در ایران، از وقتی عنوان کار برای خدا و خدمت به خلق خدا مطرح شد، کم‌کم به دلیل علاقۀ وافر خدمت به خلق خدا و کسب ثواب از این کار! هر کس که از مدیران اداری به سن بازنشستگی رسیدند، از آن به نوعی سر باز زدند.
خصوصاً که این کسب ثواب عملاً به کسب قدرت و ثروت نیز می‌انجامید که دیگر اصلاً امکان رها کردن پست و مقام وجود نداشت و چاره‌ای جز کمک عزرائیل برای کناره‌گیری از مدیریت‌ها نبود!
من به جِد و از قدیم بر این باور بودم که مسأله بازنشستگی در وقت قانونی کار، باید همۀ کارمندان که مدیران را هم شامل می‌شود، بدون تبعیض انجام شود. در این صورت در پایان کار هر فردی، نه برای او بی‌حرمتی تلقی می‌شود که از کار جدا شده و نه این کار برای مدیران سخت دشوار است.
خود من چون کارمند صدا و سیما بودم و در قانون صدا و سیما با ۲۵ سال کار بازنشسته می‌شوند، با اصرار از مدیریت صدا و سیما که تازه عوض شده بود خواستم این کار را انجام دهد و خوشبختانه با طی مراحل سخت و سنگین اداری از چند ماه پیش رسماً به من ابلاغ کردند. شاید به همین دلیل که نمی‌توانستم کار جدیدی بگیرم در ایام انتخابات آزادانه هر تحلیلی که به آن باور داشتم نوشتم.
من معتقدم باید فرهنگ بازنشسته شدن در وقت قانونی نهادینه شود. به‌خصوص افرادی که مثل من بسیاری مدیریت‌های اداری بعد از انقلاب را تجربه کرده‌ایم باید قبول کنیم که سن مدیران اول انقلاب به وقت بازنشستگی نزدیک می‌شود.
* منتشر شده در چهاردهم تیر هزار و سیصد و هشتاد و چهار در وبلاگم
سنّت بازنشستگی درکارهای اداری، عرفی است که از سوی همۀ جهان پذیرفته شده است.
کد خبر 1277406
نظر شما