به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، تفاوتی نمی‌کند ساسان حیدری‌یافته ملقب به ساسی‌مانکن باشد یا امیرحسین مقصودلو با نام مستعار تتلو تا کودکان و نوجوانان‌مان چنان ترانه‌های‌شان را از بَر و کلیپ‌هایشان را موبه‌مو تقلید کنند که وحشت‌زده شویم و در برابر شنیدن کلماتی که بر زبان می‌آورند و تصاویری که می‌دانیم در ذهن‌شان ثبت شده است، ترس‌خورده به نظاره بنشینیم.
پیروز ارجمند، آهنگساز و پژوهشگر شناخته‌شده موسیقی در پاسخ به این که اگر بپذیریم از دست‌دادن فرصت تربیت گوش موسیقایی کودکان‌مان موجب تبدیل شدن آنها به مخاطبان ساسی‌مانکن و تتلو شده است، آیا همچنان فرصتی برای جبران هست، گفت: «به باور من با شیوه‌های سلبی مثل فیلترینگ نیست که مشکلات حل می‌شود و یکی از مهم‌ترین راه‌حل‌های موجود، جراحی پیکره سیاست‌گذاری فرهنگی همراه با آگاهی‌بخشی و ایجاد زیرساخت‌هاست. ساسی‌مانکن و تتلو نه نخستین بوده‌اند و نه آخرین و تنها راهکار ما در برابرشان جراحی‌ای است که انجامش در کنار دردناک‌بودن و احتمال خطر، نیاز به متخصص دارد.»
این موسیقی‌دان و استاد دانشگاه در مورد این که این متخصصین باید از چه حوزه‌هایی باشند، افزود: «کسانی از حوزه موسیقی، جامعه‌شناسی و روانشناسی که نسخه‌ای درست برای سیاست‌گذاری در عرصه موسیقی تجویز کنند. مدیران دستگاه‌های موسیقی نیز باید از متخصصین این رشته باشند و با نگاهی عمل‌گرا، ضمن به رسمیت‌شناختن فضای مجازی، آگاهی‌بخشی کنند و همت‌شان را بر ایجاد زیرساخت‌هایی برای تولید آثار موسیقایی مناسب بگذارند. در غیر این صورت، آن‌چه باید به نظاره‌اش بنشینیم، فرورفتن یک‌یک کودکان و نوجوانان‌مان در مانداب تتلیسم و ساسی‌مانکنیسم است.»
متن کامل این گفت‌وگو را در پیروز ارجمند: ناچاریم کم‌کاری‌های خود را بپذیریم بخوانید.
۵۷۲۵۹
نظر شما