اینکه اروپا و یا چین در برابر زیادهخواهی آمریکا میایستند اگر چه ممکن است به نفع ما هم باشد و مصداق اللهم اشغل الظالمین بالظالمین باشد ولی ما چه باید بکنیم؟ اگر توجه عمیق به نقش و وظیفه خود نکنیم و از این فرصتهای پیش آمده استفاده بهینه نکنیم باز اول مصیبت ماست! اینکه شعار روز شود که ما آمریکا را منزوی کردیم بسیار خوب البته این را بیشتر باید وزارت خارجه بگوید و بر این کار خود به صورت اصولی و اساسی تداوم بخشد، ولی اینکه شعار عدهای شود و دائما به آن افتخار کنند، از کار های مهمتر داخلی باز میمانند و فرصت، دوباره تبدیل به تهدید میشود.
ما میبایست از این فرصت طلایی استفاده میکردیم و دولت و ملت را سامان میدادیم تا بدون استفاده از پول نفت به اقتصاد و تولید داخلی میپرداختیم. اما با روبهراه شدن فروش نفت و قول گرفتن از اروپا که معلوم نیست تا چه اندازه تحقق یابد، باز کارها ولو کندتر به روال سابق برمیگردد. بنابراین اصرار بر فروش نفت به جای خود، اما باید آن برای روکم کردن امریکا باشد نه برگشت دوباره به همان وضعیت سابق. مگر بسیاری ازسیاستمداران و دلسوزان نمیگویند ایکاش نفت نمیداشتیم! باز نکند مثل همان بچه پولدارها دوباره به اتکای نفت گذران امور کنیم و بعد در دل بگوییم ملت هم گور اعتراضها! برایشان یک کاری میکنیم!
دولتهای غربی اگر آمریکا را منزوی کردند نه به خاطر ما بلکه به خاطر منافعشان و روزی هم در این دولت و یا دولتهای بعدی با هم آشتی میکنند. ما باید ببینیم که از این فرصت به دست آمده چه استفادهای بردهایم؟ آیا نشانهای هست؟ من بعید میدانم. ما فرهنگمان عوض شده است، ما نگاهمان تغییر کرده،ما از خودمان مأیوس شدهایم. خدا به خیر کند. هی میگویند ما به حول و قوه الهی از این گردنه هم عبور خواهیم کرد! بسیار خوب، اما بعدش چی؟ گردنهای دیگر و یا صبح امیدی روشن، صبح روشن استقلال، عزت و سر بلندی. آیا شما آن را میبینید؟ به ما هم نشان دهید تا امیدوار شویم.
نظر شما