دکتر اسماعیلی نوشته است : حوادثی مانند عاشورای 88 و 25 بهمن 89 گر چه بسیار تلخ و دردآور است، اما از سوی دیگر به دلیل درس ها و عبرت هایی که با خود به همراه دارند، می توانند نقطه عطفی برای بیداری و آمادگی یک ملت باشند. ناگفته پیداست که هیچ انسان باغیرتی، از این همه انحراف و انحطاط خرسند نیست و بلکه دل های با ایمان مالامال از اندوه است؛ اندوهی از این جنس که «شاید تو مىخواهى خود را هلاک کنى از این که آنها ایمان نمىآورند»
آیا به سادگی می توان فهمید که چگونه چنین کسانی، همنوا با آمریکا و اسرائیل می شوند و عاصمه اسلام را می آشوبند و زمینه ساز قتل و غارت و آتش سوزی می گردند و بعد هم آن را «شکوهمند» و «خداجویانه» می نامند؟! فرض کنیم همه ادعاها و گلایه های آنان درست باشد(که نیست)، اما آیا باید چنین دست در دست دشمنان گذاشته و فتنه بیافرینند؟!
وی در ادامه عنوان کرده است : اگر بخواهیم با کمال حسن نیت، حمل به صحت کنیم، بی تردید آنان از جمله «زیان کارترین» مردمان روزگار ما هستند و برای خیرخواهی و نیز عبرت آموزی از سرنوشت آنان، چاره ای جز بازخوانی و تامل در آیات پایانی سوره کهف نیست؛
علامه طباطبایی (ره) درتفسیر این آیات فرموده اند: « انسان اگر به راه خطا برود و نفهمد که دارد به خطا مىرود، خاسر است، ولی خسرانش قابل زوال است و امید نجات دارد. اما اگر راه خطا رفت و به غیر حق اصابت کرد و همان باطل را پذیرفت؛ تا آنجا که وقتى هم که حق برایش معلوم شد، از آن اعراض نمود، و دلباخته استکبار و تعصب جاهلانه خود بود، چنین کسى از هر خاسرى خاسرتر است و عملش از عمل هر کس دیگرى بىنتیجهتر، زیرا این خسرانى است که زایل نمىشود، و امید نمىرود که روزى مبدل به سعادت شود» .
اسماعیلی در ادامه به نکات بیشتری از تفسیر این آیه اشاره کرده است.
وی در بخش دیگری از مطلب خود عنوان کرده است: از آنجا که برخی از اینان مدعی پیروی از امام سفر کرده امت هستند ، بدنیست اندکی با خود خلوت کنند و این پند های جانسوز را از زبان آن پیر روشن ضمیر، در کتاب « چهل حدیث» ،بخوانند و حدیث نفس کنند. امامی که در آینده نگری ونکته سنجی زبانزد همگان بود، پس از اشاره به آیات پیش گفته از سوره کهف ، دلیل سرانجامی چنان دهشت بار را ، اینگونه توضیح داده اند:« این دسته از مردم که جاهل و بیخبرند و خود را عالم و مُطلع(نیز) مىدانند بیچارهترین مردم و بدبختترین خلایقاند. اطباى نفوس از علاج آنها عاجزند و دعوت و نصیحت در آنها اثر نمىکند، بلکه گاهى نتیجه عکس مىدهد. اینها به برهان گوش نمىدهند، چشم و گوش خود را از هدایت انبیا و برهان حکما و موعظه علما مىبندند...
متن کامل مطلب وی را اینجا بخوانید.
نظر شما