هواپیمای قدیم خطوط هوایی چین به کره شمالی که باید مسافتی بیش از 4 ساعت از روی مرزهای آبی دو کشور طی میشد و ترس از هواپیمایی که قدمتش شاید به جنگ جهانی دوم بر میگشت لرزه بر اندام بازیکنان تیم ملی انداخته بود.
فرودگاه پیونگ یانگ اما تازه شروع سفری پر ماجرا بود. کشور کمونیستی و کاملا بسته کره شمالی شرایطش با هر جای دیگر دنیا متفاوت است. فرودگاهی که همه سازه سالن ترابری آن به 50 متر نمیرسید، تدابیر شدید امنیتی برقرار بود. موبایلها خیلی زود جمع شد. لپ تاپها حتی تا اطلاعات درون آنها چک شد. ورود دلار و مواد خوراکی بیش از حد ممنوع بود. در تمام شهر فقط یک هتل بود که چارهای برای اعضای تیم ملی نمیگذاشت که این دو شب را با هم سپری کنند. اتفاقی که خیلی به مذاق کادرفنی خوش نمیآمد اما چارهای هم نبود.
دو مشکل بزرگ قبل از بازی ترس را به دل اعضای کادرفنی انداخته بود. اول اینکه داوری پر اشتباه باشد. تیم داوری در مسافرت از چین همراه تیم ملی بودند. در طول مسیر مدام تاج سعی میکرد خودش را به داوران نزدیک کند. او امید داشت گفت و گویش با داوران چینی اثرگذار بوده باشد اما چندان مؤثر نشد. ترس دوم اما توهم مسمومیت بازیکنان بود. اتفاقی که سالها قبل در بحرین برای تیم ملی افتاده بود و معجون کشک و بادمجان میزبان کار خودش را کرد. کادرفنی و تاج میترسیدند تیم ملی اسیر مسمومیت شود و همین ترس باعث شد تا همه خورد و خوراک تیم را سفارت تقبل کند.
آخرین تمرین تیم ملی هم هنوز تمام نشده بود که بازیکنان میزبان به ورزشگاه آمدند. این کار خشم افشین را به همراه داشت اما او چارهای غیر از تمکین نداشت؛ «این جا کره شمالی است. این کشور شرایط خاص خودش را دارد و میدانی که من هم عادت ندارم تقصیر را به گردن مشکلات واهی بیندازم. ما شرایط آنجا را از قبل میدانستیم پس خیلی برای ما مهم نبود چه میشود.»
تیم ملی با قطبی نتوانست از فرصت هایش استفاده کند و بازی در پایان مساوی شد؛ «شاید منطق میگفت باید نیمه اول گل میزدیم اما بختمان یار نبود. در شروع نیمه دوم ما برای بردن جلو کشیدیم که این موضوع فرصتهایی را به میزبان داد اما در نهایت ما تلاش مان را کردیم.» او البته تعویض خلیلی را خلل اصلی وارد شده به تیمش معرفی میکند؛ «برهانی مصدوم شده بود اما محسن خیلی آماده نشان میداد. من معتقدم او میتوانست برایمان گل بزند اما بدشانسی آوردیم. حیف شد. مصدومیتش همه چیز را به کل خراب کرد و تعویض سوم مان را هم به کما برد چون ترس داشتیم با آسیب دیدگی احتمالی یکی مثل کریمی 10 نفره شویم.»
بازگشت به تهران بلافاصله پس از سوت پایان بازی انجام شد. هواپیمای ویژه نهاد ریاست جمهوری که در دوره محمد خاتمی برای دولت خریده شده بود خیلی زود از پیونگ یانگ بلند شد چون ممکن بود با تاریکی هوا فرودگاه کوچک تعطیل شود و تیم برای پرواز 12 ساعته برگشت یک روز اضافه در این کشور بماند.
کابوس سفر به پیونگ یانگ از همان فرودگاه چین آغازشد.
کد خبر 10292
نظر شما