اگر سینما واقعا مسئله باشد معاونت سینمایی می‌داند با تعامل با دست‌اندکاران سنیما می‌تواند آن را پیش ببرد. هر عامل دیگری حتی سیاست در درجه اول قرار بگیرد؛ طبیعی است که سینما درجه دوم می‌شود.
معضلاتی که امروز خانه سینما در درگیری با معاونت سینمایی با آن مواجه است از همین درجه دوم شدن سینما ناشی می‌شود. جلوی کادر چیزی دیگری است و سینما در پشت کادر قرار می‌گیرد، اما اگر این‌ها جا‌به‌جا شود وضعیت بهبود پیدا می‌کند، یعنی مسئول سینمایی باید بداند مهمترین مسئله خود سینماست. به هر صورت تعاریفی کلی در سینما وجود دارد که همه آن را پذیرفته‌اند و در زمان فیلمسازی یا هر فعالیتی در این سینما براساس آن عمل می‌کنند.
رفتارهایی از روی تصمیم‌گیری‌ها و دیدگاه‌های شخصی امری غیرمعمول در سینما و آن هم در مرحله مدیریت است؛ همان‌طور که وقتی فیلمسازی تصمیم می‌گیرد در شرایط سینمای ایران فیلمی بسازد و بردار برآیندی میان خواست خود و وضعیت موجود در سینما به وجود می‌آورد. این شرایط باید در مورد مدیریت سینما نیز در نظر گرفته شود.
اما وضعیت الان به گونه‌ای است که دیگر آن بردار برآیند نیست و می‌گویند این فلش به این سمت است و همه باید در مسیری که آن تعیین می‌کند حرکت کنند. بنابراین برداری بین آن فلش و این فلش سازنده وجود ندارد. معضل کنونی ما همین نرسیدن به خط سیر مشخص بین مدیریت دولتی و صنفی سینما است. این معضل حل‌شدنی نیست، مگر اینکه با دو فلش و بردار برآیند آن ربرو باشیم.
زیبایی کار این است که با وجود جو سیاسی و فرهنگی موجود، بدنه سینما با دیدگاه‌های خاص خود وارد عمل شود و با درک رویکرد موجود در دولت به توافق جمعی رسیده و کار خود را انجام دهد. در همه این موارد نیز باید سینما قبل از هر چیزی قرار بگیرد.
معضل کنونی ما این است که سینما باید خود را با نقطه نظرهای موجود هماهنگ کند. سینما خودش یک موجودیت و هنر صنعت است که وجود دارد و نقطه نظرها باید با موجودیت سینما تعریف شود. در این مشکل حتی شخص مطرح نیست. ممکن است هر کس برود و بعدی بیاید باز هم در صورت رده دوم بودن سینما مشکلات ادامه داشته باشد. تعامل میان همه اهالی سینما می‌تواند وضعیت سینمای ایران را بهبود بخشد.
143 / ت
نظر شما