جعفریان درباره مرحوم دکتر افشار می نویسد: "ایرج افشار، نامی که در میان ایرانشناسان خارج از کشور، چندین برابر آنچه در ایران شناخته شده، آشناست. این نیست جز این که، آنچه نوشته است، آثاری است مقبول، مهم، روشنگر و در زمینه ایرانشناسی به ویژه اطلاع رسانی در این حوزه، بی همتا. افشار از خاندانی شناخته شده است که به لحاظ فرهنگی خاندانی است خدمتگزار، خاندانی که کافی است که سری به موقوفاتشان در تهران و دیگر نقاط و حتی خارج از کشور زده شود، موقوفاتی که همه برای آموزش و تعلیم و تربیت و اعتبار و اهمیت و اعتلای زبان فارسی است."
وی در خصوص آثار این ایران پژوه فقید عنوان می کند: " کارنامه ایرج افشار در حوزه «کتاب» بدون اغراق، با هیچ کس دیگری در این کشور قابل مقایسه نیست. آنچه این مرد در حوزه «ایران» در قالب «کتاب» و «مقاله» عرضه کرده است، به حدی است که حتی ارائه فهرستی از آن، کار بسیار دشواری است... همه این آثار در حوزه ایرانشناسی است و این نشأت گرفته از عشق آقای افشار به این مرز و بوم دارد. فهرست مقالات فارسی یکی از ارزشمندترین آثاری بود که از این مرد منتشر شد و راهنمای مهمی برای دانش پژوهان برای هزاران مقاله ای بود که در نشریات و مجموعه های مختلف چاپ شده بود."
جعفریان درباره خصوصیات اخلاقی مرحوم افشار می گوید: "دست و دلبازی افشار برای کمک به مراجعین، از دانشجو گرفته تا اساتید، از داخل کشور تا خارج، چندان بود که کمتر کسی را می توان یافت که از وی دلخور شده باشد. علاقه‌اش به هر کاری که به نوعی به ایران مربوط می‌شد، بسیار جدی و حامی آن بود. نه خستی داشت، نه چیزی را برای خود نگاه می داشت و نه وقتی سندی یا کتابی دست دیگران می دید حسادت می ورزید.
حافظه عجیب او یکی از شگفتی‌های زندگی وی بود. وقتی روز ششم اسفند در بیمارستان جم به دیدنش رفتم و صحبت از نسخه ای کردم، دقیقا به یاد داشت که این کتاب، نسخه ای در لندن دارد. این در حالی بود که ضعف زیادی بر وی مستولی بود. افشار مردی بود برای ایران، دوستدار ایران، او متعلق به همه ایرانیان بود و در حوزه فرهنگ ایرانی یک افتخار پایدار است."
متن کامل یادداشت وی را اینجا بخوانید.
نظر شما