه هنرهای زیبای هیوستن به دیوار نصب است. تحقیق جدید نشان می‌دهد این تصور غلط بوده و توصیفات ونگوگ ببیشتر به تابلو «غروب در مونماژور» نزدیک است.
در مقاله نوشته شده که شواهد کافی برای اثبات ادعای کشیده شدن تابلو توسط ونگوگ در دست هست: «تنوع کشیده شدن قلم مو بر بوم و کیفیت خامه مانند نقاشی، و همچنین سرعت و شدت کشیدن شدن قلم مو بر تابلو نشان می‌دهد، این تابلو کار ونگوگ است.»
مدرک دیگر استفاده ونگوگ از رنگ لاجوردی است. این هنرمند بزرگ از تابستان سال 1887 به استفاده از این رنگ روی می‌آورد. همچنین در فهرست آثار ونگوگ (نوشته خودش) عنوان این تابلو در ردیف 180 نوشته شده و پشت تابلو نیز این عدد دیده می‌شود.
تابلو امروز در دستان شخصی است که نامش فاش نشده، او گفته تابلو را از 24 سپتامبر در آمستردم به نمایش می‌گذارد.
گاردین / 9 سپتامبر / ترجمه: حسین عیدی‌زاده
58241
نظر شما