راه‌حل غلط

علیرضا  زاکانی*

یادداشت نماینده مردم تهران در آخرین شماره هفته نامه پنجره، نشان می دهد از نگاه دکتر علیرضا زاکانی، تغییرات در دانشگاه علوم پزشکی ایران، نه تنها ادغام نیست، بلکه "انحلال، غیر منتظره است."

وی در یادداشت خود آورده:

"تصمیم شتاب‎زده و اقدام غیرمنتظره انحلال دانشگاه علوم‎ پزشکی ایران در هفته‎ای که گذشت همگان را در حیرت فرو برد و برگی نامبارک را در کارنامه مدیریت فعلی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به ثبت رساند. ختم فعالیت دانشگاهی که سه دهه افتخار را در کارنامه خود ثبت کرده است و ادغام تبعیض‎آمیز منابع انسانی، امکانات و مأموریت‎های آن بین دانشگاه‎های علوم پزشکی تهران و شهید بهشتی از ابعاد گوناگون قابل‎تحلیل و تأمل است"

به نوشته این عضو کمیسیون اصل 90، جنبه های مختلف این انحلال را می توان چنین دانست:

 1-اعلام انحلال یک‎شبه این دانشگاه، خلاف مصلحت و تدبیر و به‎دور از رعایت به‎‎کارگیری خرد جمعی در رسیدن به مرتبه بالایی از تصمیم صحیح، برنامه‎ریزی درست و اقدام مناسب است و به‎نظر، اولین اشکال به‎جا و درست وارد شده به این انحلال توسط اساتید، کارمندان و دانشجویان این دانشگاه همین بی‎اعتنایی به رای و نظر کسانی است که افتخارآفرینان عرصه علم و خدمت در این دانشگاه می‎باشند. امری که مسلما توجه به آن هزینه‎های اقدام انجام‎پذیرفته را به‎شدت کاهش می‎داد.

2- عدم هماهنگی و همفکری با مراجع ذی‎صلاح و مؤثر در عرصه علم‎آموزی و خدمتگزاری جامعه پزشکی به‎ویژه در مجلس شورای اسلامی و شورای عالی انقلاب فرهنگی از اشکالات بنیانی دیگر این تصمیم است، به طریقی که مراجع مربوطه در هیچ‎یک از مراحل شکل‎گیری و اجرای این ادغام نقشی نداشته‎ و حتی طرف مشورت هم قرار نگرفته‎ و خبر آن را نیز از طریق رسانه‎ها دریافت داشته‎اند.

3- زمان اجرا کردن این اقدام و شتاب در اجرایی نمودن آن نیز تأمل‎برانگیز بوده و نیاز به بررسی جدی دارد چراکه اگر این تصمیم نادرست بدون لحاظ کردن شرایط کنونی کشور گرفته شده باشد زنگ خطری برای عرصه‎های پیش‎رو در اعتماد به واگذاری سکان نظام سلامت کشور است و یا بالعکس اگر زمان اجرایی شدن انحلال به‎دقت انتخاب شده باشد تا هر اعتراضی را با برچسب خاصی ملکوک کنند، موضوع نیاز به پیگیری و دقت‎نظر در عقبه شکل‎گیری آن دارد تا در صورت دریافت نکاتی شفاف در این خصوص با بانیان آن برخورد قانونی انجام پذیرد.

4- تبعیض در هر سطح و توسط هرکس انجام پذیرد امری نادرست و قبیح است. واگذاری بخش آموزش و پژوهش به دانشگاه علوم پزشکی تهران و مسئولیت‎های خدماتی در حوزه‎های بهداشت و درمان صرف به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از این دست امور تبعیض‎آمیز می‎باشد. تحقیقا نادرستی این تصمیم تبعیض‎آمیز آن‎قدر مبرهن و روشن است که برای اهل نظرو آشنا به امورات مأموریتی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و دانشگاه‎های تابعه نیاز به حداقل استدلال نیز نیست.

