تاکنون برای رساندن دارو به بدن، ابزار بسیاری در مقیاس نانو تولید شده‌اند که به روش‌های گوناگون حرکت می‌کنند. جدیدترین نوع این ابزار، یک ربات کوچک چهارپاست که می‌تواند در بدن حرکت کند. این میکروربات، نخستین بار توسط "مارک میسکین" (Marc Miskin)، استادیار "دانشگاه پنسیلوانیا" (UPenn) ابداع شد.
طول ربات‌هایی که با فناوری نانو تولید می‌شوند، معمولاً به ۷۰ میکرون می‌رسد و می‌توان آنها را در عرض چند هفته تولید کرد. این ربات‌ها، با کمک نوعی ویفر سیلیکونی فشرده به ضخامت ۱۰۲ میلی‌متر ساخته می‌شوند.
بدن هر ربات، از یک شیشه مافوق باریک تشکیل شده که لایه‌ای از سیلیکون به همراه تجهیزات الکترونیکی و دو تا چهار سلول خورشیدی روی آن قرار دارند. پاهای میکروربات، از ماده‌ای به ضخامت ۱۰۰ اتم تشکیل شده که یک لایه پلاتین و یک لایه تیتانیوم را در برمی‌گیرد (به جای تیتانیوم، از گرافین نیز می‌توان استفاده کرد).
هنگامی که اشعه لیزر به سلول‌های خورشیدی ربات می‌تابد، الکتریسیته در پاهای عقب و جلوی آن به جریان درمی‌آید. جریان الکتریسیته موجب گسترش پلاتین می‌شود اما تیتانیوم به همان شکل باقی می‌ماند؛ این فرآیند به خم شدن پاهای ربات کمک می‌کند. با خاموش شدن جریان الکتریسیته، پاها به حالت ابتدایی خود بازمی‌گردند.
میکروربات‌ها آن قدر کوچک هستند که می‌توان آنها را به راحتی و با استفاده از سوزن‌های زیرپوستی، به درون بدن تزریق کرد. این ربات‌ها تنها می‌توانند در لایه‌ای از بافت بدن که پهنای آن به اندازه یک ناخن است، جابه‌جا شوند.
میسکین و گروهش قصد دارند منابع دیگری برای تأمین انرژی ربات به آن اضافه کنند و در حال حاضر در تلاش هستند تا با افزودن امکاناتی مانند حسگر، ساعت و سیستم‌های کنترلی، نسخه هوشمند میکروربات‌ها را ارائه دهند.
5656
نظر شما