کسب مقام دومی آسیا تا 10 سال آینده هم محال است

پیروزی ورزش ایران و کسب رتبه چهارمی رای این دوره از بازی ها را من پیش از این هم پیش بینی کرده بودم و خیلی اتفاق دور از دسترسی نبود. این یک اتفاق واضح و روشن است که بودجه ورزش در سال های اخیر نسبت به دو دهه گذشته چیزی بیش از 1000 درصد افزایش داشته است. توان ورزشی مان هم به همین میزان بالا رفته بود و برآیند این رشد باید در نتایج تیم ها هم به نمایش در می آمد. اگرچه نباید از یاد ببریم که 24 سال قبل هم کاروان ورزشی ایران در زمانی که من مسئولیت اداره ورزش را در اختیار داشتم هم افتخاری مشابه نسیب ورزش ایران شده بود و کاروان ما در بازی های آسیایی کره جنوبی موفق به کسب رتبه چهارم تیمی پیکارها شده بود. این نتایج هنوز هم نسبت به افتخار نایب قهرمانی آسیا که کاروان ایران آن را در بازی های 1974 بدست آورده بود فاصله دارد اما اتفاقی که برای کاروان ما در سئول افتاد این بود که کاروان کوچک ما تنها در رشته هایی محدود به بازی ها اعزام شد و توانست دست به کاری بزرگ بزند و در پله چهارم بازی های آسیایی را بدست آوردند. آن روزها شرایط کشور طوری بود که ما برای ورزشکاران مردمان و حرکات و رفتارهای ورزشی شان هم باید توجیه شرعی می آوردیم. در آن زمان اصلا امکانی برای شرکت بانوان در مسابقات ورزشی نبود و حتی آن اوایل رشته هایی مثل فوتبال را مستهجن می دانستند . حتی تا همین چند سال قبل هم بانوان حق حضور در رشته هایی غیر از تیراندازی که هیچ تحرکی نداشت را نداشتند . الان اما خوشبختانه شرایط تغییر کرده و خیلی بهتر شده است. واقعا برای من و بسیاری از افرادی که مدیریت ورزشی را در دهه های گذشته تجربه کرده ان ، باعث خوشحالی است که می بینیم دختران ورزشکار ایرانی می توانند با حفظ شئونات اسلامی در مسابقات ورزشی شرکت کنند و اینگونه افتخار آفرینی کنند. به خصوص کسب اولین مدال طلا برای بانوان در رشته ووشو که اولین بار در زمان مدیریت خود من وارد ایران شد. اما درباره کسب عنوان چهارمی ، این نکته را از یاد نبریم که کاروان امسال ما پس از بازی های آسیایی تهران ، بزرگترین کارون ورزشی تاریخ مان در بازی های آسیایی بود. شاید نسبت به کاروان سال 1986 ما چیزی نزدیک به 4 برابر افزایش داشت و بودجه اش هم که رشدی 1000 درصدی را نشان می داد و در نهایت توانستیم به جایگاه چهارمی دست پیدا کنیم و باز هم معتقدم اگر مدال های بانوان مان نبود ، این موفقیت بدست نمی آمد و ما چهارم نمی شدیم. از یاد هم نبریم که فاصله مدال مان با قزاق ها که در پله پنجم قرار گرفتند ، بسیار ناچیز بود و فقط دو مدال طلا بیش از آنها داشتیم. آنها در سطح مدال ها نزدیک به 20 مدال بیشتر از کاروان ایران کسب کرده بودند و ارزش رنگ مدال های مان بود که ما را بالاتر از قزاقستان قرار داد. با این وصف صحبت از دستیابی به رتبه دوم آسیا آن هم برای 4 سا بعد محال به نظر می رسد. به شخصه اعتقاد دارم که نه فقط برای دوره بعد که حتی برای دوره بعد از آن هم اگر تمام پتانسیل ورزش کشورمان را بسیج کنیم ، امکانی برای کسب مقامی بهتر از چهارمی نداریم و در چشم انداز 10 ساله ورزش مان این توان که به جایگاه دومی آسیا برسیم دیده نمی شود. به نظر می رسد این رویای رئیس جمهور بیش از هر چیز برای ایجاد تحرک در حوزه ورزش و ایجاد شور و نشاط در میان جوانان است. رئیس اسبق سازمان تربیت بدنی