5- نکته قابل‎توجه دیگر، شرایط اتفاق افتاده از پس این تصمیم و اقدام انجام پذیرفته می‎باشد که منجر به جریحه‎دار شدن خاطر اساتید، دانشجویان و کارمندان خدوم دانشگاه علوم پزشکی ایران شده است و در ادامه سبب شده تا عده‎ای بدخواه به‎دنبال بهره‎گیری از آب گل‎آلود و سوارشدن بر موج اعتراض به حق شکل گرفته موجود باشند.

 این نماینده اصولگرا در بخشی از یادداشت خود آورده است:

 فلسفه این انحلال و ادغام توسط مسئولان امر در سه محور خلاصه شده است:

الف- پیرو تصمیم درست دولت خدمتگزار در سبک‎سازی شهر تهران، تصمیم به این اقدام و خارج کردن تعداد زیادی از شاغلین و دانشجویان این دانشگاه از تهران گرفته شده است.

ب- به‎علت رقابت تنگاتنگ ما در رسیدن به قله علمی در منطقه و ضرورت داشتن دانشگاه‎های پیشرو و به‎خصوص بالا رفتن رتبه دانشگاه علوم پزشکی تهران - برای صعود آن از رتبه 470 کنونی به جایگاه 200 - در بین دانشگاه‎های جهان این ادغام ضروری می‎نماید.

ج- نابه‎سامانی و عدم هماهنگی در ارایه خدمات بهداشتی‎ درمانی در شهر تهران سبب شده تا با این تصمیم، نظام هماهنگ خدمتگزاری محقق شود و نظارت دقیقی نیز بر کارگزاران آن اعمال گردد.

ضمن احترام به نظرات مبدعان این طرح پاسخ اجمالی هر سه نکته فوق عبارت است از:

الف) بعد از تشکیل استان البرز و ارتقاء و مستقل شدن دانشکده علوم پزشکی کرج به دانشگاه، عملا پرسنل خدمتگزار در کرج، ساوجبلاغ و نظرآباد از دانشگاه علوم پزشکی ایران جدا شده و تحقیقا امروز انحلال دانشگاه و ادغام آن به یقین به انتقال فردی نخواهد انجامید چراکه همه اساتید، دانشجویان و پرسنل خدوم حاضر در تهران، شهریار و رباط‎کریم با مأموریت‎های خود در تهران حضور خواهند داشت. از این‎رو تمسک به سیاست تمرکززدایی و تأکید بر خروج از تهران منتفی است.

ب) ادعای بالا رفتن رتبه ما در حوزه تولید علم و علم‎آموزی و ارتقای دانشگاه علوم پزشکی تهران با افزودن ظرفیت‎های دانشگاه ادغام شده به آن نیز سست بوده و از ناپختگی این اقدام پرده برمی‎دارد چراکه اولا ظرفیت‎های خالی و توان بالقوه دانشگاه علوم پزشکی تهران برای ارتقاء شرایط مطلوب آن بسیار است که به فعلیت رساندن حتی بخشی از آن‎ها جهشی را در ارتقای سطح این دانشگاه فراهم کرده و نیاز به انحلال یک دانشگاه 30 ساله را مرتفع خواهد کرد. ثانیا حرکت در مسیر انحلال و ادغام ظرفیت یک دانشگاه به دیگری، انتخاب راحت‎ترین راه - و البته در این مورد راه‎حلی غلط - برای جبران عقب‎افتادگی‎هاست. راهی که با تعارضات ایجاد کرده، از پیش عقیم به‎نظر خواهد رسید.

ج) درخصوص یک‎پارچگی ارایه خدمات بهداشتی و درمانی و ایجاد نظارت قوی‎تر بر امور هم‎ اگر راه انتخاب شده صحیح باشد لاجرم وجود دو دانشگاه در تهران نیز مانع وضع مطلوب خواهد بود و بی‎تردید ادامه این نگاه نیز راهی جز حذف دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و هضم آن در دانشگاه علوم پزشکی تهران فراروی ما نخواهد گذاشت. علاوه‎بر این‎که هماهنگی و نظارت بهتر را به طرق دیگری می‎توان اعمال کرد بدون این‎که چالشی را به نظام سلامت تحمیل کرد.

* نماینده مردم تهران و عضو کمیسیون اصل 90