با توجه به اتفاق یگانه‌ای که در سال ۲۰۲۰ رخ داده؛ پاندمی کووید ۱۹، شاید بیشتر از هر زمان دیگری ما را متوجه اهمیت بی‌رقیب توجه دقیق و درست به ملاحظات زیست محیطی در چیدمان توسعه کرد. جهانیان متوجه شدند که این ویروس ریز ولی بسیار مهیب و پر قدرت در اثر عدم توجه به قوانین حاکم بر طبیعت است که توانسته چنین فاجعه بزرگی را در دنیای اقتصادی به وجود بیاورد و جان هزاران نفر را متأسفانه بگیرد. ترس از دست دادن جان سبب شده است تا میلیون‌ها نفر بیکار شوند، کسب و کارها متوقف شود و برای اولین بار قیمت نفت روندی زیر صفر را طی بکند که تاکنون در تاریخ چنین اتفاقی رقم نخورده بود.
در واقع روز جهانی زمین به ما یادآور می‌شود اگر بشر بر مبنای توانمندی‌های بوم‌شناختی سرزمینی که در آن زیست می‌کند، نوع معیشت خود را طراحی نکند، اگر فقط منافع مادی و نیاز کوتاه مدتش را در نظر بگیرد و اگر همچنان مصالح و منافع فردی را بر گروهی و گروهی را بر ملی و ملی را بر منافع و حقوق اهالی زمین ترجیح بدهد ممکن است ما به جایی برسیم که از آن اصطلاحاً به فروپاشی یاد می‌شود. اتفاقی که ما امروز داریم لمس می‌کنیم این است که کمتر از سه ماه جهانیان بابت روی پا نگه داشتن اقتصاد، مجبور شدند بیش از ۶ برابر درآمد اقتصادی پنج سال اخیر شان را هزینه بکنند. ایالات متحده امریکا در طول دو ماه اخیر مجبور شده بیش از ۲ هزار میلیارد دلار هزینه بکند تا بتواند از شهروندان خودش حمایت بکند. دقت کنید که کل گردش مالی بازار اسلحه در جهان به عنوان یکی از بزرگترین بازارهای مالی دنیا ۲۰۰۰ میلیارد دلار بوده و حالا ایالات متحده امریکا به تنهایی چنین خسارتی را تحمل می‌کند. بیش از ۲۴ میلیون نفر در طول فقط ۴۰ روز گذشته کسب و کارهای خود را در امریکا از دست داده‌اند.
امیدوارم که این تلنگرها سبب شود که در جهان پساکرونا ما شاهد واقعی‌تر شدن همه بودجه‌ها شویم. جهانیان متوجه شد‌ه‌اند که امروز هزینه کردن برای اینکه موشک‌های قاره پیما داشته باشند، سلاح‌های اتمی مخرب‌تر داشته باشند، به هیچ عنوان نمی‌تواند امنیتی را که سازندگان این سلاح‌ها قولشان را داده بودند برایشان به ارمغان بیاورد. دنیای امروز بیش از هر زمان دیگری متوجه شده است که همه، سرنشینان یک قایق هستند و اگر قرار است که این قایق غرق نشود باید برای حفظ منافع مشترک‌شان از هر نوع اختلاف سلیقه و منافع‌های ملی و قومیتی و فردی پرهیز کنند. ما الآن برای اولین بار است که احساس می‌کنیم فرقی نمی‌کند که شما شهروند عربستان سعودی باشی یا یمن یا عضوی از طالبان باشی و یا اینکه در امریکا ساکن باشی یا در ایران زندگی کنی. الآن همه یک دشمن مشترک دارند به نام کووید ۱۹ و همه منفعت مشترک داریم برای اینکه اول سراغ این دشمن برویم.
این درس بزرگی برای جهانیان است که بپردازیم به پژوهش‌های حوزه محیط‌زیست، پژوهش‌های حوزه سلامت وارتقای نظام‌های آموزش و پرورش. روز جهانی زمین به ما یادآوری کرد اگر می‌خواهیم به سمت پایداری واقعی در توسعه حرکت بکنیم آن جامعه‌ای می‌تواند به این هدف برسد که بیشتر از آنکه پول خرج بکند برای جان ستاندن، باید پول خرج کند برای جان بخشیدن و خود این اتفاق اگر رقم بخورد، می‌توان به جهان پس از کرونا امیدوارتر بود و در روز جهانی زمین در سال‌های آینده ما بتوانیم خبرهای خوش‌تری از عملکرد‌های مثبت انسان در جهان ارائه بدهیم. ان‌شاء‌الله .
* کارشناس محیط زیست
* منتشر شده در روزنامه ایران | پنجشنبه چهارم اردیبهشت ۹۹
نظر شما