اینک بهار بستر زمین خسته را در می نوردد و روپوش برف را از سر و روی آن کنار می زند. همه امیدواریم که این نوروز، انسان های بی تفاوت را که پیوسته در اندیشه منافع خویش اند به انسان های دردمند انسان دوست مبدل سازد. با آمدن نوروز بهار با دم مسیحیایی اش بر جان مرده انسان ها می دمد. امیدواریم که قلب خویش را تنها در اندیشه منافع خویش باز نگذاریم زیرا که قلب ما عرش رحمان است و باید سرشار از انسان دوستی شود.
در عید نوروز انسان های فرزانه به کارنامه سال گذشته خویش می اندیشند و با خود می گویند که آیا از لحظات انسانی خویش استفاده کردیم؟ یا آنکه عمر خویش را به بیهوده گذراندیم.
عید واقعی تطهیر نفس، تصفیه جان و تمرین استقامت است و چون قطره ای به دریای جمع پیوستن است. عید حقیقی از انزوا به درآمدن، گسسته ها را به هم بستن و پیوستن و در یک کلام پیوند خود را با خدا استوار کردن و دین خود را تحکیم بخشیدن است. نسیم بهار پیام آور دوباره پیام پیامبران ادیان توحیدی است که آزادی انسان ها را به ارمغان آوردند. و هر نسیم بهاری پیام پیامبر خدا حضرت محمد (ص) و امام علی (ع) و دیگر امامان تشیع علوی را همراه دارد. در روایات معصومان علیهما سلام نیز مفهوم بسیار ژرفی را به همراه دارد.
روایتی است که بزرگواری می گوید : روز نوروز به خدمت حضرت جعفر ابن محمد صادق درآمدم، گفت آیا این روز را می شناسی؟ گفتم این روزی است که ایرانیان آن را بزرگ می دارند و به یکدیگر هدیه می دهند. حضرت صادق گفت روز نوروز روزی است که خداوند از بندگان خود پیمان گرفت که او را بپرستند و او را شریک و انبازی نگیرند و به پیامبران و راهنمایان او بگروند. همان روزی است که آفتاب طلوع کرد و بادها وزیدن گرفت و زمین در آن شکوفا و درخشان شد.
همان روزی است که کشتی نوح در کوه آرام گرفت. همان روزی است که پیامبر خدا امیرمومنان را بر دوش خود گرفت تا بت های قریش را از کعبه به زیر افکند چنانکه ابراهیم (ع) نیز این کار را کرد. همان روزی است که پیامبر به یاران خود فرمود تا با علی (ع) به عنوان امیر المومنین و وصی و جانشین او بیعت کنند. همان روزی است که قائم آل محمد و اولیای امر در آن ظهور می کنند. هیچ نوروزی نیست که ما در آن متوقع گشایش و فرجی نباشیم زیرا که نوروز از روزهای ما و شیعیان ماست.
نظر شما