۰ نفر
۱۲ مرداد ۱۳۹۸ - ۰۷:۳۱
نگاه فرا قوه‌ای قوه قضائیه

این روزها قوه قضائیه مورد توجه خاص و عام شده است. عمده فعالیت رئیس قوه به نوع نگاه ایشان به مسائل است. از جمله اینکه وی نگاهی فراقوه ای به نظام قضا دارد.

وی می گوید اگر بخواهد قوه قضائیه خوب کار کند باید سایر قوا هم به وظائف خودشان عمل، و قوه قضائیه را در اجرای اهدافش یاری کنند. و این یعنی به اصطلاح، توجه به ریشه ها و مبارزه با علت ها و نه معلولها. بسیار می شود فردی خطاکار محاکمه می شود که اگر چه علت اصلی خود اوست که مباشرت به خطا کرده است ولی زمینه ها فراموش می شود و نقش بسیاری از افراد و یا نظامی که به وجود آمده تا فرد خطاکار به خطا آلوده شده است فراموش می شود. نزدیک نشدن به محیط آلوده زمانی محقق می شود که زمینه آلوده شدن به گناه فراهم نشود. عدالت چنین اقتضا می کند که اگر چه خطاکار باید تنبیه شود ولی زمینه های ایجاد چنین محیط و عواملی که حتی با سکوت سبب تحریک، یا جری شدن فرد خطاکار نسبت به خطا می شوند را فراموش نباید کرد.

قوه قضائیه هم می توانست بگوید من کارم قضاوت است اگر مورد و یا مواردی را به من اعلام کردند من در سر وقت و بر اساس مقررات عمل می کنم. اما اگر صدائی از کسی بلند نشد به من مربوط نیست.
توجه به معنا و رسالت مدعی العموم و قیام و اقدام وی در هر خطائی که در جامعه می بیند و به ویژه در حق مستضعفان و بیچارگان از نکات اساسی است او همواره باید در مورد منافع عامه مدعی باشد و هشدار دهد و این یعنی حضور در صحنه و کشاندن دیگران به صحنه.

معنای آن این است که دو قوه دیگر هم باید چنین نگاهی داشته باشند و بگویند اگر آنها هم بخواهند خوب عمل کنند قوه قضائیه باید پا به پای آنها در هر جا لازم است حضور داشته باشد و به موارد خطا سریع، قاطع، و دقیق رسیدگی کنند.

یکی از معضلات قوه مقننه بعضاً ورود افراد غیر کارشناس به مجلس است که اگر برای آن برنامه داشته باشد بسیار می تواند از وضع موجود مؤثرتر باشد. من در یکی از این مقالات پیشنهاد کردم که یکی از ویژگی های انتخاب برتر نماینده مجلس می تواند میزان آشنائی وی به قوانین آن کمیسیونی باشد که وی میخواهد در آینده در آن انجام وظیفه کند. بخشنامه های متناظر دولتی هم می تواند به آن اضافه شود.

یکی از بزرگترین چالش های قوه مجریه رها شدن از تصدی گری و واگذاری کار مردم به مردم است و به جای اینکه سرپرست خانواده بسیار بزرگ دولت باشد به کار خویش بپردازد نه اینکه با کارکندان ناوارد یا گاهی خائن چوب لای چرخ مردم بگذارد.

اگر چنین نگاهی در همه دستگاهها باشد دیگر گذاشتن جلسات هماهنگ کننده ضرورت کمتری پیدا می کند. شما می دانید که ستاد ها  وکمیسیون ها و جلسات هماهنگی و شورا ها در کشور فراوان است. این به این معنا است که هر دستگاهی یا وظیفه اش را نمی شناسد و یا اگر می شناسد به عواقب وتأثیر آن بر سایر دستگاهها خوب توجیه نیست و یا می گوید در قانون به آن اشاره نشده است، یا حتی عمل نمی کند و یا اگر عمل می کند بدون نگاه خارجی به بقیه دستگاهها فقط به صورت جزیره ای عمل می کنند

حتما شنیده اید که اخیراً باب شده که به بعضی قوانین یا بخشنامه ها پیوست ضمیمه می کنند که امر مطلوبی است. اما به نظر می رسد در هر شغلی و به ویژه مشاغل حساس باید افراد آموزش ببینند وتوجیه شوند و تأثیر کار خود را بر سایر حوزه ها ببینند و بدانند گذاشتن افراد صفر کیلومتر بر مسند کارها توسط رئیسی که خودش هم صفرکیلومتر است فاجعه آفرین است.

ما نظام شورایی را پذیرفتیم تا کارها بهتر اجرا شود و به جای اراده فردی نظر جمعی حاکم باشد اما دیدیم که عاقبت سرکنگبین صفرا فزود! اگر به قواره شهر ها و بخشها نگاه کنید و نقش شوراهای شهر را در بی قواره کردن شهرها ودر سوء استفاده در رانت خواری و کشاندن روستانیان به شهر برای دوره گردی، رانندگی و پادوئی بنگرید که چگونه یکشبه این مقامات به مال و منال می رسند به اهمیت این نوع نگاه پی می برید.

اگر به خطه شمال هم سری بزنید در مسیر شهرهای به هم پیوسته وجود مال ها و فروشگاهها و بوتیک ها را مشاهده می کنید که چشم همه را خیره می کند و احساس می کنید که در نه قلب تهران بلکه در مناطق لوکس تهران هستید. واین به بهای تخریب محیط زیست و بی خانمانی مردم محل و یا بیکاری و بیگاری آنها شده است.

آیا قوه قضائیه می تواند این امور را پیگیری کند یا دست کم از ادامه این تخریبها جلوگیری کند؟ امید است بگذارند! تا بتواند با استخدام نیروهای جوان و مؤمن و کارآمد و انقلابی دستگاه قضا آبهای از جوی رفته را باز گرداند و هرکسی را به وظائفش آشنا کند و امنیت اقتصادی و فرهنگی را به جامعه باز گرداند.

اگر چنین نظامی اجرایی شود و هر کس هم محیط درونی کار خود را ببیند و هم تأثیراتی که کارش بر دیگر سازمانها  می گذارد و یا از عملکرد دیگران می پذیرد آنوقت می توان امیدوار شد که مسئول اجرائی یعنی مسئول خوب اجرا شدن کار، به شرطی که با تأخیر و لیت و لعل همراه نشود.

اینکه جلسه سران قوا که ضرورت پیدا کرده بخشی از آن معلول همین نوع نگاه است. شاید هم بگویند چون در شرائط جنگ اقتصادی قرار داریم ضرورت هماهنگی بیشتر یا گرفتن تصمیمات فوری و جدی بدون تشریفات بوده است. البته باید اثرات آن این موضوع را تأیید کند. البته شنیده شد که حتی مصوبه آن هم در بعضی موارد معطل مانده و اجرا نشده است!

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 1286005

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 11 =