علی افتخاری:
این فیلم داستان جان دیلینجر گانگستر معروف سال‌های پرتلاطم دهه 1930 آمریکاست که مهارت مثال‌زدنی‌اش در سرقت از بانک، آمریکای اسیر رکود اقتصادی را تحت تأثیر قرار داد و او را به یکی از قهرمانان این کشور تبدیل کرد. دپ در این فیلم نقش دیلینجر را بازی می‌کند و کریستین بیل نیز نقش ملوین پرویس یک مامور پلیس فدرال را دارد که در تعقیب او بود.
دپ درباره شخصیت دیلینجر می‌گوید: «او در آن دوران همانند یک ستاره راک‌اند رول، مشهور بود. او کاریزمای زیادی داشت و همان طور که خودش می‌خواست زندگی کرد و هیچ‌گاه حاضر به مصالحه نشد. به نظرم دیلینجر یک جور رابین هود بود و واقعاً به مردم اهمیت می‌داد. او می‌دانست زمان کوتاه است و اعتقاد دارم خودش را پیدا کرده بود. دیلینجر با این مسئله که خیلی وقت ندارد و سفرش کوتاه است، کنار آمده بود.» شرایط اقتصادی دوران دیلینجر به نوعی به بحران اقتصادی دوران معاصر شباهت داشت. دیلینجر و گروه او شامل نلسن «بچه صورت» تنها در یک سال با سرقت از بانک‌های ایالات مرکزی آمریکا، به پول امروز حدود سه میلیون پوند دزدیدند. دیلینجر در همان دوران دو بار از زندان فرار کرد، از دام ماموران پلیس گریخت و حداقل یک مامور را هم کشت.
این ماجراجویی‌ها در یکی از شب‌های ژوئیه 1934 به پایان رسید. دیلینجر که به دیدن فیلمی از کلارک گیبل با عنوان «ملودرام منهتن» رفته بود، هنگام خروج از سینما بیوگراف در شیکاگو گیر ماموران پلیس افتاد که انتظارش را می‌کشیدند. او سعی کرد از خود دفاع کند، اما با شلیک سه گلوله از پا درآمد. او هنگام مرگ 31 ساله بود.
جانی دپ 46 ساله از دوران کودکی مجذوب شخصیت دیلینجر بود، تا حدی به این خاطر که او در اوئن‌بورو در ایالت کنتاکی به دنیا آمد و این شهر با مزرعه‌ای در ایندیانا جایی که دیلینجر دوران نوجوانی خود را در آن گذراند، تنها 160 مایل فاصله دارد. دلیل دیگر اینکه پدربزرگ و ناپدری دپ، خلافکار بودند.
دپ توضیح می‌دهد: «علاقه من به دیلینجر یک جورهایی با خانواده و دوران کودکی من ارتباط دارد. پدربزرگم که خیلی به او نزدیک بودم، به نوعی در کار قاچاق مشروبات الکلی بود و ناپدری‌ام هم کمی ناقلا بود و دله دزدی می‌کرد و مدتی را هم در زندان استیسویل در ایلینویز گذراند.»
جالب اینکه دپ هنگام تحقیق درباره نقش دیلینجر در زندان استیسویل عکسی از ناپدری‌اش رابرت پالمر را دید که سال 2000 درگذشت. او در این باره می‌گوید: «ناپدری‌ام منبع الهام من بود. من گذشته او را می‌دانستم، اما یادم می‌آید وقتی کوچک بودم او از آن دوران به عنوان سال‌های دانشکده یاد می‌کرد. وقتی بزرگتر شدم ازش پرسیدم چه دانشکده‌ای می‌رفته و او گفت، زندان استیسویل! او و پدربزرگم منبع الهام من در بازی در نقش دیلینجر بودند.»
جانی دپ آرام و هوشمندانه صحبت می‌کند. او یکی از معدود بازیگران هالیوود است که واقعاً سودای ستاره بودن ندارد. در عوض دپ به لطف حضور در نقش شخصیت‌های نامتعارف، بخصوص کاپیتان جک اسپارو در سه‌گانه «دزدان دریایی کارائیب»، یکی از مطمئن‌‌ترین ستاره‌های سینماست. این نقش برای دپ جوایز بسیار و یک نامزدی اسکار به همراه داشت و او را در ردیف پولسازترین‌های هالیوود قرار داد. دپ برای بازی در فیلم موزیکال «سوئینی تاد» بار دیگر نامزد اسکار شد و حضور پرشور او در نقش دیلینجر می‌تواند مورد توجه رای‌دهندگان آکادمی قرار بگیرد.
«دشمنان مردم» بر مبنای کتاب «دشمنان مردم: بزرگترین موج جنایی آمریکا و تولد اف بی‌آی، 43-1933» نوشته برایان بورو ساخته شده است. چانینگ تیتم، بیلی کراداپ، استفن گراهام، ماریون کوتیار، جووانی ریبیسی و استفن دورف دیگر بازیگران «دشمنان مردم» هستند.
تلگراف / جان هیسکاک
نظر شما