پرونده هسته‌ای ایران طی چند روز گذشته، پس از مدت‌ها باز هم نقل محافل خبری و رسانه‌ای بین المللی شد و آغاز فصل جدیدی از تحولات در این موضوع را رقم زد.
ماجرا از آنجا آغاز شد که ایالات متحده از چند ماه پیش همزمان با اعلام مخالفتش با پایان تحریم تسلیحاتی ایران وفق برجام در اکتبر 2020، با فشار بر «رافائل گروسی» مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی او را مجبور به تنظیم گزارش پادمانی ضدایرانی برای ارائه در شورای حکام با استناد به اسناد ادعایی رژیم صهیونیستی کرد.
هدف آمریکا از این طراحی این بود که اعضای 5+1 و دیگر اعضای شورای حکام یا در مورد تمدید تحریم تسلیحاتی ایران به توافق و اجماع برسند یا دست کم با صدور قطعنامه‌ای مبتنی بر گزارش پادمانی گروسی، در خصوص الزام ایران به ارائه دسترسی‌های جدید اجماع کنند.
در اجرای این سناریو، تروئیکای اروپایی به صورت تمام قد مسئولیت پذیرفته و ضمن تهیه و تنظیم قطعنامه ضدایرانی شورای حکام از یک سو، از سوی دیگر برخلاف تعهد خود در برجام، از تداوم تحریم تسلیحاتی ایران اعلام حمایت کردند.
این دو اقدام حقیرانه اروپایی‌ها را که عملا به دنیا نشان داد هیچ اعتباری به قول و امضای آنها وجود ندارد، در کنار بدعهدی‌ها و بی‌مسئولیتی‌هایی که قبل و پس از خروج آمریکا از برجام در حوزه اجرای تعهدات قانونی از سوی آنان انجام شد، می‌توان گام‌های مهم و نهایی برای نابودی کامل برجام نام برد.
در واقع اروپا با این اقدامات، ضمن اعلام صریح مواضع ضدبرجامی خود، حلقه‌های فریبکاری خود را تکمیل نمود و نشان داد از ابتدا نیز اعتقادی به برجام نداشته یا دست کم توان اتخاذ و حفظ موضع مستقل از آمریکا را ندارد.
311311
نظر شما