به گزارش خبرآنلاین، چهار گفت‌وگوی گاردین با نویسندگان برتر ادبیات علمی‌تخیلی بین سال‌های 1987 تا 2001 صورت گرفته و در بخش زیر ایزاک آسیموف دلیل علاقه خود به این ژانر و آینده آن را توضیح می‌دهد.
آیزاک آسیموف (2 ژانویه 1920 - 6 آوریل 1992) نویسنده آمریکایی روسی‌تبار گونه‌های علمی، علمی-تخیلی، خیال‌پردازی، وحشت و دکتر بیوشیمی بود. شهرت اصلی او بیشتر به خاطر مجموعه «بنیاد» (در ایران مجموعه «امپراتوری کهکشانی») است. قوانین سه‌گانه رباتیک وی شهرت جهانی دارد و دایره‌المعارف بریتانیکا آسیموف را واضع واژه رباتیک در زبان انگلیسی می‌شناسد. او بیش از 500 عنوان کتاب دارد و سیارک «آسیموف 5020» به افتخار وی نامگذاری شده است.
مجله تایم شما را به عنوان بیمارِ توضیح و توصیف معرفی کرده است. آیا مهم‌ترین جنبه کاری شما درک کامل یک موضوع و سپس انتقال آن به دیگران است؟
بله، درست است. هرچه می‌نویسم به قصد روشنگری است حتی داستان‌های علمی‌تخیلی من. البته نه به این معنی که موقع خواندن می‌فهمی من سعی کردم روشنگری کنم، بلکه این مقصود من است.
مشخص است شیوه توضیح خود را دارید، همینطوری به این مسئله رسیدید یا روی آن تمرین کردید؟
در ذات من بود و ریشه آن هم این است که من یک اصل مهم برای خودم دارم که همه چیز را به ساده‌ترین شکل ممکن برای خودم دربیاورم تا آن را درک کنم. حس می‌کردم اگر من می‌توانم بقیه هم می‌توانند.
تا حالا چند کتاب نوشته‌اید؟
راستش تعداد این آثار مرا اذیت می‌کند، از آن می‌ترسم. تا حالا 444 کتاب منتشر کرده‌ام (دلیل ترس آسیموف تشابه عدد 444 با 666 یا همان عدد شیطان است. م.) چندتا کتاب هم مانده برای چاپ. حدود ده دوازده تای دیگر.
ادبیات علمی‌تخیلی چیزی است که با آن شهرت دارید و دربین چنین داستان‌هایی مجموعه «بنیاد» یکی از محبوب‌ترین‌هاست. زمینه این داستان را بطور خلاصه برایمان شرح می‌دهید؟
در دهه 1940 تصمیم گرفتم مجموعه داستان‌های تاریخی درمورد آینده بنویسم، داستان سقوط یک امپراتوری کهکشانی و و مسائل پیش از روی کار آمدن امپراتوری دیگر و خیلی رک بگویم ایده این مجموعه از «زوال و سقوط امپراتوری رم» نوشته گیبون به ذهنم رسید. هشت سال داستان پشتِ داستان نوشتم و بعد خسته شدم و آن را رها کردم. این کتاب‌ها اوایل دهه 1950 در سه جلد جمع‌آوری شد؛ «بنیاد»، «بنیاد و امپراتوری» و «دومین بنیاد» و با خودم گفتم کافی است. سراغ کتاب‌های دیگر رفتم، اما روز به روز فشار بر من بیشتر شد و «دابل‌دِی» ناشر آثارم بر نوشتن کتابی دیگر از مجموعه اصرار کرد. به همین دلیل سال 1981 یک جلد دیگر از مجموعه «بنیاد» را نوشتم که موفقیت بزرگی بود. بعدش دیگر بیچاره شدم چون ناشر می‌خواست باز هم بنویسم.
چیزی که در این مجموعه خودنمایی می‌کند نوعی علم «تاریخی-روانشناختی» است. می‌شود در این مورد توضیح بدهید؟
این ایده از نظریه جنبش‌شناسی گازها به ذهنم رسید، زمانیکه شروع به نوشتن این مجموعه کردم درمورد این نظریه مطالعه داشتم. شما نمی‌توانید بگویید یک دانه مولکول چه کاری قرار است انجام دهد، اما اگر با سه میلیارد، چهار میلیارد یا پنج میلیارد مولکول سروکار داشته باشید می‌توانید با تقریبی خوب بگویید چه کاری از آنها سرمی‌زند. فکر کردم این کار را با آدم‌ها نیز می‌توانم انجام دهم. اگر جمعیت زیاد باشد شما می‌توانید کار بعدی آنها را حدس بزنید. البته آنها نباید چیزی بدانند تا روی عمل آنها تاثیری گذاشته نشود و به نظرم می‌رسید یک امپراتوری تعداد لازم آدم در اختیارم می‌گذارد. فکر نمی‌کردم این کار جواب بدهد، اما پس‌زمینه بسیار خوبی برای داستان‌هایم بود و همیشه می‌توانستم از بحث «تاریخی-روانشناختی» برای نمایش اجتناب‌ناپذیر بودن مسائل از نظر اقتصادی یا اجتماعی و غیره بهره ببرم. این بحث باب داستان‌های جذاب تاریخی است.
فکر کنم خوانندگان از اینکه بگویید «فکر نکنم بحث تاریخی-روانشناختی جواب بدهد» ناراحت شوند، چرا اینطور فکر می‌کنید؟
رفتار بشر بسیار پیچیده است. انسان‌ها مانند مولکول‌ها رفتار نمی‌کنند. مولکول‌ها الگوی رفتاری محدودی دارند، اما انسان اینقدر محدود نیست و درنتیجه تاریخ بشر بسیار پرفراز و نشیب‌تر است. آنقدر بالا و پایین دارد که نمی‌شود آن را پیش‌بینی کرد و من در آخرین رمان‌های «بنیاد» این مسئله را عنوان کردم، اما طبیعی است وقتی نوشتن اولین کتاب را شروع کردم چیزی از نظریه هرج‌ومرج نمی‌دانستم.
فکر می‌کنید می توانیم مشکلات رشد جمعیت و محیط زیست در زمین را حل کنیم؟
گفتنش سخت است، اما اگر موفق شویم یک تمدن کهکشانی ایجاد می‌کنیم. در تمام گستره منظومه شمسی پخش می‌شویم. دنیایی کامپیوتری خواهیم داشت که در آن مفهوم کار عوض می‌شود. چنان همه چیز تغییر می‌کند که در ابتدای قرن بیست و یکم دیگر بشرِ کودکی وجود ندارد و همه بزرگسال هستند.
گاردین / 14 مه / ترجمه: حسین عیدی‌زاده
58241
نظر شما