مسئولین «میز» را مانند «دنیا» محل گذر می‌دانند! اما دلائل این اعتقادشان یکی نیست و بر همین اساس به دو گروه تقسیم می‌شوند!
گروه اول مسئولین از این جهت «میز» را محل گذر می‌دانند که نسبت به آینده ناامیدند و مدام، «فوبی از دست دادن میز» را دارند. آنها برای معالجه این بیماری و آرام کردن استرس‌شان، با تظاهر و ریا اختلاس می‌کنند تا برای روز مبادای «بی‌میزی» پس‌انداز کنند!
گروه دوم مسئولین هم، میز را ماندنی نمی‌دانند اما فرق‌شان با گروه اول در این است که برعکس گروه اول، به آینده و گرفتن پست های بالاتر و در نتیجه ترک میز فعلی امیدوارند! آنها آنقدر دست و پا می‌زنند تا زیرساخت‌ها را برای ارتقا به میز بالاتر دست و پا کنند! یکی از این زیر ساخت‌ها خدمت به مردم است! برای توضیح بیشتر باید گفت: اگر روزی مسئولی را دیدید که مشغول «خدمت دلسوزانه» به مردم است؛ این حرکت خطای انسانی نیست؛ چون نه سوزشش از آن سوزش‌هاست و نه «خدمت کردنش» خلاف «به خدمت رسیدن» است! بعبارتی؛ هدف از خدمت، جلب رضایت مشتری نیست؛ جذب رای آنهاست!
اما ساز و کار خدمت و منشا آن چیست؟
راه‌های خدمت به مردم به اندازه راه‌های رسیدن به خداست و تصدی «پست شهرداری تهران» با ساختن چند پل و پارک، یکی از آنهاست! مثلا اگر در زمان شهرداری فلان‌کسک، تهران بشود عین عروسک همین مردم خاش و خسک رای می‌دهند به همان فلان کسک!
اما راه‌های دیگری هم برای طی مدارج ترقی هست ... مثل سفرهای استانی به مناطق محروم و هواشناسی در مورد نظرات مردم ....
اصولا در سیاست حال و روز مسئولین مهم نیست آخرین حال و هوای مردم، برای تطبیق با آنها درالویت است!
زمانی که میزان رای مردم، بر این است که برجام؛ عزیز است؛ برای یک مسئول قدرت دوست؛ حمایت از برجام کاری بس شریف است! اما وقتی قرار است مردم «برجام دوست» قهر کنند از انتخابات و هر چه که مربوط به اوست؛ آنوقت به شکل سه فوریتی نگرانی مسئول؛ می‌شود همسو با دلواپسانی که سفارتی را سه سوته می کنند سوت!
داستان انتخابات مجلس هم؛ همین شد اما بی بخار و کمی هم لوس و دست آخر بر صدر نشست همانکه درازی برج میلاد از اوست! نقشه راه ریاست جمهوری هم؛ کپی همین است. یعنی از «پایان‌کار» دادن به خانه‌های مردم می‌روی به کار در خانه مردم و بعد از پایان یافتن کار بعنوان وکیل مردم؛ می‌روی و می‌شوی منتخب واقعی مردم!
جان کلام اینکه ... اگر می‌خواهی بر جام پیروزی بزنی بوس؛ باید از روی برجام رد شوی با کامیون و اتوبوس!
مهم رای مردمی است که به سوی صندوق‌ها می‌روند نه نظر آنهایی که با قهر به قرنطینه سیاسی می‌روند! یادمان باشد «هر کی که رای نداده؛ بهتر که رای نداده! » چقدر کیف دارد «تصمیم آنی خروج از برجام در آنی تایم برای جلب رضایت رای دهندگان جوگیر در آنی ور!» خدایا همه را به آرزوهای خود برسان به جز خود «آرزواینا» را!
نظر شما