سرای دلگشا، نخستین کلانتری تهران، مدرسه صدر، خانه ظهیر الاسلام، خانه نمازی و خانه رهنما و ... هر روز خبرهای ناراحت‌کننده‌ای از آثار تاریخی تهران به گوش می‌رسد. صاحب حمام مهدی‌خانی می‌گوید: «حالا نوبت تخریب به حمام مهدی خان رسیده است.»
فاطمه علی‌اصغر: حمام مهدی‌خانی قرار بود از بین حمام‌های از دست رفته‌ی تهران قدیم نجات پیدا کند، صاحبش همراه شده و بخش‌هایی از بنا را مرمت و بازسازی کرد اما این حمام هم احتمالا به زودی سرنوشت مشابهی با بناهای تاریخی تهران پیدا می‌کند؛ مدت‌هاست که نیمه‌کاره رها شده است.
یکی از مالکان این بنای تاریخی می‌گوید، مسئولان میراث‌فرهنگی تهران حتی جواب‌های تلفنشان را نمی‌دهند و برای نظارت هم که شده سری به آن‌ها نمی‌زنند. این در حالی است که دو سال پیش به دنبال بازدید احمد مسجدجامعی، عضو شورای شهر به همراه رجبعلی خسروآبادی، رییس اداره‌ی میراث‌فرهنگی تهران وعده داده شد که برای اتمام این پروژه اعتباراتی هم داده شود.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ سرای دلگشا، نخستین کلانتری تهران، مدرسه صدر، خانه ظهیر الاسلام، خانه نمازی و خانه رهنما و ... هر روز خبرهای ناراحت‌کننده‌ای از آثار تاریخی تهران به گوش می‌رسد. صاحب حمام مهدی‌خانی می‌گوید: «حالا نوبت تخریب به حمام مهدی خان رسیده است.»
حمام مهدی‌خانی کجاست؟
این حمام که یکی از قدیمی‌ترین حمام‌های تاریخی تهران به شمار می‌رود، در دل بازار قرار دارد. کارشناسان میراث‌فرهنگی می‌گویند که قدمت این بنا به دوره صفویه می‌رسد. با این حال این روزها خبرهای خوبی از این بنا شنیده نمی‌شود.
یکی از مالکین حمام، از نبود همکاری میراث‌فرهنگی و شهرداری نسبت به این بنای تاریخی می‌گوید: «بارها از مسئولان میراث‌فرهنگی درخواست کمک کردیم، اما جواب درستی دریافت نکردیم به طوریکه در این چند ماه اخیر، حتی کارشناسان این حوزه، زحمت بازدید از بنا را هم به خود نمی‌دهند. بارها شخصا به اداره میراث فرهنگی مراجعه کردم ولی بی فایده بود. فکر می‌کنم این سازمان خیلی نگران حفظ آثار تاریخی نیست.»
تنها نگاهی به مکاتبات مالکان این بنا نشان می‌دهد که از سال 79 تا امروز راه طولانی را طی کردند تا مرمت و ساماندهی این حمام را به اتمام برسانند اما تا به امروز به نتیجه نرسیده‌اند.
گفته می‌شود، حمام‌مهدی‌خانی در سال 1384 ثبت آثار ملی شده و از سال 1375 تحت تصرف اداره‌ی میراث‌فرهنگی است. یکی از مالکان این بنا می‌گوید:«در طول این سال‌ها میراث‌فرهنگی هیچ هزینه‌ای برای مرمت حمام پرداخت نکرده است.»
او می‌گوید: «از آنجایی که این حمام متعلق به اجداد من بوده، برای اینکه از بین نرود، تلاش کردم آن را بازسازی کنم. خودم چندین میلیون تومان برای بازسازی و حفظ بنا هزینه کرده‌ام و دیگر توان پرداخت هیچ هزینه‌ای را ندارم. من چه گناهی کردم که این بنا ثبت آثار ملی شده است؟»
مالکان از شهرداری هم گلایه‌های بسیار دارند: «ما با همکاری هم تصمیم گرفتیم، دو سال پیش با هزینه خودمان، بخشی از نمای بیرونی حمام را مرمت کنیم ولی متاسفانه مامورین شهرداری منطقه12 ناحیه 3 مانع ادامه بازسازی شدند و حتی قسمتی از دیوار را تخریب کردند. خوب در این شرایط من از مسئولان می‌پرسم که چه باید انجام دهیم؟»
او می‌گوید این بناهای تاریخی سرمایه ملی هستند اما مورد بی‌لطفی قرار گرفته‌اند. متاسفانه مسئولان به این منطقه تاریخی توجهی ندارند و محله‌های اطراف حمام، محل تجمع ارازل و اوباش و معتادین شده است. در صورتی که می‌توانست یکی از جاذبه های گردشگری باشد.
زمانی محمدباقر قالیباف، شهردار تهران گفته بود که برای اینکه ثابت کند، منطقه 12 محلی امن برای زندگی است، ساکن این منطقه شود، اما این گفته‌ی او در حد وعده بیشتر باقی نماند. به رغم اینکه خانه‌ای را برای او آماده کردند، چند صباحی بیشتر در این منطقه دوام نیاورد.
یکی از مالکان این بنا می‌گوید:« در حال حاضر دغدغه ما حفظ این حمام سنتی است و از سازمان میراث فرهنگی و شهرداری خواهشمندیم برای مرمت و بازسازی این بنای تاریخی اقدامات لازم را انجام دهد.»
گفته می‌شود، مساحت آن در حدود 900 متر مربع و شامل حمام به مساحت 450 متر مربع و تاسیساتی چون یک واحد پتو بافی، واحد مسکونی، مغازه و سرایداری است. این بنا دارای جرزهای آجری با ملات گل و آهک است. بنای حمام متعلق به دوره قاجار و در حدود 80 در صد آن سالم است.
حال باید دید که چه اتفاقاتی برای این بنا می‌افتد، آیا به زمره بناهای تخریب شده می‌پیوندد یا اینکه با پیگیری مالکان آن، مسئولان میراث‌فرهنگی و شهرداری اقداماتی برای اتمام مرمت و بازسازی این بنا انجام می‌دهند.
۴۷۴۷
نظر شما