عدالت در سلامت قرار نیست قابل لمس باشد

سپیده سعیدی: شروع کار دولت دهم، احتمالاً در بسیاری از موارد با تکرار اقدامات و کارهای گوناگونی که در 4 سال اخیر رخ داده بود همراه خواهد بود و در حال حاضر شاید قوه مجریه مشغول بازنگری اعمال، فعالیت‌ها و اقدامات گذشته خود باشد. البته برای آنکه بتواند به ادامه کار برای اهداف خود در 4 سال آتی بپردازد. بحث عدالت در سلامت، ارتقاء سطح سلامت و گسترش امکانات درمانی و خدمات پزشکی در ایران یکی از آن مباحثی است که شاید طی 4 سال گذشته حرف‌ها و حدیث‌ها یا بهتر بگوییم قول‌ها و وعده‌های بسیاری درباره آن شنیدیم. اینکه تا چه اندازه دولت نهم به این وعده‌ها عمل کرده و قرار است در 4 سال آینده چه راه‌هایی را برای رسیدن به این اهداف طی کند، سؤالاتی است که اکبر رنجبر‌زاده عضو کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی به آنها پاسخ می‌دهد.

آقای رنجبر‌زاده اگر بخواهیم فعالیت‌های دولت نهم در 4 سال گذشته را در حوزه سلامت بازنگری کنیم شاهد چه اقدامات مفیدی در گذشته خواهیم بود؟
اول به موضوع عدالت در سلامت اشاره می‌کنم که در این باره دولت نهم بسیار سعی کرد تا این مبحث را در لایه‌ها و مقاطع گوناگون سلامت بگنجاند و آن را در تمامی جامعه گسترش دهد.

به نظر شما موفق عمل کرد؟
بله ما شاهد هستیم که در تمامی زمینه‌ها‌ی سلامت موضوع عدالت راه خود را پیموده است .

می‌توانید برای ما این اقدامات را یادآوری کنید؟
ببینید عدالت در سلامت بدین معنا نیست که مردم بتوانند برنامه‌های طرح‌ریزی شده را در طول مدت چند ماه لمس کنند و یا بگویند که در این مورد عدالت در سلامت قابل درک و لمس است .

در طول 4 سال چه؟ و اینکه آیا این هدف در نهایت برای مردم طرح‌ریزی نشده است ؟
منظور از مبحث عدالت در سلامت صرفاً مسائل پزشکی و بیماری نیست در دولت نهم تلاش‌های بسیاری انجام شد تا جنبه‌های روانی در جامعه به وضعیت تعادل برسد. مثلاً دولت نهم تلاش کرد تا جامعه را از نا‌هنجاری به هنجار تغییر دهد. درمورد مسائل اشتغال، ازدواج و مسکن جوانان قدم‌هایی را برداشت تا سلامت روان را در جامعه ارتقاء دهد از دید من سلامت محور بودن تنها بیمار و بیمارستان نیست. اگر انسان‌ها احساس خوشی و خوشبختی نیز داشته باشند باز هم سلامت هستند .

اما معمولاً در حوزه بهداشت و درمان و ارتقاء سطح سلامت کسی از دولت و مسئولان مربوطه توقع حرکت به سوی جو‌ی شاد در جامعه را ندارد.
اگر در تمام نقاط دور افتاده ایران به ویژه در روستاهای ما تجهیزات به صورت عادلانه‌ای تقسیم شوند و پزشکان متخصص از مرکز به سمت و سوی این نقاط سوق پیدا کنند آن موقع ما می‌توانیم بگوییم که ما در بحث سلامت و عدالت در آن به نتیجه مطلوب رسیده‌ایم.

در‌باره سؤال شما هم باید بگویم که تحلیل من از این روش آن است که دولت نهم به انجام کارها و اقدامات زیر بنایی معتقد است. اینکه ما بتوانیم با تقسیم تجهیزات در تمام نقاط کشور از مهاجرت افراد و جدایی آنها از آبا‌ و اجدادشان جلو‌گیری کنیم و به این ترتیب سلامتی را در سطح جامعه گسترش دهیم اینها حرکت‌های اساسی و سازنده‌ای هستند.

آیا توسعه درمانگاه‌ها و بیمارستان‌ها نمی‌تواند توسعه‌ای زیربنایی باشد؟
بله حتماً همین‌طور است؛ در این‌باره باید بگویم که در 4 سال گذشته ما در این خصوص پیشرفت چشمگیری داشتیم که در 25 سال گذشته نداشته‌ایم.

نظر شما درباره پرداخت‌های سنگینی که مردم هنگام پذیرش در بیمارستان‌ها متحمل می‌شوند، چیست؟
در دولت دهم در 4 سال آینده این موضوع از اولویت‌های وزارت بهداشت قرار گرفته است تا در بخش‌خصوصی این نا‌بسامانی سامان یابد. چرا که من هم معتقد هستم که این پرداخت‌های سنگین برای مردم بسیار نگران‌کننده است.

این ساماندهی چرا تابه حال انجام نشده و چگونه امکان‌پذیر است؟
برای تحقق یافتن هر هدفی به هر حال زمان قابل توجهی لازم است و این حرکت در جهتی که امرار معاش پزشکان مختل نشود و نیز بیماران از رفاه کامل به همراه آرامش بر‌خوردار شوند ادامه پیدا خواهد کرد. توجه به دغدغه‌های مردم و فراهم آوردن امکانات لازم برای آنها از اهداف دولت به شمار می‌رود.