سخنم با آقای وزیر این است که ٣٠٠ هزار اکیپ اعزامی به درب منازل باید ماسک و دستکش و تن‌پوش داشته باشند و حق برداشتن آن را ندارند. اینجا دو ایراد رخ می دهد!
شناسایی سه نفر ماسک زده، درب خانه ممکن نیست، وهر گونه احتمال سوء‌استفاده جنائی و شیادی را فراهم میکند!
همکاران من در بیمارستانها ، گان و ماسک و دستکش ندارند!،
خود ما گفتیم فقط یک میلیون ماسک داریم؛ بعد این ۳۰۰ هزار اکیپ تجهیزاتشان از کجاست؟
در هر برخورد و معاینه ، باید لباس عوض کنند ، و یا خانه به خانه ناقل شوند؟ این چه مانور خطرناکی است؟!
آیا شما آقای وزیر، می دانید چه می گویید؟
تردید ندارم به تعداد انگشتان دست، هیچیک از روسای دانشگاه های پزشکی، سخن و راهکار آقای وزیر را تایید نمی کنند!
من به عنوان یک پزشک به همکارانم اطمینان دارم که به چنین اقدام خطرناکی دست نمی زنند!
آقای وزیر ! من ملتم را همچون سلول های بدنم ، دوست داشته واز خود می پندارم! شما چطور؟
مباد با این اقدام، روزی نام ما وشما ، لکًه ننگی در تاریخ پزشکی ایران ونظام جمهوری اسلامی بشمار آید!
ما پزشکان ، در این چهار دهه پس از انقلاب اسلامی ایران ، قاطعانه پیشتازتر از دیگر حرفه ها ، گام به پیش نهاده و در رشته های گوناگون پزشکی ، نه تنها در منطقه بلکه در جهان، رخ نشان داده وموجب ارج وجایگاه والای ایران ونظام جمهوری اسلامی شده وهستیم!
آقای وزیر!
مبادا رشته های چهار دهه افتخار سفیدپوشان جهادگر، این جهادگران همواره در صحنه، این فداکاران میدان رزم با بیماری ها و دردهای جسمی وروانی ملت را، یک شبه، گسسته و از هم جدا سازید و نقطه سیاهی در صفحه سپید این تلاشگران باشید.
آقای وزیر!
بسیاری از پزشکان سپید پوش و تلاشگران خانواده پزشکی، دو هفته است که از بیمارستان ها و سنگرهای رزم خود با (کرونا) ، گام به خانه ها و کاشانه های خویش ننهاده اند! و خود را از دیدار همسر، مادر، فرزند، و جز اینها محروم کرده وگاه خود در کنار بیماران در بستر بیماری افتاده اند!
آقای وزیر! پاداش این تلاشگران را بر باد ندهید!
امیدوارم که به چنین راهی گام نگذارید! که یقین دارم چنین نمی کنی! آقای وزیر!
* جراح و عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران
* * منتشر شده در کانال تلگرام نویسنده .۱۲ اسفند ۱۳۹۸
نظر شما