اما سرگرداندن ما توسط اروپائیان به مراتب بدتر است. زیرا اگر امریکا شمشیر را از رو کشیده است ولی تروئیکای وی یعنی اروپائیان همان کار امریکا را می کنند ولی در قالب خدعه و نیرنگ. مهلت یکساله ایران توأم با نجابت نشان داد که واقعیت جز این نیست. آنها می گویند نمی توانند کاری انجام دهند! خوب اگر صداقتی بود همین مطلب را از روز اول می گفتند و نسبت به چیزی متعهد نمی شدند. لذا معلوم شد که آنها با امریکا هستند و نقش نگهداشتن یکطرفة ایران را در برجام اصالتاً و نیابتاً انجام می دهند.
آنچه بیشترآدم را عصبانی می کند سخنان و اظهار نظرهای سه کشور اروپایی است که می گویند اگر یک طرف وظیفه اش را انجام نداد طرف مقابل یعنی ایران باید پای بند به تعهدانش باشد!
این سخنان زورمدارانه چقدر تحقیرآمیز است و ایران این ها را می شنید و کمتر به پاسخ مبادرت می کرد. تصمیم ایران مبنی بر کم کردن تعهدات پس از چهار سالی که از تصویب و اجرای یک جانبه ایران می گذرد! و احیانا داوطلبانه! گام بالنسبه مثبتی بود اما همین هم چقدر آنها را عصبانی کرده است. آیا این خود دلیل بر این نیست که آنها با برجام ما را به استثمار کشیده اند؟
پس از اقدام ایران خانم موگرینی اظهار داشت که ما از اقدام یک جانبه ایران ناخشنود هستیم. وزیر خارجه پرروی فرانسه اظهار داشت که ایران نگذاشت چهارمین سال برجام را به خوشی جشن بگیریم. واقعاً راست می گوید چهار سال بی سر و صدا ایران را به بند کشیدند و با وعده های توخالی مسئولان ما را سر گرم نگه داشتند. حق با وی است که امسال که کمی ایران می خواهد خودی نشان دهد آنها عصبانی می شوند. وزیر خارجه آلمان هم در ایران فرمودند که ما نمی توانیم معجزه کنیم ولی ایران باید به تعهداتش پایبند باشد!
البته به اظهار نظرهای دو عضو دیگر هم نباید خیلی خوش بین بود. آنچه به ظاهر همه را متقاعد کرده راه مقاومت و ایستادگی در برابر زور است. بیایید واقعاً به خود آئیم دست از تفرقه برداریم و از نسبت‌های ناروا چون کاسبان تحریم و یا مریدان کدخدا دست برداریم و با صداقت در پی اصلاح امور کشور باشیم و واقعاً به نیروهای جوان داخلی باور داشته باشیم.
صحبت‌های گاه و بیگاه با رئیس جمهور جوان فرانسه با آنهمه کینه ای که این کشور نسبت به ما دارد جای تعجب است. آیا او می خواهد با ما گفتگو کند یا ما به او تلفن می زنیم؟
اما تعجب از آقای ظریف است که با آنکه مقام رهبری از وی تقدیر می کنند وقتی خبرنگار در نیویورک از وی می پرسد اگر امروز برجام مطرح می بود اظهار می دارد که باز هم همین کار را می کردم بدون هیچگونه توضیحی. ایشان حق بود اشاره می کرد که با این افراد عهد شکن هرگز معاهده ای امضا نمی کردم. ایشان می توانستند بگویند ما به خاطر اینکه الگویی از صداقت باشیم چنین کردیم. خوب بود اضافه می کردند که پیشنهاد برجام و دوازده سال گفت و شنود به خاطر اتهاماتی بود که به جمهوری اسلامی زدند و ما برای اینکه صداقت خودمان را اثبات کنیم تن به چنین قراردادی دادیم.
مگر ما فراموش کرده ایم که برجام برای کنترل ما و فعالیت های هسته ای ما بوده است. آیا حال ما خود هم آن را پذیرفته و همگام با آنها حرف می زنیم؟ دست کم دکتر ظریف اشاره می کرد برجام را امضا می کردم اما نه با اینها و یا با سختگیری بیشتر و یا با گرفتن تضمینی افزونتر!
اقتدار نظامی برگ برنده ای است که آنها پس از برجام به دنبال مهارآن هستند. صلابت نیروهای مسلح و اقتدارشان در به زیر کشاندن پهپاد امریکایی و توقیف ناوانگلیسی دو سیلی محکمی بود که بر گونة دو متجاوز و متحد اصلی مخالفت با ما نواخته شد. آنهم از جانب کشوری که سالها در زیر دست آنان به انجام وظیفه مشغول بوده است. دمشان گرم و مستدام باد این نوع اقتدار!
همه می دادند این اقتدار نظامی است که قدرت چانه زنی را در بحث های سیاسی بالا می برد. خدا کند که پشت بند داشته باشد و با رفتارهای ناسنجیده مسئولان مواجه نشود وخودشان را هم غرور نگیرد.
در هر حال ما هنوز باور نداریم که آنها با ما صادق نیستند و برای بیان این عدم صداقت من هر چه فکر کردم چه عبارتی مناسب با این رویکرد اروپائیان است بهتر از کلام خدا نیافتم که می فرماید: قد بدت البغضاء من افواههم و ما تخفی صدورهم اکبر صد ق الله العلی العظیم.
نظر شما