در ادامه مهم ترین بخش این گفت و گو را می خوانید.
♦خانواده به عنوان اولین اجتماع کوچک، درون کودک را شکل می دهد؛ اگر خانواده پرخاشگر باشند در شخصیت کودک تاثیر گذار است اما خانواده به تنهایی دلیل این خشونت نیست؛ ژنتیک، جامعه، محیط بازی، استعداد در فرد نیز در تشکیل این حس موثر هستند.
♦خانواده به جای از بین بردن پرخاشگری در کودکان؛ بهترین راه کنترل کردن خشم و خشونت بین خودشان هستند تا بتوانند الگوی خوبی برای فرزندان باشند.
♦خشونت کلامی، که متاسفانه در بسیاری از خانواده ها دیده می شود زمینه پرخاشگری در سنین بعدی را فراهم می کند؛ با صدای بلند صحبت کردن، کشیدن دست کودکان و… جزو همین خشونت های اولیه و خطرناک هستند که خشم را در فرزندان ایجاد می کند.
♦احترام در کودکان باعث بالارفتن عزت نفس آن ها می شود؛ راه حل از بین بردن پرخاشگری نیز ایجاد عزت نفس بالا در کودکان است.
♦توجه زیادی به کودکان باعث پرخاشگری بیشتر آن ها می شود؛ بسیاری از کودکان شروع به خود زنی برای جلب توجه می کنند در این صورت نگاه کردن به آن ها بدتر است.
♦تا حدودی به صورت صبورانه باید به کودک مخصوصا به گریه های او بی اعتنا باشیم.
♦مظلوم نمایی مادر در خانواده مخصوصا در مقابل ظلم های دیگران نشانه از ضعف آن ها است و کودک را پرخاشگر می کند.
♦برای از بین بردن پرخاشگری در کودکان باید سیستم خانواده از بین برود؛ مادران دارای استرس معمولا کودکان پرخاشگر دارند.
♦احترام گذاشتن به احساسات حتی حس خشم واجب است، هر فردی اگر بتواند خشم خود را بازگو کند می تواند در از بین رفتن پرخاشگری بسیاری کمک کند.
♦راه بیان درست احساسات را باید به کودکان آموزش دهیم تا بتوانند خشم خود را بدون پرخاشگری بیان کند.
♦پرخاشگری یکی از علائمی است که کودک را به افسردگی می کشاند. این حس از با علائم دیگری همراه باشد نشانه افسردگی کودکان و خطرناک است.
♦خشونت کلامی، احساسی و هیجانی در بسیاری از خانواده که محی قهر در آن ها زیاد است، دیده می شود و باید برای درمان به روانپزشک مراجعه شود.
نظر شما