در تحلیل «الجزیره» پیرامون این خبر آمده است: «علاوی» که سخت مورد حمایت عربستان است امیدوار بود که «عبدالله» از او حمایت کند اما دو تماس تلفنی «احمدی نژاد» با «عبدالله» در یک هفته نشان از توافق هایی بین این دو چهره موثر در عراق دارد که نهایتا این توافق به ضرر «علاوی» تمام شد.
«نوری المالکی» با سفر یک روزه خود به تهران این حلقه را کامل کرد و در چند ساعت، رابطه مخالفان دولت عراق با هواداران خارجی را قطع کرد و حمایت بیشتر ایران را بدست آورد.
«الجزیره» اضافه می کند، این پازل منطقه ای را سفر «حکیم» به سوریه و سفر «علاوی» به مصر تکمیل کرد و سرانجام نقشه دولت عراق در مسیر میان، تهران - دمشق ـ ریاض، تکمیل شد و «ایادعلاوی» قانع شد که تنها چند پست خاص رادر دولت عراق در اختیار داشته باشد و نخست وزیری «مالکی» را بپذیرد.
این تحلیل اگرچه یک سویه نگاشته شده و چهره مظلومی از «علاوی» را ارائه می دهد اما، واقعیت این است که اکنون دولت عراق اگر بخواهد نیز نمی تواند از حمایت دولت ایران چشم پوشی کند و تنها گروهی که می توانند از حمایت های ایران به نفع امنیت و ثبات عراق بهره ببرند نه «ایاد علاوی» و نه «ملک عبدالله»، بلکه «مالکی» و همفکران او هستند.
نظر شما