جنگ در لیبی و کشتار در سوریه بهانه های خوبی است برای فراموش کردن انچه که در بحرین جاری ست. جنگ زشتی که شاید همه آگاهانه روی از آن برگردانده اند. با این همه این کشور کوچک حاشیه خلیج فارس هم می تواند به اندازه و سهم خود در خیزش های عمومی جاری در منطقه نقش آفرینی کرده و تاثیر گذار باشد. آنچه در منامه رخ می دهد می تواند منافع عالی آمریکا در منطقه را یا تامین و یا تخریب کند.
بحرین میزبان پنجمین پایگاه نظامی آمریکا است و به دلیل واقع شدن در منطقه خلیج فارس برای مهار ایران که سالهاست هدف اصلی امریکا در منطقه به شمار می رود از اهمیت فوق العاده ای برای واشنگتن برخوردار است. با این همه خاندان آل خلیفه که بر مسند قدرت در منامه تکیه زده اند سالهاست که متحد قسم خورده آمریکا در منطقه به حساب می آیند. این خاندان از ابتدای سال جاری میلادی روند سرکوب آزادی خواهان در این کشور کوچک را آغاز کرد. چهاردهمین روز از ماه مارس بود که ناآرامی ها در منامه شدت گرفت و تا کنون 800 نفر در این کشور کوچک بازداشت شده اند. اکثر دستگیرشدگان هم از اکثریت شیعه هستند. بسیاری در زندان شکنجه شدند و کم هم نبودند کسانی که در زیر این شکنجه ها جان دادند. بیش از 100 هزار نفر به دلیل اعتراض به حاکمیت شغل خود را در این کشور 700 هزار نفری از دست دادند. کارمندان دولت هم وادار به ادای سوگند وفاداری به آل خلیفه شدند.
ابتدای هفته بود که دولتمردان دستور تشکیل دادگاه 21 فعال سیاسی را به اتهام تلاش برای براندازی حکومت صادر کردند. در این لیست نام برخی از رهبران شیعه تازه بازگشته از تبعید و سنی های سکولار دیده می شود. فعالان حقوق بشر و نویسندگان وب لاگ های سیاسی هم در زمره همین افراد هستند. دستگیرشدگان حتی اجازه تماس با وکلای خود را هم نیافتند و تنها سهم آنها از عدالت سیستم قضایی ، یک تماس تلفنی کوچک با اعضای خانواده بود. بسیاری در همین فرصت اندک تاکید کردند که مورد شکنجه قرار گرفتند و آثار این جراحت ها بر روی بدنشان هم مشهود بود.
دولتمردان بحرینی در توجیه سرکوب هموطنان خود این ادعا را مطرح می کنند که این ایران است که با شیطنت های خود اوضاع را در بحرین بر هم ریخته است . این ادعا در حالی مطرح می شود که هیچ مدرک مستدلی برای اثبات این ادعا در دست آل خلیفه نیست. آنها که در دادگاه محاکمه شدند متهم به ارتباط با نهادی تروریستی هستند که از خارج از کشور به آنها امر و نهی کرده است ! با این همه گویا خاندان آل خلیفه فراموش کرده اند که هرگونه ناآرامی در بحرین می تواند به نفع ایرانی ها هم تمام شود. بسیاری از تحلیل گران ضد ایرانی ادعا می کنند که اگر آل خلیفه دست به اصلاحات می زد در حقیقت پای خود را محکم می کرد و این مساله به ضرر تهران بود!
دولت باراک اوباما تنها یک بار در جریان ناآرامی ها خواهان اصلاحات شد که ولیعهد سلمان بن حامد آل خلیفه آن را جدی گرفت و البته مورد شماتت هم طایفه ای های خود قرار گرفت. با این همه از چهاردهمین روز از ماه مارس که عربستان سعودی نیروهای خود را به منامه اعزام کرد دولتمردان بحرینی هم سرکوب را سرلوحه فعالیت خود قرار دادند.
وزارت امور خارجه که حتی در قبال حوادث سوریه هم واکنشی در خور تحسین اتخاذ نکرد در بحرین هم با طمانینه برخورد کرد. هفته گذشته بیانیه بسیار آرامی منتشر شد که در آن تاکید شده بود راهکارهای امنیتی تنها شاهراه برای حل بحران در بحرین نیست. واشنگتن با این موضع گیری ها تلاش می کند رابطه استراتژیک خود با بحرین را حفظ کند. اما با تحمل این میزان از خشونت تنها و تنها منافع بلند مدت خود را در منامه به خطر می اندازد. شاید امروز این ناآرامی در منامه سرکوب شود اما این زخم کهنه اگر سرباز کند می تواند هم منامه و هم ریاض را بسوزاند. کاخ سفید باید پا بر دل گذاشته و به خاندان های آل سعود و خلیفه تاکید کند که تنها راه برای ادامه دوستی با واشنگتن پایان دادن به سرکوب معترضان است . البته پنتاگون هم باید به فکر مکان دیگری برای استقرار پایگاه پنجم خود باشد.
واشنگتن پست دهم ماه می / ترجمه: سارا معصومی
5151
نظر شما